Αναρτήσεις
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΑΥΓΗ (09/01/2010)
Του Γιώργου Ματθαίου*
Η χώρα μας έχει μπει σε τροχιά σοβαρών πολιτικών εξελίξεων. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα και, παρά την πλήρη στήριξη των καθεστωτικών ΜΜΕ, δεν μπορεί να κρύψει την ακραιφνή νεοφιλελεύθερη ατζέντα της, που αποτελεί συνέχεια της πολιτικής της δεξιάς.
Η υποταγή της κυβέρνησης Παπανδρέου στις επιταγές της καπιταλιστικής νομενκλατούρας της Κομισιόν, της ΕΚΤ, αλλά και τώρα τελευταία του ΔΝΤ δείχνει ότι πια δεν αποτελεί καν φορέα έστω και στοιχειώδους παραλλαγής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Την ίδια στιγμή ο ΣΥΝ τελεί υπό κατάσταση απόλυτης παραλυσίας. Η ισορροπία του τρόμου που έχει επιβληθεί στην Κουμουνδούρου και κατ’ επέκταση στη Βαλτετσίου (ΣΥΡΙΖΑ) από τις τάσεις που κουμαντάρουν το κόμμα απαξιώνει κάθε μέρα τις Πολιτικές Κινήσεις και τα μέλη του κόμματος, αλλά και των άλλων συνιστωσών, που παρακολουθούν άναυδα μια αποσύνθεση του πολιτικού εγχειρήματος, το οποίο πλέον δεν έχει αρχή, μέση και τέλος.
Παρά το γεγονός ότι είμαι υπέρ μιας μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ, στην επιστολή μου θα αναφερθώ μόνο στον ΣΥΝ, του οποίου είμαι μέλος, αλλά βλέπω πια ολοκάθαρα το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.
Η λεγόμενη αριστερή πλειοψηφία του 5ου Συνεδρίου έχασε τον μπούσουλα, αφού είναι ολοφάνερο ότι δεν έχει πια κανένα σχέδιο, ενώ η Ανανεωτική Πτέρυγα εδώ και δέκα μήνες υπονομεύει όλες τις πλειοψηφικές αποφάσεις από το Προγραμματικό Συνέδριο του 2003 και μετά προσπαθώντας να ωθήσει τον ΣΥΝ στην προ του 2000 κατάσταση, δηλαδή σε ένα κόμμα χωρίς αρχές, χωρίς στρατηγική, χωρίς ταυτότητα και πολιτικό στίγμα, σε ένα συμπλήρωμα του φθαρμένου μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού.
Την ίδια ώρα οι Πολιτικές Κινήσεις υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν καθόλου λόγω της πλήρους απογοήτευσης που επικρατεί στα μέλη και τα μεσαία στελέχη, τα οποία επιζητούν με όλους τους τρόπους το ξεκαθάρισμα της ερμαφρόδιτης κατάστασης στο κόμμα μέσω της δημοκρατικής οδού του έκτακτου συνεδρίου, αλλά οι κομματικές φατρίες, ζώντας στον δικό τους κόσμο, φαίνεται ότι εκβιάζουν η μία την άλλη για το πώς και πότε θα γίνει το περιβόητο συνέδριο.
Δεν μπορώ σε αυτό το σημείο να μην αναφερθώ, χωρίς πια τη δικαιολογία της απειρίας, στην αναβλητικότητα, την αχρωμία, την απολιτική στάση του προέδρου του ΣΥΝ σ. Αλέξη Τσίπρα.
Όσες κριτικές κι αν δεχτώ, θεωρώ απίστευτη, όσο και ανεξήγητη, την πορεία του από την αντισυστημικότητα και το «ούτε βήμα πίσω» του περυσινού Γενάρη στην ερμαφρόδιτη στάση των ευρωεκλογών και από τους 4 και 3 ευρωβουλευτές, το μεγαλύτερο ποσοστό της δικής μας αριστεράς και τον «τρίτο πόλο» με το ΚΚΕ, μέχρι την «θεσμική προγραμματική αριστερή αντιπολίτευση» της μετεκλογικής περιόδου.
Οι οβιδιάκες μεταμορφώσεις της πολιτικής του σ. προέδρου σε σύντομο πολιτικό χρόνο, οι συμβιβασμοί χωρίς τέλος με όλους και για όλα, για να είναι μόνο και μόνο πρόεδρος δήθεν όλου του κόμματος, σε μια επίπλαστη πια ενότητα την ώρα που συγκρούονται ολόκληρες φράξιες, αλλά και πολιτικές στρατηγικές, τον οδήγησαν σε έναν άνευ προηγούμενου πολιτικό οπορτουνισμό, όπου είναι εμφανής η πολιτική του αδυναμία να ασκήσει σοβαρή δομική αντιπολίτευση στη νεοδεξιά κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία επιτίθεται στο όνομα της πατρίδας (ο γνωστός και αισχρός ΠΑΣΟΚολαϊκισμός) με σφοδρότητα στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων υποκύπτοντας πλήρως στον νεοφιλελευθερισμό των Μπαρόζο, Τρισέ και Αλμούνια.
Η πορεία του ΣΥΝ μέσα σε αυτές τις συνθήκες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των μηχανισμών της Κουμουνδούρου με την ανακίνηση ενός ψευδοκομματικού πατριωτισμού που έχει κοντά ποδάρια, όχι μόνο οδηγεί σε τέλμα, αλλά και σε πλήρη αποσύνθεση το κόμμα.
Σήμερα, μπροστά στα χιλιάδες μέλη του ΣΥΝ αλλά και σε πολλά ιστορικά στελέχη της αριστερής πλειοψηφίας που έδωσαν μεγάλες μάχες μετά τη μεταπολίτευση για αλλαγή σελίδας στην Ελλάδα και την αριστερά, ανοίγονται δύο δρόμοι αυτή την κρίσιμη ώρα της σφοδρότατης νεοφιλελεύθερης επίθεσης του δικομματισμού στους εργαζόμενους υπό τις ευλογίες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Είτε θα διαλέξουν τον δρόμο της ανάταξης και ανασύνθεσης μιας μεγάλης σύγχρονης αντικαπιταλιστικής αριστεράς έξω και πέρα από ψευδοκομματικούς πατριωτισμούς είτε θα λειτουργήσουν κι αυτά ως συνένοχοι της πλήρους απαξίωσης και εξαφάνισης της σύγχρονης αντικαπιταλιστικής, κινηματικής αριστεράς, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την αριστερά και την έκφρασή της στην πατρίδα μας από τους σταλινικούς του ΚΚΕ και μόνο. Οι καιροί ου μενετοί!
* Ο Γιώργος Ματθαίου είναι μέλος της Π.Κ. του Γέρακα και συμμετέχει στην Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ
εχεις δικιο γιωργο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήροζα
AΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ. ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ.ΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Γιώργο
ΑπάντησηΔιαγραφή...και οι ευθύνες της Α.Ανασύνθεσης; Που άλλα λέγανε ότι θυα ψηφίσουν (για το συνέδριο εννοώ) και άλλα ψήφισαν το καλοκαίρι;
...Υπάρχουν ευθύνες διατασικές ας το πάρουμε χαμπάρι....
...Είσαστε έτοιμοι να κλείσετε το μαγαζάκι του ο καθένας;
...Το αριστερό ρεύμα λέει ότι είναι εγγυητής του ΣΥΝ
...Η Α.Π τα δικά της φραξιονιστικά του κερατά.
...Το κοκκινοπράσινο λεει ότι είναι τάση ιδεολογική...
...η Α. Ανασύνθεση το ίδιο
....Ο Αλαβάνος τα δικά του....
από το 89 έως το Μάαστριχτ χρέωσε το Τσίπρα.Καλά που δε του χρέωσε και τη Μικρασιατική καταστροφή....
Οι συνιστώσες απαιτούν από το ΣΥΝ και καλά κάνουν, αλλά πρέπει να το θυμούνται ότι αν ο ΣΥΝ είναι υπεύθυνος για τη κατάσταση και είναι εν πολλοίς, τότε έχει και το μεγαλύτερο μερίδιο και στα καλά.
Όλοι σας δεν υπολογίζεται τη βάση του ΣΥΝ. Θα εκδικηθεί και θα τρίβετε τα μάτια σας.
Σας το λέω ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη λύση και χωρίς το ΣΥΝ δε υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ. Ας το δείτε...
....ε ας κάνει και την αυτοκριτική της ετούτη δω η σελίδα...έχει κι αυτή ένα μερίδιο.
α.
Μάλλον ο τελευταίος ανώνυμος δεν κατάλαβε τι συνέβη πέρυσι το καλοκαίρι, ή κάποιοι του τα 'πανε λάθος. Επειδή καλό είναι να μην ξεχνάμε:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Η Αριστερή Ανασύνθεση ήταν υπέρ του συνεδρίου υπό πέντε προϋποθέσεις. Δύο μέρες πριν την ΚΠΕ, βγαίνει η Αυγή και αναφέρει με μεγάλα γράμματα τις τρεις που βόλευαν τον Άλεξ, αλλά για τις δύο που έβγαιναν από το πλαίσιό του, ούτε λόγος.
- Ξεκινά η ΚΠΕ και ο Άλεξ κατεβάζει διαφορετική εισήγηση από αυτά που έλεγε έως τότε. Για την ακρίβεια ζητά συνέδριο για να γίνουν αλλαγές, χωρίς όμως να περιγράφει ποιες θα είναι αυτές. Δηλαδή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε κι έχετέ μου εμπιστοσύνη γιατί εγώ έχω σχέδιο αλλά δεν σας λέω - που εν τέλει αποδείχθηκε ότι δεν είχε καν σχέδιο.
Εσύ, "α", θα ψήφιζες κάτι τέτοιο; Θα έδινες εν λευκώ εντολή σε κάποιον; Μιας και επικαλείσαι τη βάση, δηλ. τη συλλογικότητα, πόσο συλλογικό ήταν αυτό που περιέγραφε ο Αλέξης; Εκτός εάν εννοείς τη βάση όπως την περιέγραφε ο Μίχελς, ως δηλ. τη μάζα που αρέσκεται να δημιουργεί ολιγαρχίες και να τις ανέχεται κιόλας.