ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ στην εφημερίδα "ΘΕΣΣΑΛΙΑ"

1. Μεγάλος ο βαθμός ανησυχίας όσο και της ανασφάλειας στην ελληνική κοινωνία ως προς τις εξελίξεις στο πεδίο της οικονομίας. Στην περίοδο αυτή ο χώρος της Αριστεράς δείχνει να μην μπορεί να επεξεργαστεί αποτελεσματικές προτάσεις, ούτε και να δράσει σε συνθήκες ενότητας. Τι φταίει για αυτή την εικόνα;

Γι’ αυτό δημιουργήθηκε το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής». Για την ενότητα. Που δεν σταματάει στα σύνορα της αριστεράς. Αγκαλιάζει όλο τον κόσμο της εργασίας.

Όσο για τις προτάσεις, αυτός που δεν έχει είναι η κυβέρνηση. Οι προτάσεις της είναι οι προτάσεις της Μέρκελ και του Μπαρόζο. Βρέστε μου ένα αναγνώστη σας, ένα μόνο αναγνώστη σας, ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ, που να ενέκρινε αυτά που κάνει σήμερα ο Παπανδρέου στην οικονομία.

Το Μέτωπο έχει συγκεκριμένες αντιπροτάσεις. Να σας δώσω ένα παράδειγμα:

Χρέος : Με τα μέτρα ΔΝΤ – Ε.Ε. το χρέος της Ελλάδας μετά από την τριετία από 130% του ΑΕΠ θα φθάσει το 150%. Δράμα. Εμείς προτείναμε αναδιαπραγμάτευση. Εξέταση των δανείων ένα – ένα. Αφαίρεση όλων των δανείων που συνδέονται με συμφωνίες διαφθοράς ή έχουν τοκογλυφικά επιτόκια. Όροι επιτοκίων και χρόνου αποπληρωμής που να μη θίγουν το Κοινωνικό Κράτος. Είναι ακραία και αντιρεαλιστικά όλα αυτά; Είναι περίπου αντιλήψεις που περιλαμβάνονται στο κεφάλαιο 9 του Αμερικανικού Νόμου περί Χρεοκοπίας και αφορούν σε πολιτείες ή αυτοδιοικητικούς θεσμούς.

2.Ένα νέο κόμμα που θα τοποθετείται στην ευρύτερη αριστερά ποια χαρακτηριστικά θα έπρεπε να έχει;

Το θέμα δεν είναι ένα ακόμη κόμμα της αριστεράς. Αρκετά έχουμε. Τάσεις, συνιστώσες, ομάδες, πρόσωπα.

Το εγχείρημα του Μετώπου αν το παρουσιάσουμε με μαθηματική πράξη, δεν είναι διαίρεση. Είναι πρόσθεση και πολλαπλασιασμός. Να ενωθούν ευρύτατες δυνάμεις, κι όχι μόνο από την αριστερά, αλλά και από τον σοσιαλιστικό και άλλους χώρους.

Το ερώτημα «ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά του;» ίσως θα ήταν καλύτερα να τεθεί «ποια χαρακτηριστικά του Μετώπου θα καλωσόριζε ο απλός κόσμος;» και καλύτερα από μένα θα το απαντούσαν οι αναγνώστες σας.

Να σας πω εγώ τηλεγραφικά. Μέσα στην κοινωνία. Μέσα στον τόπο εργασίας. Μέσα στους χώρους της νεολαίας. Μέσα στη συνοικία. Μέσα στο χωριό. Μέσα στην πολυκατοικία. Δίπλα στους νέους φτωχούς. Δίπλα σε όσους τα φέρνουν δύσκολα. Δίπλα σε όσους έχουν μπροστά τους πλειστηριασμό. Δίπλα στους μαγαζάτορες που κλείνουν. Με αλληλεγγύη. Με ενότητα. Με δημοκρατία. Με λύση.

3.Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση το φθινόπωρο είναι ένα κρίσιμο στάδιο, όπου εκεί ίσως θα μπορούσε να καταμετρηθεί η απήχηση ενός νέου πολιτικού εγχειρήματος;

Ο ίδιος ο Καλλικράτης είναι μέρος του αντιδραστικού πακέτου ΔΝΤ – ΕΕ. Ο κύριος λόγος που έγινε είναι για να απολυθούν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι από τους θεσμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Σκεφθείτε ένα νέο περιφερειάρχη που εκλέγεται. Με τη δημοσιονομική ασφυξία, με την κατακόρυφη πτώση στις δημόσιες επενδύσεις θα βρεθεί με μηδενικούς σχεδόν πόρους.

Από την άλλη μεριά το φθινόπωρο που θα γίνουν οι εκλογές τα συμπτώματα κοινωνικής αποδόμησης και διάλυσης που ήδη έχουν αρχίσει θα έχουν πολλαπλασιασθεί. Οικογένειες με ανέργους. Νέοι χωρίς προοπτική. Μαγαζιά που κλείνουν. Επιχειρηματίες καταχρεωμένοι. Αγρότες με απούλητα προϊόντα.

Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τον λαό να μιλήσει. Και η επιλογή του να καθορίσει τις εξελίξεις.

Για αυτό τον λόγο το Μέτωπο θα επιχειρήσει να δώσει ένα δημοψηφισματικό χαρακτήρα ιδιαίτερα στις περιφερειακές εκλογές. Δημοψήφισμα ενάντια στο Μνημόνιο ΔΝΤ και ΕΕ και ενάντια στην κυβέρνηση Παπανδρέου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το Μέτωπο θα έχει άλλο ένα κομματικό ψηφοδέλτιο στις περιφερειακές εκλογές. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν της κομματοκρατίας.

Αντίθετα. Το Μέτωπο θα επιχειρήσει τη συσπείρωση των ευρύτερων δυνατόν δυνάμεων σε αυτή την δημοψηφισματική μάχη. Από τον ΣΥΡΙΖΑ και την άλλη αριστερά. Από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπου η πλειοψηφία των φίλων των έχουν την άποψη των τριών διαγραμμένων βουλευτών κι όχι του Λοβέρδου ή του Παπακωνσταντίνου. Από δυνάμεις πέρα από οποιαδήποτε πολιτική προέλευση που συμφωνούν σε αυτή τη μεγάλη μάχη για τη στήριξη της κοινωνίας και την επιβίωση της οικονομίας.

4.Προκάλεσε αίσθηση η σκληρή γλώσσα με την οποία έχετε αναφερθεί έως τώρα στην πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και για τον ίδιο τον έλληνα πρωθυπουργό. Το ζήτημα όμως δεν είναι τι είδους εκφράσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν κλέβοντας έτσι τις εντυπώσεις, αλλά πόσο σωστά αντιλαμβάνεται την ουσία των προβλημάτων η ελληνική αριστερά…

Δεν υπάρχει γλώσσα τόσο σκληρή για να εκφράσει τον κυνισμό, τη διαστροφή και τη βαρβαρότητα των μέτρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Γνωρίζετε το σύνθημα που έχει κυριαρχήσει για τη Βουλή, που ψήφισε το μνημόνιο και τώρα ετοιμάζεται να ψηφίσει τη διάλυση της ασφάλισης. Περιέχει «απαγορευμένες» λέξεις. Και τις λένε, και στις διαδηλώσεις και στις συζητήσεις στα καφενεία άνθρωποι οικογενειάρχες, πολλών δεκαετιών. Όχι η πιτσιρικαρία του Δεκέμβρη.

Έχουμε τη μεγαλύτερη και πιο αντιδραστική επίθεση ενάντια στις λαϊκές κατακτήσεις τον τελευταίο αιώνα. Μεγαλύτερη κι από αυτή της χούντας των συνταγματαρχών. 

Δεν σας λέω ότι η αριστερά είναι προφήτης, αλλά πρώτοι διείδαμε αυτή την εξέλιξη. Εδώ και τρία χρόνια έχω χρησιμοποιήσει την έννοια του «αδύναμου κρίκου» του ευρωπαϊκού καπιταλισμού για την Ελλάδα. Αυτή είναι το κλειδί για να καταλάβουμε τι γίνεται. Δηλαδή ότι τα αδιέξοδα της Ευρωζώνης, η επίθεση των τοκογλυφικών κεφαλαίων στο ευρώ εκφράσθηκαν πρώτα και κύρια στην Ελλάδα, λόγω της οικονομικής της αδυναμίας και της χρεοκοπίας της πολιτικής ηγεσίας της. Και ότι εδώ γίνεται το μεγάλο πείραμα για μια κοινωνία που θα είναι υπόδουλη στους κερδοσκόπους. Αυτό το πείραμα πρέπει να αποτύχει.

5.Διαβλέπετε μελλοντικά την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την Ε.Ε; Η επιβίωση της χώρας είναι εύκολο να επιτευχθεί στις παρυφές της Ευρώπης;

Είτε μας αρέσει είτε όχι τη διαβλέπουν πολλοί σοβαροί αναλυτές σε όλο τον κόσμο. Λένε αυτή την απλή σκέψη, ότι μια χώρα που έχει τόσο έντονα προβλήματα ανταγωνιστικότητας, χωρίς να διαθέτει δική της νομισματική πολιτική θα διαλυθεί παραγωγικά. Δεν θα μπορεί να προστατεύσει τη δική της παραγωγή, να αυξήσει τις εξαγωγές της, να μειώσει τις εισαγωγές της που προέρχονται κυρίως από την Γερμανία και τις άλλες χώρες της ευρωζώνης με το ίδιο νόμισμα με μας.

Προσωπικά θα ήθελα την παραμονή μας στο ευρώ, ένα νόμισμα που μας κάνει μέρος ενός μεγαλύτερου οικονομικού συνόλου. Αλλά με προϋποθέσεις. Ότι το ευρώ εκφράζει πολιτικές αλληλεγγύης, ισόμετρης ανάπτυξης, κοινωνικής δικαιοσύνης, στήριξης της αγροτικής παραγωγής. Όχι με τελεσίγραφα για τη διάλυση του κοινωνικού κράτους.

Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι με την πολιτική της και εν γνώσει της πια η ίδια η Ευρωζώνη πάει να μας επιβάλει ως μόνη λύση την έξοδο από το ευρώ.

Είναι λάθος ότι δεν έχουμε μέσα διαπραγμάτευσης. Σας το λέω με την πολύχρονη πείρα μου ως ευρωβουλευτής. Από την στάση της Ελλάδας κρίνεται η ίδια η ύπαρξη της Ευρωζώνης.

Είμαστε σε κομβικό σημείο που θα κρίνει την πορεία της πατρίδας μας την επόμενη εικοσαετία. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε γρήγορα ότι πρέπει να φύγει μια κυβέρνηση που εκτός από δουλική είναι και εντελώς ανίκανη. Να έρθει μια κυβέρνηση που θα στηριχθεί στον λαό, θα ανατρέψει το κατεστημένο των τραπεζών, των εργολάβων και των εμπορικών κυκλωμάτων. Είναι εύκολο αυτό; Όχι. Πρέπει όμως να γίνει κατεπειγόντως.

6.Παρακολουθώντας από απόσταση τις εξελίξεις στο χώρο του Συνασπισμού σε ποια συμπεράσματα έχετε σήμερα καταλήξει;

Κρίμα. Είναι κάτι το οποίο είχα προβλέψει πολύ καιρό. Πριν τις εκλογές. Κατανοούσα όμως ότι ήταν δύσκολο για πολύ κόσμο να συμφωνήσει με τις απόψεις μου. Έπρεπε να πεισθεί από τα γεγονότα, αν ήταν έτσι. Για αυτό και η σιωπή μου. Τώρα ο καθένας έχει μια καθαρή εικόνα.

Δεν απογοητεύομαι όμως. Πολλές φορές αναπολώ με νοσταλγία τις μέρες πριν ένα και δύο χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε γίνει η ελπίδα μιας τελματωμένης κοινωνία. Που οι τοποθετήσεις, οι δράσεις του ήταν το πρώτο αντικείμενο συζήτησης σε καφενεία και καφετέριες. Που τα πιο ευαίσθητα και πρωτοπόρα κομμάτια της νεολαίας τον πλησίαζαν, ενώ τώρα προσανατολίζονται προς τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Που οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ άκουγαν πρώτα τη δική μας κριτική προς τον Καραμανλή και μετά το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό το πράγμα μπορεί να ξαναγίνει. Χρειάζεται να ξαναγίνει. Είναι πολύς ο κόσμος από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από τη ΝΔ ακόμα που μέσα στη σύγχυση και την απελπισία του λένε «Πού είναι η αριστερά;».

Αυτή την απάντηση επιχειρεί να δώσει το Μέτωπο. Βλέπω να περιφέρονται σε διάφορα κανάλια κορυφαία στελέχη του Συν και να στρέφονται ενάντια στο Μέτωπο και σε μένα προσωπικά. Από εμάς δεν θα υπάρξει καμία απάντηση. Καμία. Γιατί όταν η αριστερά γυρνάει την πλάτη στην κοινωνία της γυρίζει σωστά κι αυτή την πλάτη.

Θετική δουλειά για την κοινωνία μόνο. Γιο μετωπικές δράσεις. Η αριστερά μόνη της δεν μπορεί. Για μια νέα κοινωνική πλειοψηφία.

Χαίρομαι γιατί οι φίλοι του Μετώπου στη Λάρισα, το Βόλο, την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα γίνονται όλο και πιο πολλοί. Γρήγορα θα τα πούμε από κοντά.