Αναρτήσεις
Ιδιαίτερα ικανοποιητικά εξελίσσεται η υγεία του Μίκη Θεοδωράκη και τις επόμενες ημέρες αναμένεται να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο. Πριν μερικές ημέρες υπέστη γαστρεντερίτιδα, με αποτέλεσμα να νοσηλευθεί και να υποβληθεί σε σειρά εξετάσεων. Οι γιατροί εκτιμούν ότι την Κυριακή του Πάσχα θα γιορτάσει στο σπίτι του κοντά στα αγαπημένα του πρόσωπα.
Ο Άρχοντας της Σπίθας έχει μια ιδιαίτερη επιτυχία στο να εκφράζει σε κάθε πολιτική συγκυρία τις πιο λαθεμένες θέσεις. Από το γνωστό “Καραμανλής ή τανκς” της μεταπολίτευσης ως τον “Δεκέμβη”:
Βγάλτε τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους. Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μην αφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του και το όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μια φορά. Ανοίξτε δρόμους. Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σας προσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά.
(Από τα ΝΕΑ: οι "μπάτσοι")
Τον καιρό της μεταπολίτευσης, αν και όλοι οι αντιστασιακοί τραγουδούσαν τα τραγούδια του, πολιτικά δεν τον εκτιμούσαν. Είναι λοιπόν εύκολα εξηγήσιμο γιατί η αναρρίχηση του Άρχοντα της Σπίθας σε αξιώματα και θέσεις της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας από την μεταπολίτευση και μετά είναι αντιστρόφως ανάλογη με την άνοδο του μαζικού κινήματος. Ο Μίκης Θεοδωράκης το 1974 κατέβηκε υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της Ενωμένης Αριστεράς, όμως δεν κατάφερε να εκλεγεί. Το 1978 κατέβηκε υποψήφιος Δήμαρχος Αθηνών, όμως πάλι δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Σήμερα όμως λαμβάνει βουλευτική σύνταξη, αφού έχει εκλεγεί δύο φορές ως βουλευτής του ΚΚΕ (1981 και 1985) και μία φορά ως βουλευτής της ΝΔ (1990 στο ψηφοδέλτιο της επικρατείας που έγινε και για πρώτη φορά υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη).
Την 1η Δεκεμβρίου 2010 ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών με την ονομασία “Σπίθα”. Ένα κομμάτι της αριστεράς απελπισμένο από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, εναπόθεσε τις ελπίδες του εκεί. Άλλοι πήγαν και γράφτηκαν και άλλοι σιγοντάρουν το εγχείρημα απ' έξω. Τις θέσεις μας για αυτή την πρωτοβουλία τις εκφράσαμε από την πρώτη στιγμή που έκανε την δημόσια εμφάνισή της και δεν θα τις επαναλάβουμε εδώ. Θα σταθούμε μόνον σε κάποιες πρόσφατες εξελίξεις, για τις οποίες μερικές κακές γλώσσες λένε ότι ήταν η αιτία που οδήγησε στο νοσοκομείο τον Άρχοντα της "Σπίθας". Τον τελευταίο καιρό, οι αντιθέσεις που εκδηλώθηκαν δημόσια και καταγράφτηκαν με τις αποχωρήσεις από την “συμβουλευτική επιτροπή” του Δ. Καζάκη και του Σ. Ληναίου αναδεικνύουν τα πραγματικά πολιτικά χαρακτηριστικά αυτής της κίνησης. Όμως αυτές οι αποχωρήσεις κάθε άλλο παρά διαλυτικό χαρακτήρα είχαν για το εγχείρημα της "Σπίθας". Αντίθετα επιτάχυναν τις εξελίξεις και ξεκαθάρισαν τα πράγματα με ρυθμούς ανάλογους με αυτούς που αυξάνει το χρέος της χώρας μας.
Η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην "Σπίθα", δεν προβλημάτισε αυτό το κομμάτι της Αριστεράς που ελλοχεύει σε ένα πλατύ φάσμα των πολιτικών μορφωμάτων της και επιδιώκει στρατηγικού τύπου συγκλίσεις με παρόμοια εγχειρήματα. Αντίθετα, οι πρόσφατες αποχωρήσεις από την "Σπίθα", διαμόρφωσαν το σκηνικό να αναδειχτούν ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι της, οι οποίοι δεν κινούνται από υστεροβουλίες και εισοδιστικές αντιλήψεις, αλλά από πατριωτικά αισθήματα και καλοπροαίρετες αγωνίες για το καλό του τόπου. Είναι εκείνη η Αριστερά που αναγνωρίζει τον εαυτό της στην φράση της χρυσής ολυμπιονίκη Βούλα Πατουλίδου “για την Ελλάδα ρε γαμώτο”.
Αυτή η Αριστερά είναι στην πραγματικότητα η ίδια η Αριστερά που έβγαλε δυο φορές βουλευτή στο παρελθόν τον Μίκη Θεοδωράκη και βγάζει τώρα βουλευτή την Λιάνα Κανέλλη. Με τις ίδιες συνήθειες και τις ίδιες πολιτικές πρακτικές που είχε στο παρελθόν. Στις δύσκολες στιγμές, όταν στο εσωτερικό μέτωπο δεν τα πάμε καλά, επιστρατεύουμε την “διεθνιστική βοήθεια”. Και σήμερα, αν χάσαμε την μεγάλη πατρίδα του Σοσιαλισμού, και δεν υπάρχουν τα σοβιετικά τανκς να αποκαταστήσουν τα πράγματα, όπως στην Πράγα και στην Βουδαπέστη, δεν πειράζει! Υπάρχουν ακόμα εφεδρείες στο εξωτερικό έτοιμες να ανταποκριθούν στις εκκλήσεις για αυτή την βοήθεια. Απέναντι λοιπόν στον Δ. Καζάκη και στον Σ. Ληναίο έχουμε να αντιπαρατάξουμε μια δυνατή και μεγάλη προσωπικότητα της Αριστεράς, ένα μέλος της “ΕΛΕ Εξωτερικού”, τον Κοστάντσο Πρέβε: Πρώτα απ’ όλα, υπάρχει για μένα ο ελληνικός λαός και δεύτερον υπάρχει και το ελληνικό έθνος. Υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι το ελληνικό έθνος είναι μια δεξιά έκφραση. Δεν συμφωνώ. Συμφωνώ με τον Μίκη Θεοδωράκη, ότι ο ελληνικός λαός και το ελληνικό έθνος συνδυάζονται. Αυτό δεν σηματοδοτεί κάτι ούτε προς τα δεξιά ούτε προς τ’ αριστερά. Το πρώτο και κύριο είναι ότι ελληνικός λαός πρέπει να επιζήσει. (από την συνέντευξη του Κοστάντσο Πρέβε στην Αριάδνη Αλαβάνου, εφημερίδα "δρόμος").
Πολύ απλά και σύντομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Πρέβε είναι από πολλά χρόνια εκπρόσωπος μιάς εκδοχής "μαρξισμού" (μη χέσω...) που όχι μόνο φλερτάρει ανοιχτά και επιθετικά με την πιό σκληρή άκρα δεξιά της Ευρώπης αλλά και έχει υιοθετήσει τα δικά της αναλυτικά εργαλεία γιά να προσεγγίσει τις μετά το 89-90 διεθνείς πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Άλλη μία ξεφτίλα του Δρόμου που κωλοτρίβεται με τέτοια χάρβαλα (επιεικώς)!
Βεβαίως ο Πρέβε, επειδή σαν κωνσταντινουπολίτης την καταγωγή σκάμπαζε και κάτι ελληνικά ήταν ακόμα πιό εύκαιρος, αποτελούσε από παλιά σημείο αναφοράς γιά την κνιτοειδή "αριστερά".
Και όχι φίλοι παντός είδους κνιτάμπουρες ΔΕΝ είμαι οπαδός αλλά αντίπαλος και του τσιπρίνου και του κουβελίσκου και της παπαρίγανης και του ελληνοτροτσκαριού και των σταλινομούρηδων ποικίλης προελεύσεως και των κοκκινοπράσινων άλογων μηλιών.
Εμ, πως γίνεται ντε; Άμα κάτσετε να το σκετείτε μπορεί κάπως να προοδεύσουμε. Άντε μπράβο τσολιαδάκια.
Όσο γιά τον φτυστέο Πρέβε περιμένω τίποτα αγανακτισμένους γιά να δούμε παρέα τον Αλαίν ντε Μπενουά, τους φονταμενταλιστές αντιαμερικάνους, το που βγάζει τα βιβλία του και το τι γράφει μέσα.
Τάχει το ίντερνετ, όποιος ψάξει λίγο βρίσκει.
Αριάδνη Αλαβάνου, κορυφή μιλάμε της επαναστατικής σκέψης! ΜΠΟΥΟΥΟΥ....
Η Σπίθα είναι η τιμωρία της μικροαστικής Αριστεράς που ,,ψάχνει,, την λύση στο έθνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς να είμαι φαν του Μίκη θεωρώ οτι το "Καραμανλής ή τα τανκς",αν το δούμε στο ιστορικό του πλαισιο, απλά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο κινδυνος ακροδεξιού (χουντικού,φιλοβασιλικού,κλπ) πραξικοπήματος το 74-75 ήταν περισσότερο από υπαρκτός. Αφού και με τον Καραμανλή εξαρθρώθηκε το "πραξικόπημα της πυτζάμας",πόσο μάλλον χωρίς αυτόν! Το να απομονώνουμε εκτός φράσεις του '74 και να τις χρησιμοποιούμε εκτός πλαισίου το 2011 δεν εξυπηρετεί την αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν το λαϊκό κίνημα της Ελλάδας έχει τα χάλια του, είναι ακριβώς επειδή η Αριστερά δεν ψάχνεται ώστε η λύση που θα προτείνει να έχει τη μορφή του έθνους. Αλλά κατακλυζόμενη στα ηγετικά της κλιμάκια (οργανώσεων και blog)από μικροαστούς, ψάχνει..."ριζοσπαστισμό" και "εργατικές" λύσεις, αντιγράφοντας μηχανικά λύσεις που αφορούν άλλες χώρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε ΕΟΣ, πότε θα ζητήσεις να μη λερώνεται το όνομά σου, όντας αναφερόμενο ακόμα στη Σ.Ε. του "Δρόμου"; Μήπως επειδή αυτή η αναφορά θα είναι τα "γαλόνια" σου με τα οποία θα διαπραγματευτείς ό,τι -νομίζεις ότι- μπορείς να διαπραγματευτείς;
http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=11422&tsz=0&act=mMainView
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί ΕΟΣ θεωρούνται αυτά που λες εσύ πιο αριστερά από αυτά που λέει ο Μίκης το 1974;
Αθηνα, 31 του Οχτώβρη 1940
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκος Ζαχαριάδης Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ
" παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική ανεξαρτησία μας."
" ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλαίβει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες."
Α ρε Ζαχαριάδη, μικροαστέ αριστερέ!!!
Είσαι αδιάβαστη, ΕΟΣ. Είχε εκλεγεί και προδικτατορικά βουλευτής της ΕΔΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Καραμανλής ή τα τανκς" απο δείχτηκε σωστό. Αφού η Αριστερά δεν ήταν σε θέση να προκαλέσει την ανατροπή της χούντας, τι έπρεπε να γίνει, να μείνει η χώρα στο γύψο;
Η "Σπιθα" όπως και πολλά άλλα τέτοια μορφώματα συγκροτούνται σε συνθήκες κρίσεις για να αποτελέσουν το "εξεγερσιακό" ανάχωμα, τη δεξαμενή υποδοχής "δυσαρεστημένων" και ταυτόχρονα για λειτουργήσουν ως επιχείρημα "πλουραλισμού/δημοκρατίας" σε ένα σύστημα που ολισθαίνει από την τυπική δυτικού τύπου αστική δημοκρατία, σε μία μεταμοντέρνα(;) εκδοχή του κράτους έκτακτης ανάγκης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι μόνο ο "Μίκης" που πήρε την πρωτοβουλία και οι "μάζες" που αυθόρμητα τον ακολούθησαν. Στην πραγματικότητα τυγχάνει ευρύτατης προβολής από έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ(άλλοτε με πρόσχημα το πραγματικά ΜΟΝΑΔΙΚΟ έργο του, άλλοτε με πρόσχημα τη "Σπίθα". Ο Μίκης και η "Σπίθα" είναι ακίνδυνες εκδοχές που χωρίς πολιτική ανάλυση εύκολα διολισθαίνουν προς πλευρές της ακροδεξιάς, της συντηρητικής ρητορίας, εύκολα γίνονται το όχημα για να ξορκιστεί το φάντασμα της ταξικής πάλης και να αντικατασταθεί από το βολικό σκιάχτρο "ένας λαός, ένα έθνος", δηλ. από απόψεις που στην Ευρώπη τις γνωρίζουμε και από το παρελθόν και αναπτύσσονταν ραγδαία σε συνθήκες κρίσης (από τη Γερμανία του Μεσοπολέμου, ως τη Γαλλία του Λεπέν).
Παράλληλα το σύστημα δοκιμάζει ή διατηρεί "ζωντανά" διάφορα πολιτικά μορφώματα (Άρμα, Ντόρα, Κουβέλης, Οικολόγοι) προκειμένου αν χρειαστεί να λειτουργήσουν ως "αμορτισερ" της δυσαρέσκειας, ή να στηρίξουν την ανάγκη ευρύτερης νομιμοποίησης του κοινοβουλευτισμού. Την ίδια στιγμή "εξωκοινοβουλευτικές" δεξαμενες προβληματισμού" (τύπου υιού Μαρκεζίνη) συγκροτούνται και παραμένουν σε διακριτική ετοιμότητα προκειμένου αν χρειαστεί να εμφανιστούν ανοικτά στο πολιτικό προσκήνιο (κυβερνήσεις τεχνοκρατών, εθνικής ενότητας, εκτακτης ανάγκης κλπ) που ταυτόχρονα θα βάζουν στο "γύψο" την διευρυμένη μεταπολιτευτική δημοκρατία.
Όμως για να διασκεδάσουμε (;) λίγο τα πράγματα ας θυμηθούμε εκείνες τις απίστευτης ομορφιάς εικόνες στο Μέγαρο με το Μίκη να άδει για την "Δραπετσώνα" και από κάτω διάφορες "κυρίες του καλού κόσμου" να σιγοτραγουδούν και να χαμογελούν. Οπως θα έλεγε κι ένας αλλος τραγουδοποιός (Νιονιος) "παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα". Αυτό έκανε συστηματικά το κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας τις τελευταίες δεκαετίες επιχειρώντας και εν μέρει επιτυγχάνοντας να αφαιρέσει από την αριστερά τη μονοσήμαντη σχέση που είχε αναπτύξει, μετά την ήττα, με την κουλτούρα. Έτσι ο Μίκης έγινε πρώτα ο ίδιος "εθνικός ποιητής, συνθέτης κλπ" και μετά ο ίδιος με την ιδιότητα αυτή πλέον μπορεί να διακηρύξει το "εθνικό", το "ελληνικό".
Η αριστερά οφείλει να μιλά για την πατρίδα. Ο ανιστόρητος "διεθνισμός" των τσιτάτων, που εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια από διάφορα τμήματα της αριστεράς αφήνει ανοικτό το χώρο για να μιλά "πειστικά" η ακροδεξιά.
Η αριστερά υπερασπίζεται την πατρίδα. Κι αυτό δεν είναι απλά ένα ιστορικό κεκτημένο της (π.χ. ΕΑΜ-ΕΛΑΣ). Την υπερασπίζεται κατανοώντας ότι κάθε γεωπολιτική μεταβολή κρύβει έναν οδυνηρό λογαριασμό για το λαό (κι όχι κατ' ανάγκη για την αστική τάξη). Η μετατροπή της Ελλάδας σε μία χώρα υπό ανοικτή πολιτική, οικονομική κηδεμονία και διεθνείς εγγυήσεις (προτεκτοράτο το λέγαμε παλιά) δεν μπορεί να απαντηθεί παρά μόνο με μία αριστερά που στην ανάλυσή της, στο λόγο και στη δράση της θα ενσωματώνει πειστικά την "ανεξαρτησία - λαϊκή κυριαρχία".
Άλλωστε τα "εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα" (είτε στην ελληνική εκδοχή του ΕΑΜ, είτε στις περιπτώσεις της αποικιοκρατίας) πάντα περιείχαν ένα κρίσιμο στοιχείο: την ανεπάρκεια της "ντόπιας αστικής τάξης" να ολοκληρωθεί πολιτικά, οικονομικά, να εκφράσει ευρύτερα συμφέροντα, να οικοδομήσει (ή αποκαταστήσει) ένα ευρύτερο μπλοκ (νομιμοποιημένης) εξουσίας και συναίνεσης.
Καραμανλής ή τανκς;
ΑπάντησηΔιαγραφή===================
Με αφορμή τη γνωστή δήλωση του Μίκη έχουν γραφεί πολλά και έχει αρκούντως αναλυθεί (ειδικά εκείνη την περίοδο για όποιον θυμάται).
Θα ήθελα να καταθέσω μία άποψη που φαίνεται να μην την υπενθυμίζει κανένας ως τώρα:
Ο τρόπος που έπεσε η Χούντα δεν επέτρεπε σε καμία περίπτωση μία σοβαρή προσπάθεια επανάκαμψής της εκείνη την περίοδο.
Διότι η πτώση της Χουντας συνδιάστηκε και άθροισε:
1. Την μεγάλη κινητοποίηση του λαϊκου παράγοντα και ειδικά της νεολαίας, που σε κάθε περίπτωση "παλινόρθωσης" θα ήταν αδύνατο να ελεγχθεί και θα εξελισσόταν πολύ εύκολα σε ένα "τρίτο γύρο".
2. Την σοβαρή ήττα του αστισμού στην Κύπρο αλλά και στο συμβολικά (και όχι μόνο) εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα του "στρατού" (βλ. αδυναμία λειτουργίας του μηχανισμού στην Επιστράτευση)
3. Την απώλεια κάθε νομιμοποιήσης από το Διεθνή παράγοντα και άρα τον κίνδυνο να εξελιχθεί με όρους "περιθωρίου" και "παρεία" της ευρύτερης περιοχής.
4. Την άρση κάθε ανοχής από μεγάλα τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης (που εκείνη την περίοδο γνώριζε μεταξύ άλλων και τα αποτελέσματα των πετρελαϊκών κρίσεων).
Δεν υπηρχε λοιπόν πολιτική δυνατότητα να έχουμε φαινόμενα "παλινόρθωσης". Είχε όμως η Χούντα κάποιους ισχυρούς πυρήνες στους κρατικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν να ρισκάρουν την παλινόρθωση; Αν το δούμε ψύχραιμα όχι. Η Κυβέρνηση Καραμανλή (Αβέρωφ) πήρε ταχύτατα με το μέρος της μεγάλα και κρίσιμα τμήματα των μηχανισμών αυτών εξασφαλίζοντάς τους, εγγυόμενη, την επιβίωση και την ατιμωρησία τους. Οι μηχανισμοί αυτοί συντάχθηκαν άμεσα και οριστικά με την πλευρά της κοινοβουλευτικής νομιμότητας. Γι' αυτό και όλα τα "πραξικοπήματα" που ήρθαν στο φώς μετά το 74 αποτέλεσαν παρωδίες και επί της ουσίας φαντασιώσεις καθυστερημένων και μειοψηφικών μερίδων και πέρασαν στην ιστορία σαν σταγονίδια, πυτζάμες κλπ.
Ο Μίκης (και όχι μόνο) δεν είχε το πολιτικό κριτήριο να καταλάβει ότι το κρίσιμο δεν ήταν μηπως ξαναγίνει πραξικόπημα αλλά το πως θα εξελιχθεί η μεταπολίτευση, πως θα περιοριστεί αυτή η μαζική και με βίαια χαρακτηριστικά εισβολή των μαζών στο προσκήνιο που κράτησε σχεδόν ως το 80, πως η ριζοσπαστικοποίηση της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας δεν θα έπαιρνε μορφές και εκφράσεις που θα αμφισβητούσαν ανοικτά τον προσανατολισμό της αστικής τάξης
Πούστικος είναι και ο τίτλος του άρθρου της Α. Αλαβάνου: Κοστάντσο Πρέβε: "Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν μεταμοντέρνο εκφυλισμό του ευρωκομμουνισμού"
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, στο κείμενο της συνέντευξης δεν περιέχει καμιά συστηματική κριτική για τον ευρωκομμουνισμό και τον εκφυλισμό του, αλλά για την κριτική για τις θέσεις της ιταλικής αριστεράς για την Λιβύη.
Αυτή η παραποίηση δεν εκφράζει τίποτα άλλο από τα κόμπλεξ των πρώην κνιτών απέναντι στον ευρωκομμουνισμό, μπροστά στην ολοκληρωτική συντριβή του δικού τους σοβιετικού μαρξισμού.
Βεβαίως και ο ευρωκομμουνισμός έχει χρεωκοπήσει, όπως και όλες οι άλλες εκδοχές του μαρξισμού του 20αιώνα και προφανώς δεν αποτελούν λύσεις για την αριστερά του 21ου αιώνα.
Όμως σε αυτές τις ηττημένες εκδοχές του μαρξισμού του 20ου αιώνα που ήταν αναπτύχθηκαν σε αντιπαράθεση με το κυρίαρχο σοβιετικό μοντέλο δεν είναι εντελώς για πέταμα: Εμπεριέχουν τις εκδοχές εκείνες της απόρριψης του υπαρκτού κομμουνισμού που κατέρρευσε όχι από την μεριά του καπιταλισμού αλλά από την μεριά της αναζήτησης μιας άλλη κοινωνίας. Οι ήττες λοιπόν της Πολιτιστικής επανάστασης, του Μάη του 68, του ευρωκομουνισμού, του εργατικού κινήματος της "Αλληλεγγύης" στην Πολωνία έχουν να προσφέρουν κάποια πράγματα στους σύγχρονους προβληματισμούς της Αριστεράς. Είναι άραγε τυχαίο, ότι τον Πανομαριόφ - έναν από τους πρώην ιδεολογικούς καθοδηγητές της Αριστεράς της Αριάδνης Αλαβάνου - κανείς δεν τον θυμάται σήμερα και δεν κάνει αναφορές στο "έργο" του, σε σχέση με τον Αλτουσέρ, τον Μπαλιμπάρ, την Ροσσάνα - Ροσσάντα κλπ κλπ....
"Πούστικος" δεν είναι μόνον ο τίτλος του άρθρου της Α. Αλαβάνου, αλλά όλη συνέντευξη και το πως παρουσιάζεται από τον "δρόμο". Το στυλ γραφής κάνει μπαμ από μακριά. Αν κάποιος έχει διαβάσει για λίγο "ριζοσπάστη", αναγνωρίζει σε αυτό τα ίδια χαρακτηριστικά που έχουν αρκετά κείμενα που έχουν γραφτεί κατ εντολή της καθοδήγησης για να τεκμηριώσουν την κομματική γραμμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χειρότερο όμως είναι ότι για να εκπληρωθούν αυτοί οι πολιτικοί στόχοι, το κείμενο δεν προστατεύει τον Πρεβέ και τον εκθέτει. Γράφει λοιπόν:
Δεν είμαι οικονομολόγος και δεν ξέρω πολύ καλά τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αυτό το καταλαβαίνω. Εάν, για να μείνει στην Ευρώπη, ο ελληνικός λαός πεθαίνει, καλύτερα να βγει έξω απ’ αυτήν. Είναι μια προσέγγιση ενός Ιταλού φιλοσόφου και ενός φιλέλληνα.
Έχετε υπογράψει την έκκληση για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου...
Έχω υπογράψει. Διάβασα το κείμενο, συμφωνούσα μ’ αυτό και υπέγραψα. Εγώ δεν είμαι και τόσο σπουδαίος, είμαι συνταξιούχος καθηγητής. Αλλά ξέρω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί ή λίγοι, οι οποίοι με ξέρουν, και είμαι ευτυχισμένος που θα διαβάσουν ότι είμαι στο πλευρό τους. Αυτό μου προσφέρει μεγάλη χαρά τώρα που βρίσκομαι σε μια κρίσιμη περίοδο της ζωής μου.
Τα ίδια περίπου θα έλεγε και η Αντζελίνα Τζολί! Σιγά τις "σοφίες" που είπε ο Πρεβέ. Δηλώνει ότι δεν έχει καμία γνώση για το τι συμβαίνει με την κρίση στην Ελλάδα, έχει μια γενική άποψη για το πόσο κακή είναι η ΕΕ και γνωρίζει - ως τηλεοπτικός αστέρας - ότι περνάει η "μπογιά" του κάποιους αριστερούς στην Ελλάδα. Αυτό ακριβώς δηλώνει όχι όταν αναπτύσσει τις ιδέες του, αλλά όταν προβάλλει ως "αξία" τον ίδιο του τον ευατό, χωρίς ίχνος μετριοφροσύνης:
"ενός Ιταλού φιλοσόφου και ενός φιλέλληνα. "...
ο χαρακτηρισμός "ΕΛΕ εξωτερικού" είναι αναμφισβήτητα αρκετά πετυχημένος.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ανώνυμο 11:09
ΑπάντησηΔιαγραφήH Angelina Jolie έχει κάνει τουλάχιστον και κάποιο φιλανθρωπικό και ανθρωπιστικό έργο - έστω και αν αυτό δεν αρέσει σε μερικούς - και δεν κάνει δασκαλίστικα μαθήματα στους Αριστερούς όπως ο Α. Αλαβάνου για τον "ανθρωπισμό" με την ερώτησή της στον Πρεβέ:
- Όπως και στην περίπτωση των πολέμων στη Γιουγκοσλαβία, ένα μέρος της Αριστεράς, παγκοσμίως, αλλά ιδίως στην Ευρώπη και την Ιταλία ειδικότερα, υποστήριξε την «ανθρωπιστική επέμβαση». Πού οφείλεται αυτή η στάση;
Οσοι σαν την Σπίθα και άλλους, πιστεύουν οτι στην Ελλάδα μπορεί ν α γίνει Σοσιαλισμός χωρίς Διεθνιστική υποστήριξη βρίσκονται δυο αιώνες πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ μάρκο είσαι τόσο πολύ μπροστά που κοιτάς πίσω και βλέπεις το μέλλον
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίστε πολύ λίγοι και ανύπαρκτοι να κρίνετe τον Θεοδωράκη
Γιά όσους συντρόφους ενδιαφέρονται γιά το ακριβές προφίλ του Πρέβε κάποιες ενδείξεις:
ΑπάντησηΔιαγραφήμία από τις συζητήσεις του με τον Αλαίν ντε Μπενουά στο περιοδικό του τελευταίου (όχι παίζουμε)
http://www.kelebekler.com/occ/ben_preve1.pdf
Ο γάλλος ντε Μπενουά είναι η εμβληματική μορφή του νεοσυντηρητικού, νεοφασίστα διανοούμενου. Εννοείται φουλ αντιαμερικάνος κλπ γνωστά.
Κάποια (τονίζω κάποια γιατί προφανώς το άτομο θεωρει ότι πρέπει και να ξεκαρφώνεται) από τα βιβλία του - βασικά περί "αντιιμπεριαλισμού"
τα έχει βγάλει στις εκδόσεις
settimo sigilo
δηλ. το εκδοτικό της ιταλικής άκρας δεξιάς. Σημαίνει έβδομη σφραγίδα. Το όνομα είναι και πρόγραμμα.
Επίσης είχε προκαλέσει πολύ μεγάλο θόρυβο πριν κάτι χρόνια όταν είχ εσυμμετάσχει σε μιά περίεργη φάση αντιιμπεριαλιστικής συνεργασίας κάποιων αριστερών με ακροδεξιούς.
Τώρα τι σκατά αντιιμπεριαλισμός είναι αυτός του Πρέβε, η κυρία Αριάδνη όπως και όλοι αυτοί οι κνιτειδείς που τον προβάλλουν εν Ελλάδι δεν μας έχουν επαρκώς ξεκαθαρίσει.
Όποιος επιθμεί περισσότερα περί Πρέβε (που εκτός των άλλων έχει πιά προφανώς ραμολίρει, οπότε ρετάρει ακόμα παραπάνω, χάνει τα λόγια του και λέει μόνο συντηρητικές μαλακίες) εδώ είμαστε.
Αλλά θα μου πεις ο Δρόμος είχε συνεντεύξεις της Λιάνας, του Κούνδουρου και δεν συμμαζεύεται.
Άντε μία φορά, άντε δύο, ας πούμε γιά να ξεκαθαριστούν οι θέσεις της πατριωτικής λεγόμενης αριστεράς. Εδώ πρόκειται περί εργολαβίας!
Το σαφέστατο τζογάρισμα των κοετζήδων με το Θεοδωράκη και τη Σπίθα δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η δουλειά είναι πολύ βρώμα.
ανωνυμε του 22 Απριλίου 2011 6:42 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο συνθημα Καραμανλής η Τανκς ηταν απλ΄ς ενα απιστευτο χτυπημα κατω απο την ζωνη για τα κομματα της Αριστεράς στις πρωτες μεταπολιτευτικές εκλογές ...
απλώς ενα Χτυπημα ..τιποτε λιγοτερο ..
Tο οποιο απλώς σιγονταρε στην εκλογή του αρχηγου της ΕΡΕ...
Το να δίνει κάποιος βάρος στις πολιτικές επιλογές του ανθρώπου που σαν υπουργός του Μητσοτάκη, κατακεραύνωνε τους έλληνες εργαζόμενους, οι οποίοι (σύμφωνα με τα λόγια του) προκαλούσαν με την ...τεμπελιά τους, τούς Γερμανούς, είναι μάλλον χάσιμο χρόνου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να ασχολήται με τις "φιλελληνικές" θέσεις του ανθρώπου, που μόλις πριν λίγα χρόνια, θα εγκατέλειπε τη χώρα και θα εγκαθίστατο στη Γαλλία (μόνο λόγια είσαι αδελφέ μου), μετά απο βαρύγδουπες και θορυβώδεις δηλώσεις στον τύπο της εποχής, είναι ματαιοπονία.
Άδειοι γκαζοντενεκέδες της πολιτικής υπήρχαν πάντα! Και έκαναν τη φασαρία που αντιστοιχούσε στην κενότητα και το μέγεθός τους!
Εκείνο που εμένα με προκαλεί πολύ περισσότερο είναι αυτοί οι συνεχείς χαρακτηρισμοί για το "ΤΕΡΑΣΤΙΟ" ή το "ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ" συνθετικό του έργο!
Κάποια στιγμή, όσοι ασχολούνται με την τέχνη και θέλουν πραγματικά να προσφέρουν υπηρεσία σαυτήν, θα πρέπει να πουν την αλήθεια και στούς υπόλοιπους που δεν ασχολούνται. Χωρίς φόβο και πάθος. Χωρίς ταμπού, μήπως και θίξουν τις ιερές αγελάδες του ελληνικού μικροαστισμού!
Ο Μίκης μας λοιπόν αδέρφια, έγραψε ωραία τραγούδια, μερικά απο τα οποία έγιναν σύμβολα του αγώνα και της αντίστασης. Ήταν καλλίτερα απο τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, του Ξαρχάκου, του Λοϊζου ή του Λεοντη αλλά χειρότερα απο τα τραγούδια του αξεπέραστου Χατζηδάκι. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το γούστο, όσο έχει να κάνει με το ήθος και την αλήθεια του κάθε ενός!
Όσο για το ..."συμφωνικό" έργο του Μίκη μας... Εδω γελάνε! Τις τεράστιες σαπουνόφουσκες μεγαλομανίας και πομπόδους φανφαρονισμού (ανάλογες εξ άλλου του χαρακτήρα του), μόνο ο ίδιος μπορεί να τις χαρακτηρίσει συμφωνικά έργα!
Κάπου εκεί λοιπόν θα πρέπει να τοποθετούμε τον αγαπητό Μίκη, άν μας ενδιαφέρει η αλήθεια για το καλλιτεχνικό του έργο! Κάπου μεταξύ του Μάνου και των υπολοίπων.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις υπερβολές. Γιατί εν εξακολουθήσουμε τους χαρακτηρισμούς "ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ", "ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΣ" κτλ κτλ. Τότε τι θα μείνει για να χαρακτηρίσουμε τον Γιάννη Χρήστου, τον Δημήτρη Μητρόπουλο, τον Μανώλη Καλομοίρη, τον Ιάνη Ξενάκη και τους υπόλοιπους πραγματικα σπουδαίους μας συνθέτες;
1) Περί "Σπίθας": Ένα τέτοιο μόρφωμα, σαφώς και δεν μπορεί να μείνει αρραγές κι ενωμένο. Η "Σ." αποτελεί πρωτόλεια έκφραση της μετακίνησης ευρύτερων στρωμάτων κάθε πολιτικής απόχρωσης σε Αντι-ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Μέχρι το μνημόνιο, ΟΛΑ τα ελλην. κόμματα (πλην ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ & Χ.Αυγής) είχαν κεντρικό σημείο αναφοράς τους την Ε.Ε. (ακόμα και το ΛΑΟΣ). Καθώς η τελευταία απομυθοποιήθηκε ραγδαία, στρώματα που δεν καλύπτονται από τις φιλο-Ε.Ε. τοποθετήσεις των κομμάτων, ψάχνονται. Φυσικό είναι να μην μπορεί ΕΝΑΣ πολιτ. σχηματισμός να τους καλύψει όλους: σύντομα θα δούμε αντιευρωπαίους κεντροδεξιούς, κεντροαριστερούς κλπ. (εκτός του οριζόντιου άξονα Δεξιάς-Αριστεράς, θα 'χουμε πιθανά κι έναν κάθετο Φιλοδυτικών-Αντιδυτικών, άρα και διάοφρα "σπιθογενή" μορφώματα)
ΑπάντησηΔιαγραφή2) Περί Θεοδωράκη: Ακόμα κι αν έλεγε, σε μια δεδομένη στιγμή, κάτι που θα μ' έβρισκε απόλυτα σύμφωνο, ΔΕΝ ΘΑ' ΔΙΝΑ ΚΑΜΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ. Ο άνθρωπος είναι τέτοιος ανεμοδούρας που διαφωνεί τη μια μέρα ακόμα και με τον... χτεσινό εαυτό του. Τέτοιες υπερφίαλες προσωπικότητες, όσα θετικά κι αν έχουν, δεν μου εμπνέουν καμμία (πολιτική -το ξεκαθαρίζω) εμπιστοσύνη.
Δεν γνώριζα το κείμενο του Θεοδωράκη για το Δεκέμβρη του 08 που δημοσιεύεις. Τυχαίνει να συμφωνώ απόλυτα. Ενδιαφέρον
ΑπάντησηΔιαγραφή