«Η Σύνοδος Κορυφής έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για όλο το μεταπολεμικό εγχείρημα της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στην Ευρώπη. Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και για όλη την ευρωπαϊκή αριστερά.»

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Ανακοίνωση για τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε.

«Η Σύνοδος Κορυφής έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για όλο το μεταπολεμικό εγχείρημα της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στην Ευρώπη. Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και για όλη την ευρωπαϊκή αριστερά.»

«Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβεβαίωσε το βάθος της κρίσης στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αλλά και συνολικά στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Τρία σημαντικά στοιχεία να επισημάνουμε:

Πρώτο, την προώθηση των πιο εξτρεμιστικών προτάσεων από την πλευρά της Γερμανίας, με τη συνδρομή της Γαλλίας, για μια μονόπλευρη, αυτοκαταστροφική, ψυχοπαθητική εμμονή στον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών, χωρίς αίσθηση των επιπτώσεων στην πραγματική οικονομία και με πλήρη συναίσθηση του μεγάλου πλήγματος σε βάρος του κόσμου της εργασίας και υπέρ του τραπεζικού ιδιαίτερα κεφαλαίου. Οι βίαια ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, οι αυτόματες αυστηρές τιμωρίες, η στρατιωτική παρακολούθηση και η εποπτεία, η επιβολή συνταγματικών αλλαγών, η παρουσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κάνουν το πλαίσιο των μέχρι τώρα επεμβάσεων και των τελεσιγράφων της Ευρ. Ένωσης προς την Ελλάδα να εμφανίζεται ως πταίσμα μπροστά στο κακούργημα το οποίο αρχίζει να συντελείται.

Δεύτερο, την μετεξέλιξη των διαφορετικών απόψεων ανάμεσα στις ηγετικές δυνάμεις της Ευρ. Ένωσης σε ανοικτές συγκρούσεις που παίρνουν πλέον και θεσμικό χαρακτήρα. Πλάι στην κρίση της Ευρωζώνης υπάρχει πια η κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Διευθυντήριο των τριών «μεγάλων» – Γερμανίας, Βρετανίας, Γαλλίας – έχει διασπασθεί στα δύο. Στο συγκεχυμένο θεσμικό περιβάλλον της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης εμφανίζεται ένα νέο υβριδικό θεσμικό τέρας, η «ένωση δημοσιονομικής σταθερότητας» με χώρες του ευρώ αλλά και με χώρες με εθνικά νομίσματα. Όλα αυτά επιτείνουν τη χαοτική κρισιακή κατάσταση στον ευρωπαϊκό καπιταλισμό.

Τρίτο, την επιβεβαίωση της βαθιάς αντίθεσης απόψεων ανάμεσα στις ΗΠΑ, που επιδιώκουν άμεση και ισχυρή παρέμβαση των πολιτικών και νομισματικών αρχών της Ευρώπης για τη διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών και την αποτροπή των κρατικών χρεοκοπιών, και την επιβαλλόμενη στην Ευρώπη γερμανική πολιτική της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Το ντόμινο αφού ολοκληρώνει τον κύκλο του σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τις χώρες και τις τράπεζες του κέντρου ήδη να κλονίζονται, έχει αρχίσει να επεκτείνεται και στα άλλα καπιταλιστικά κέντρα.

Είναι δύσκολο να προβλεφθούν οι εξελίξεις. Σε σχέση όμως με την απόφαση της Συνόδου Κορυφής είναι αναμενόμενο να κινηθούν ανάμεσα σε δύο πόλους.

Στον ένα πόλο, η απόφαση οδηγεί σε μια χαλάρωση της πίεσης των αγορών και σε βαθμιαία κατασταλτική επιβολή της «ζώνης δημοσιονομικής σταθερότητας». Αυτό σημαίνει για την Ελλάδα καταδίκη δεκαετιών σε ύφεση, υπερχρέωση, οικονομική αποσύνθεση, ανεργία. Απαιτεί, για λόγους άμεσης επιβίωσης, την πλήρη σύγκρουση με την ευρωζώνη, την παύση πληρωμών, την εθνικοποίηση των τραπεζών, τον δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας, την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας.

Στον άλλο πόλο, πιο πιθανό μάλιστα και αυτή η «ιστορική» απόφαση να έχει την τύχη των προηγουμένων και να κατακρημνιστεί μέσα σε λίγες βδομάδες, η χώρα μας βρίσκεται μέσα σε ένα παραλυτικό και τοξικό περιβάλλον αποσύνθεσης της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, ηπειρωτικής και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης πραγματικά ιστορικών διαστάσεων. Αυτό σημαίνει ότι όσοι συνδέονται και επιθυμούν να εκπροσωπούν τον κόσμο της εργασίας πρέπει χωρίς αναβολή να καταρτίσουν ένα συγκροτημένο σχέδιο οργανωμένης – κι όχι ανοργάνωτης ή/και συντηρητικής – αντιμετώπισης ενός ακόμη πιο άγριου τοπίου από το σημερινό. Θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει αυτό.

Η Σύνοδος Κορυφής έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για όλο το μεταπολεμικό εγχείρημα της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στην Ευρώπη. Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και για όλη την ευρωπαϊκή αριστερά.»

Αθήνα 9 Δεκέμβρη 2011