Τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσίευση από την στήλη "δαιμονικά" της ΕΠΟΧΗΣ

Σε κείμενό του, στην «Εποχή», ο σύντροφος Παύλος Κλαυδιανός θέτει για τον ΣΥΡΙΖΑ το ερώτημα: «Επανεκκίνηση ή σημειωτόν;» Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, η απάντηση σίγουρα κλίνει προς το «σημειωτόν» και ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τους λόγους της στασιμότητας στη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ:
Πριν λίγο καιρό, ο ΣΥΝ φαινόταν να θέλει να πετάξει από πάνω του το βαρύ φορτίο του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα, με απόφαση της κεντρικής του επιτροπής. Τι άλλαξε και επελέγη η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Κίνηση ουσίας ή πολιτικός ελιγμός; Κάποιο κομμάτι του ΣΥΝ όντως θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική επιλογή, αλλά συνολικά ο ΣΥΝ έχει ως προτεραιότητα την κομματική του ισορροπία, ενδυνάμωση και διατήρηση της κοινοβουλευτικής του παρουσίας. Επελέγη λοιπόν μια φραστική μετατόπιση υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ουσιαστικές δεσμεύσεις, γνωρίζοντας ότι η ανάγκη πολιτικής ύπαρξης των λοιπών συνιστωσών θα οδηγήσει στην τελική αποδοχή της αδρανοποίησης και του παγώματος των χρόνιων αιτημάτων για την λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΚΟΕ παραμένει εδώ και καιρό κομμένη σε δυο κομμάτια, ένα κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ κι ένα που διαρκώς απομακρύνεται. Μιμείται τον ΣΥΝ στην αυτοδύναμη κομματική της ανάπτυξη, με δικά της στέκια, δικές της κινηματικές πρωτοβουλίες και διακριτό πολιτικό στίγμα. Αυτή η τακτική οδήγησε στη δημιουργία ενός δεύτερου κέντρου, που αντλεί από τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτική υπεραξία για την ισχυροποίησή του.

Η ΑΝΑΣΑ χάνει σημαντικούς συμμάχους. Είναι γεγονός η διακριτική αποστασιοποίηση-αποχώρηση της οργάνωσης «Ξεκίνημα» από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κυοφορούνται αρνητικές εξελίξεις και στην οργάνωση «ΡΟΖΑ». Οι δυο κινηματικές συνιστώσες δεν πείθονται πλέον από διακηρύξεις που παραμένουν ανεφάρμοστες. Η ΑΝΑΣΑ, ως προεξάρχουσα στο αίτημα της δημοκρατικής συγκρότησης και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, μήπως τρέφει και καλλιεργεί αυταπάτες; Κι επειδή αυτή η ιστορία χρονίζει ατυχώς, μια ακόμη απογοήτευση θα είναι ιδιαίτερα σκληρή κι ίσως οριστική.

Η πολιτική του Μετώπου παραμένει ασαφής και παίζει “εντός – εκτός κι επί τα αυτά” στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΚΕΔΑ φαίνεται να εγκαταλείπει το Μέτωπο, με τον Γιάννη Θεωνά να συμμετέχει σε όργανα και κεντρικές εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η ΔΕΑ δείχνει σαφώς συριζικές κατευθύνσεις. Οι προβλέψεις όμως για την σχέση Μετώπου – ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αισιόδοξες, κυρίως λόγω του ότι η συνύπαρξη Αλαβάνου – ΣΥΝ θεωρείται απολύτως αδύνατη. Έτσι οι ρηξικέλευθες απόψεις του Αλέκου Αλαβάνου, όπως το κοινό ψηφοδέλτιο της ριζοσπαστικής αριστεράς, οι νέες μέθοδοι πάλης κι η ευθεία αντίθεση στις κυβερνητικές ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, απαξιώνονται λόγω προέλευσης κι όχι λόγω περιεχομένου. Και το ερώτημα παραμένει: το κεφάλαιο Αλαβάνος έχει κλείσει οριστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατοχυρωθεί πλέον στον κόσμο ως αναγνωρίσιμη πολιτική οντότητα, με κινηματικά χαρακτηριστικά και με αντανακλαστικά αντίστασης στη λαίλαπα του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς όμως συνεχίζει να παραπαίει στην εσωτερική του συγκρότηση, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων τοπικών οργανώσεων για μια ουσιαστική και δημοκρατική λειτουργία. Τελικά, μήπως μέχρις εδώ μπορεί να φτάσει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ κι όλα τα περί μελών και δημοκρατικής συγκρότησης είναι περιττές πολυτέλειες; Μήπως η ριζοσπαστική αριστερά δεν μπορεί να διαχειριστεί ακόμη τέτοια δύσκολα ζητήματα; Αντί λοιπόν να χρονίζουν ανέφικτα σχέδια και να παίζει ο καθένας το δικό του πολιτικό κατενάτσιο στέλνοντάς τα στις καλένδες, ας δούμε με ρεαλισμό τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας αποφασίσει ο καθένας αν χωράει ή όχι…

Υ.Γ. Ένα εύγλωττο παράδειγμα, που αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος, από την Θεσσαλονίκη: ενώ λειτουργούν οι Τοπικές Οργανώσεις Κέντρου και Μίκρας, έχουν αδρανοποιηθεί πλήρως, εδώ και μήνες, τα κεντρικά συντονιστικά Α’ και Β’ Θεσσαλονίκης. Επίσης έχει εξαφανιστεί η πάλαι ποτέ δραστήρια Τοπική Οργάνωση Τούμπας, δίνοντας τη θέση της στην ευρύτερη Πρωτοβουλία Πολιτών Τούμπας. Στην Τούμπα έπαιξε ρόλο, ανάμεσα στα άλλα, η αποχώρηση της οργάνωσης «Ξεκίνημα» και αρκετών ανένταχτων από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο δικηγόρος του διαβόλου