Περί Ανεντάκτων…

 Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω e-mail:

Αγαπητοί φίλοι, επειδή μάλλον δεν θα είμαι στο αμφιθέατρο δεχθείτε το συνημμένο κείμενο ως πρό(σ)κληση προβληματισμού

Περί Ανεντάκτων…

«καὶ ἀκούσας τι μὴ προσποιεῖσθαι, καὶ ἰδὼν φῆσαι μὴ ἑωρακέναι, καὶ ὁμολογήσας μὴ μεμνῆσθαι· καὶ τὰ μὲν σκέψεσθαι φάσκειν, τὰ δὲ οὐκ εἰδέναι, τὰ δὲ θαυμάζειν, τὰ δ' ἤδη ποτὲ καὶ αὐτὸς οὕτως διαλογίσασθαι.»

Ἂν ἤκουσε κάτι, προσποιεῖται ὅτι δὲν ἤκουσε, ἂν εἶδεν, ὅτι δὲν εἶδεν, ἂν ἐσυμφώνησε, λέγει ὅτι δὲν ἐνθυμεῖται.— Ἄλλοτε λέγει ὅτι θὰ σκεφθῇ, ἄλλοτε ὅτι δὲν γνωρίζει, ἄλλοτε ὅτι ἀπορεῖ, ἄλλοτε ὅτι καὶ αὐτός ἔκαμε αὐτὴν τὴν σκέψιν.

ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ, ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ Α'

Οι ενταγμένοι και οι καθ’ οιονδήποτε τρόπο οργανωμένοι δεν ήταν ποτέ και δεν είναι, ούτε και σήμερα της μόδας, αφού θεωρούνται «λευκοί, γαλάζιοι ποντικοί» σύμφωνα με το παλιό γνωστό Σαββοπουλικό τραγούδι. 

Αρκετοί προκρίνουν ότι όλα τα επίδικα ζητήματα στην Αριστερά –ιδίως μετά το 4.7% των ευρωεκλογών αλλά και τώρα με το 4.6% των βουλευτικών- θα επιλυθούν με το να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου και ‘κάρτα μέλους’ οι «ανέντακτοι» –κατά προτίμηση ερυθρού χρώματος- ώστε να «ακούγεται» η γνώμη τους. Από ποιους ; 

Σέβονται δημόσια (μάλλον ως πρόφαση) το δικαίωμά τους στη «μη ένταξη» ξεχνώντας ότι Αριστερά σημαίνει ακριβώς το αντίθετο: συμμετοχή, ένταξη, γνώμη και συνεπώς ψήφο συνδιαμόρφωσης της πολιτικής (βλ. συνέδριο ΣΥΝ εκλογής Τσίπρα, προγράμματος, εσωτερικό δημοψήφισμα ευρωεκλογών). 
 

Ασφαλώς είναι γενικά, ενταγμένοι στην Αριστερά. Είναι αληθές αλλά μάλλον απατόμεθα ηθελημένα. Όταν αρνούνται –και δικαίωμά τους- την ελεύθερη και δημοκρατική ένταξη τους σε κάποια από τις τέσσερεις οργανωμένες και θεσμοθετημένες τάσεις του ΣΥΝ, όπως και στις δέκα άλλες διαφορετικές εκφράσεις και «ψυχές» των «συνιστωσών» της Αριστεράς, απλά σημαίνει ότι μετά από τόσα χρόνια «δεν τους κάνουν» γιατί δεν τους εκφράζουν. Ίσως επειδή επιθυμούν να «συμμετέχουν» με τους δικούς τους όρους και τρόπους.

Όσοι τους προτείνουν ή τους πιέζουν να οργανωθούν σε «κύμα», «ποτάμι», «όμιλο» κ.ά. ώστε να εκπροσωπηθούν (;) στη ΣΥΡΙΖΟγραμματεία, ουσιαστικά τους ωθούν στην αυτοακύρωση!. Παύουν να είναι «ανέντακτοι» και συνεπώς «πολύτιμοι» ως μονάδες και «προσωπικότητες». Μετατρέπονται αυτόματα σε αυτό που δεν θέλουν, δηλ. σε μια ακόμη «ποσόστωση», σε μέλη ενός συνόλου, μιας «μάζας», ενός «μαγαζιού», μιας «συνιστώσας», ενός κόμματος. Προφανώς με τη «κουζίνα» και τις άλλες συναφείς βρωμερές παθογένειες που διαδραματίζονται στο «ημίφως των γραφείων». Έτσι καθίστανται ίσως άθελα τους ‘έτοιμοι’ να ‘εκπροσωπηθούν’ από διαφόρους ‘ηγέτες και παράγοντες’, υποψήφιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. 

Για ποιους και πόσους «ανέντακτους» πρόκειται αλήθεια ; Αποτελούν πράγματι το «άλας της γης» αφού τα ξέρουν καλύτερα από τους άλλους ; Είναι το «μεγάλο φουσκωμένο κόκκινο ποτάμι της επανάστασης» που αγωνίζεται συνεπέστερα ; Πρόκειται για «σοφούς παράγοντες του δημοσίου βίου», καλλιτέχνες, επιστήμονες και διανοούμενους ;

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι οι «ανέντακτοι» αποτελούν προϋπόθεση ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ. 

Κανείς δεν αρνείται το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, στη διατύπωσης γνώμης σε όλους. Η ιστορία της Αριστεράς έχει να επιδείξει πάμπολλες ειλικρινείς και ουσιαστικές συμμαχίες και συνεργασίες με «ανέντακτους συνοδοιπόρους». Εξάλλου υπήρχαν ήδη από το 2007 στη κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τρεις «ανέντακτοι» στους δεκατέσσερις και εξακολουθούν να υπάρχουν και τώρα ως ‘ποσοστό’. 

Άραγε μπορεί όλη αυτή η μυθολογία να αποτελεί αιτία και να εξηγεί την εκκωφαντική διάψευση και συνεπώς τη συνοδό παραίτηση από τις ελπίδες και τις προσδοκίες όλου του κόσμου της Αριστεράς ; 

Γιώργος Ντουνιάς