Εις ΑΓΡΑν διανοουμένων…

Αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ της 28/2/2010:

Έρχεται η ώρα της κρίσης… Νέοι καιροί, άλλα ήθη. Οι διανοούμενοι παλιά, είχαν ενεργό συμμετοχή και συμπόρευση με το λαϊκό κίνημα. Αργότερα πέρασαν στις λίστες υποστήριξης ψηφοδελτίων της αριστεράς και όχι μόνον, για να φτάσουμε στην πρόσφατη εικόνα ανθρώπων του πνεύματος που «αγρόν ηγόραζαν» ενώ γύρω τους γίνεται της κακομοίρας. Πρόκειται για μεταμορφώσεις που ίσως εξηγούνται από τον «μεταμορφισμό» των διανοουμένων κατά Γκράμσι. Σήμερα όμως έχουμε μια ποιοτική αλλαγή.

62 διανοούμενοι βγαίνουν να υπερασπιστούν την απόλυση γνωστού συνδικαλιστή στο χώρο του βιβλίου. Ο Ντίνος Παλαιστίδης, μετά αναμονή ενάμιση χρόνου, αναγκάστηκε να στείλει εξώδικο, και τελικά να προσφύγει στην επιθεώρηση εργασίας που γνωμοδότησε θετικά. Τρεις μέρες μετά απολύθηκε. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους για όποιον διαθέτει τη στοιχειώδη ανεξαρτησία πνεύματος. Σου ζητάει ένας εργαζόμενος, με συνέπεια και ήθος που είναι σε όλους μας γνωστά, επί ενάμιση χρόνο συνάντηση και τον απαξιώνεις έτσι; 

Βέβαια, για ν’ αποδίδουμε τα του «καίσαρος» τω καίσαρι, θα συμφωνήσουμε για το σπουδαίο έργο των εκδόσεων ΑΓΡΑ.( Ίσως σε άλλη περίπτωση θάχαμε πολλά θετικά να θυμηθούμε, όπως για παράδειγμα ότι έστελναν σε σχολικές βιβλιοθήκες ακριτικών νησιών δωρεάν τα «καλά» τους βιβλία και όχι τα πιο «δεύτερα», όπως άλλοι …) Τα ράφια της βιβλιοθήκης μας μπορούν να μιλήσουν, όμως αυτό έκανε για μας το σοκ μεγαλύτερο. Σε κάθε περίπτωση, η αδιαμφισβήτητη ποιότητα των βιβλίων δεν αποτελεί και γνωμοδότηση για μια εργασιακή διαφορά. Η επίκλησή της εν προκειμένω, ισοδυναμεί με αντιστροφή του γνωστού επιχειρήματος «ναι, αλλά κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους»… Η ανακοίνωση της ΑΓΡΑΣ επικαλείται τον πρότερο «βίο» για να παραγράψει το γεγονός της απόλυσης. Λέει επίσης ότι οι δυσφημιστικές επιθέσεις δεν προωθούν τα εργασιακά δικαιώματα ούτε τον διάλογο. Ρωτάμε: Είναι δυσφήμιση ο αγώνας και η αλληλεγγύη των εργαζομένων για ανάκληση της απόλυσης; Η επίμονη άρνηση συζήτησης, καθώς και οι εκδικητικές απολύσεις, τον προωθούν το διάλογο;

Ο λόγος τώρα στους διανοούμενους . Διανοούνται τι συνυπογράφουν;

1. Ότι γνωρίζουν επί 30 χρόνια τις εργασιακές συνθήκες στην ΑΓΡΑ! Αφού τις παρακολουθούν τόσο εκ του σύνεγγυς, τότε πώς τους διέφυγε ότι ο εργαζόμενος ζητούσε ακρόαση ματαίως τόσο χρόνο; 

2. Ότι επιχειρείται να εμφανιστεί η ΑΓΡΑ ως διώκτης των συνδικαλιστικών ελευθεριών που «απολύει εργαζομένους» κι αυτά είναι αναληθή. Δηλαδή, δεν τον απέλυσε; Ή δεν ήταν εργαζόμενος; Ή μήπως αυτό δεν συνέβη αμέσως μετά την προσφυγή στην επιθεώρηση εργασίας;

3. Ότι η απόλυση έγινε «κάτω από συνθήκες που ασφαλώς θα κριθούν στα δικαστήρια», στα έδρανα των οποίων σπεύδουν οι 62 να στριμωχτούν σαν μάρτυρες υπέρ της εργοδοσίας με το κείμενο που υπογράφουν. Εδώ η ομάδα των διανοουμένων τηρεί δήθεν αποστάσεις ουδετερότητας και άγνοιας. Έχει φροντίσει προηγουμένως όμως, αγροτέρα της ΑΓΡΑΣ, να βγάλει ιδεολογικά παράνομη και καταχρηστική την απεργία των εργαζομένων, υποκαθιστώντας τα δικαστήρια στα οποία τόσο πιστεύει…( Ενώ δηλώνει εμπιστοσύνη στα δικαστήρια, εντούτοις απαξιώνει το θεσμό της επιθεώρησης εργασίας …) Με αντίστοιχη λογική, θα καταδικαζόταν ο Δεκέμβρης, που δεν περίμενε να κριθεί στα δικαστήρια η γνωστή προσωπική διαμάχη Γρηγορόπουλου – Κορκονέα… 40.000 απολύσεις μες στο 2010, 40.000 «προσωπικές διαμάχες»: Την ώρα που ξεδιπλώνεται η μεγαλύτερη επίθεση στον κόσμο της εργασίας από τη μεταπολίτευση, θα περιμένουμε να κριθούν στα δικαστήρια για ν’ αντιδράσουμε;

4. Έχουν άραγε συναίσθηση πως ήδη το κείμενό τους φιλοξενείται κάτω από τη δεύτερη ανακοίνωση της ΑΓΡΑΣ, όπου καταγγέλλονται μεταξύ άλλων «αφισοκολλήσεις, συνθήματα στους τοίχους, διαδηλώσεις με πανό, παρεμπόδιση εργαζομένων να προσέλθουν στην εργασία τους»;

5. Τι θα πουν τώρα που συλλαμβάνονται ψευδόμενοι, καθώς τους διαψεύδουν οι, κατά τεκμήριο αρμοδιότεροι, απεργοί της ΑΓΡΑΣ ; Το μόχθο των εργαζομένων δεν τον σέβεται η ΑΓΡΑ, στους «πρόθυμους» διανοουμένους της όμως, γιατί συμπεριφέρεται έτσι;

6. Εμείς δε θα επικαλεστούμε τη σπουδαία ρήση: «Το είναι καθορίζει τη συνείδηση». Νομίζουμε όμως πως στοιχειώδης ευθιξία (για να μη μιλήσουμε για αριστερά ή συνδικαλισμό…), θα επέβαλλε σε όσους από τους υπογράφοντες διατηρούν οικονομική σχέση με τον εκδοτικό οίκο να απέχουν από παρόμοια ανάμιξη. Αλλιώς η προσωπική αξιοπρέπεια κλαδεύεται «συγκλαδοκορμόρριζα», για να θυμηθούμε και τη νιότη…

Εν έτει 2010, την ώρα που ο κόσμος της εργασίας δίνει με αξιοπρέπεια τη μάχη, 62 διανοούμενοι στέκονται απέναντι. Έχουν πολιτική πρεσβυωπία, αφού «δεν μπορούν να εκτιμήσουν τον αγώνα των ανθρώπων όταν δεν τους χωρίζουν απ’ αυτόν χιλιάδες χρόνια ή χιλιάδες χιλιόμετρα», όπως εύστοχα αναφέρει η ανακοίνωση του συλλόγου υπαλλήλων βιβλίου – χάρτου. Απονομιμοποιούν όχι μόνο το δικαίωμα του συλλογικού αγώνα, αλλά και αυτής ακόμα της προσφυγής στην επιθεώρηση εργασίας, με την υπογραφή από τις πένες τους. Ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο σε επίδοξους μιμητές στην κρίση που επέρχεται. Το πράγμα είναι πολύ σοβαρό για να σιωπά κανείς.

Το κείμενο των 62 προσβάλλει τη νοημοσύνη. Φίλη μεν ΑΓΡΑ, αγροτέρα δε η αλήθεια. Νομίζουμε πως η ανάκληση της απόλυσης θα είναι πράξη δικαιοσύνης, αλλά και γενναιότητας.

Γιώργος Καλαντζόπουλος, Μέλπω Κορωναίου, Κώστας Κρανίου, Ιπποκράτης Κωστής, Νίκος Ξηρουδάκης, Σταύρος Σταυρίδης