Τα βασικά σημεία των τοποθετήσεων στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, Σάββατο 5 Σεπτέμβρη

Μαρία Φραγκιαδάκη, ανένταχτη
(…) Τι κάνουμε σήμερα όμως; Σήμερα πρέπει να πάμε στις εκλογές. Είμαστε ήδη στην τρίτη μέρα, η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ έχει αρχίσει στα συνδικάτα, έχει αρχίσει στο μαζικό κίνημα. Καθημερινά παραβιάζονται τα εργασιακά δικαιώματα, καθημερινά ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ δείχνουν το εργοδοτικό τους πρόσωπο σε βάρος των εργαζομένων κι εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα πολιτικής και να κάνουμε προτάσεις που ο κόσμος θέλει.
Να του ζωντανέψουμε ένα όραμα. Δεν μπορούμε να μπούμε σε μία τριβή. Κάνω έκκληση σε όλους να σεβαστούμε τη μέχρι τώρα πορεία μας. Και θέλω να καταλήξω λέγοντας ότι πολλές φορές όλο αυτό το διάστημα που είμαι στο ΣΥΡΙΖΑ –δεν ήμουν απ’ την αρχή- είχα ακούσει από πάρα πολλούς ότι η επιλογή και η αρχική, ας πούμε, συμφωνία ήταν ότι μέχρις ότου βρεθεί μία λύση, θα ηγείται του σχήματος ο εκάστοτε ηγέτης της μεγάλης συνιστώσας, του Συνασπισμού. Μ’ αυτή την έννοια λοιπόν, και στο βαθμό που δεν έχει αλλάξει αυτό, δεν έχουμε βρει άλλη λύση, δεν μπορούμε σήμερα να τη βρούμε, κάνω έκκληση σε όλους να προχωρήσουμε με αυτά που μέχρι τώρα υπήρχαν.
Υπάρχει ο σ. Τσίπρας, ο οποίος είναι με ρόλο, κι αυτό το ρόλο του προέδρου του ΣΥΝ τον είχαμε αποδεχτεί. Δεν υπάρχει άλλος με ρόλο. Να βρούμε ρόλους για όλους; Βεβαίως. Αλλά αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε να βγούμε στον κόσμο με ενιαία έκφραση. Κι αυτή η ενιαία έκφραση πρέπει να έχει κι ένα πρόσωπο. Καλές οι συλλογικότητες, καλές οι συλλογικές εκφράσεις και είμαι υπέρ τους, αλλά πρέπει να τα λύσουμε σε άλλο χρόνο. Σήμερα πρέπει να βγούμε προς τα έξω ως ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτή τη στιγμή το μόνο πρόσωπο το οποίο μπορεί, εκ των πραγμάτων, τυπικά, οργανωτικά, να μας ενώσει είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Μ’ αυτή την έννοια ,λοιπόν, κάνω έκκληση να το ξανασκεφτείτε, έχουμε ευθύνη. Εγώ λυπάμαι αν σήμερα δεν προκύψει αποτέλεσμα. (…)


Δημήτρης Βίτσας, Γραμματέας ΚΠΕ του ΣΥΝ
Όπως σας είχα πει και χθες φεύγοντας από δω, είχαμε καλέσει την Πολιτική Γραμματεία του Συνασπισμού για να συζητήσουμε τα αποτελέσματα της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι και έγινε. Πρέπει να σας πω το εξής. Ότι η Πολιτική Γραμματεία ενημερώθηκε και εξέτασε όλες τις προτάσεις. Κάθε μια πρόταση και μάλιστα με αναλυτικό τρόπο. Τι προέκυψε από την Πολιτική Γραμματεία. Εμείς θεωρούμε ότι η αποτελεσματικότερη πρόταση ήταν αυτή που είχαμε κάνει εμείς. Η αποτελεσματικότερη πρόταση. Δεύτερον, συγχρόνως θεωρούμε ότι αυτό που είπε και η συντρόφισσα η Φραγκιαδάκη, το να προχωρήσουμε ενιαία, είναι το πιο βασικό ζήτημα. Δηλαδή, πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Θα μου πει κάποιος, θα χάσουμε λίγο χρόνο. Ναι, θα χάσουμε λίγο χρόνο, προκειμένου να μη χάσουμε το ενιαίο. Να εξαντλήσουμε κάθε πιθανότητα.
Εμείς αύριο έχουμε Κεντρική Πολιτική Επιτροπή. Το ξέρετε και σας το ‘χα πει πάλι από χθες. Επειδή στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή θα πρέπει με σαφήνεια να μεταφερθούν όλες οι προτάσεις και αναλυτικά και η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή να τις συζητήσει και να καταλήξει κάπου. Για αποφυγή παρερμηνειών: Σε ό,τι καταλήξει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή είναι πρόταση –και λέω για τις παρερμηνείες των ανέγκλητων κ.λπ.- είναι πρόταση προς το ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να σας πω ότι βρισκόμαστε η Πολιτική Γραμματεία σε μία διαβούλευση αυτή τη στιγμή και σε μία συζήτηση με όλη την Ελλάδα, το ξέρετε. Και συγχρόνως, βρισκόμαστε σε μία συζήτηση και μ’ εσάς. Άρα λέμε ότι η πρότασή μας είναι η ίδια που έγινε και χθες και η γνώμη μας είναι να διατυπωθούν και οι άλλες απόψεις σήμερα, ώστε να μπορέσουμε με τον καλύτερο τρόπο να τις μεταφέρουμε στην Κεντρική Επιτροπή η οποία δεν θα αποφασίσει για εμάς, δεν θα αποφασίσει δηλαδή για το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα είναι η πρότασή μας προς εσάς.


Τάκης Μαστρογιαννόπουλος
(…) Πιστεύω ότι αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι διαλυόμαστε μέσα στην καταισχύνη και την απαξίωση. Αυτό είναι. Κι εδώ οι ευθύνες είναι αναλογικές: Οσο πιο σοβαρό ρόλο έχει ο κάθε σύντροφος τόσο πιο μεγάλη η ευθύνη του, κι όσο πιο μικρός, τόσο μικρότερη. Στην κυριολεξία, αν το αντιλαμβάνεστε, διαλυόμαστε μέσα στα χαχανητά των αντιπάλων μας, στην ειρωνεία του Πρετεντέρη και των συγκροτημάτων. Αν αποτύχουμε, να το ξέρετε σύντροφοι, ο κόσμος της Αριστεράς θα μας καρφώσει στον πάσαλο της ατίμωσης, αυτό θα κάνει. Όλους, μικρούς και μεγάλους. Κάτω απ’ την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έπεσε το Τείχος και κάλυψε όλες τις τάσεις του κινήματος, έτσι αν πέσει το οικοδόμημα του ΣΥΡΙΖΑ, θα μας συντρίψει όλους. Τι πρέπει να κάνουμε; Συλλογική ηγεσία και συλλογικές λειτουργίες. Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να είναι η συλλογική ηγεσία και να ‘χει συλλογικές λειτουργίες χωρίς πρόεδρο, χωρίς συντονιστή, με συντονιστικές γραμματείες οι οποίες θα μοιράζουν τη δουλειά. Περίπου στο κλίμα που είχε πει ο Μανόλης χθες. Όχι στα διευθυντήρια. Δεν θέλω να βγαίνει κάποιος και να λέει προτείνω δέκα θέσεις τις οποίες δεν έχει επεξεργαστεί κανένας. Ότι προτείνω πόλο της Αριστεράς, χωρίς να το ‘χει συζητήσει κανείς. Μ’ αυτή την έννοια, ως μεταβατική λύση στο σημερινό πρόβλημα, προτείνω -ενόψει της Συνδιάσκεψης- η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να υποβάλει στον Άρειο Πάγο τη συμμετοχή της στις εκλογές. Μη μου πείτε για τυπικά και τέτοια προβλήματα, πιστεύω ότι τα νομικά θα τα λύσουμε όλα. Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να είναι το όργανο το οποίο θα δηλώσει συμμετοχή στις εκλογές. Αυτό είναι η μοναδική λύση που μπορεί να μας κρατήσει αυτή τη στιγμή ενωμένους. Όλοι οι σύντροφοι, από τον Αλέκο Αλαβάνο μέχρι τον Τσίπρα, κι από τον Γιάννη Μπανιά μέχρι τον Μανόλη Γλέζο, έχουν θέση σ’ αυτή την προεκλογική εκστρατεία. Όλοι. Θα λύσουμε το πρόβλημα μέσα από συλλογικές διαδικασίες, με συλλογικές λειτουργίες. Αυτή είναι η μοναδική λύση. Όλα τα άλλα μας οδηγούν στην καταστροφή.


Δήμος Τσακνιάς, ανένταχτος
(…) Μια παρατήρηση σ’ αυτά που είπε η Μαρία Φραγκιαδάκη. Νομίζω ότι είναι εντελώς αβάσιμα, εφόσον δεν έχουν μεσολαβήσει οργανωτικά σχήματα κ.λπ. Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και -μέχρι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον- είναι το όργανο το οποίο παίρνει αποφάσεις, με ομοφωνία, γι’ αυτά τα θέματα. Επί της ουσίας των προτάσεων. Ήρθε ο Συνασπισμός πάλι με την πρόταση που έκανε χθες, χωρίς ούτε ένα κόμμα να αλλάξει στην πρότασή του. Απλώς και μόνο μας λέει να περιμένουμε αύριο που θα κάνει Κεντρική Επιτροπή προκειμένου ν’ αποφασίσει. Σύντροφοι μια μικρή αναφορά θα κάνω στο παρελθόν για να τεκμηριώσω την πρότασή μου. Ο Συνασπισμός όταν εμείς εδώ, ο Μπανιάς και διάφοροι άλλοι, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα σχήμα διαλόγου και κοινής δράσης το οποίο εξελίχθηκε σε ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ., ήταν ένα εντελώς αναξιόπιστο κόμμα στην ελληνική πολιτική σκηνή, ένα κόμμα παράρτημα του ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα το οποίο είχε ανοιχτές σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ. (…) Ο ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε τις αριστερές δυνάμεις, το Λαφαζάνη, τον Παπαδόπουλο, μέσα στο Συνασπισμό, και μετά και με την εκλογή του Αλαβάνου εμφανίστηκε ένας καινούργιος Συνασπισμός (…). Ο Συνασπισμός μέσα απ’ αυτές τις διαδικασίες αποκαθάρθηκε. Αυτή είναι η άποψή μου. Άμα δεν συμφωνείτε, δικό σας πρόβλημα, δεν μ’ ενδιαφέρει. Κι έρχεται η κρίσιμη στιγμή. Κι έρχεστε με μια πρόταση άκαμπτη, τη στιγμή που απ’ τη μεριά της Επιτροπής εδώ, της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, καμία συνιστώσα, και κανένας ανένταχτος –πλην της Μαρίας σήμερα, κατόπιν εορτής-, δεν δέχτηκε αυτή την πρόταση. Και έρχεστε πάλι, επανέρχεστε, χωρίς κανένα κόμμα ή μία τελεία διαφορά. Αυτό τι εκφράζει; Εκφράζει μια εξουσιαστική αντίληψη πάνω στις άλλες συνιστώσες. Εάν υπήρχε διάθεση συνεργασίας, θα έπρεπε το θέσφατο να ήταν, επειδή ακριβώς λόγω του ρόλου και του μεγέθους που έχει ο Συνασπισμός και παίζει πραγματικά το μεγαλύτερο ρόλο, να μην είναι ο πρόεδρος του Συνασπισμού επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή θα ήταν η ειλικρινής άποψη σχετικά με το εγχείρημα προκειμένου να προχωρήσει μπροστά. Και λέτε παραπέρα: Εμείς κάνουμε Κεντρική Επιτροπή. Τι πιο δημοκρατικό απ’ το να κάνετε αύριο Κεντρική Επιτροπή; Όμως σύντροφοι δεν είναι δημοκρατικό το ότι κάνετε αύριο Κεντρική Επιτροπή. Και ξέρετε γιατί δεν είναι σύντροφε Βίτσα δημοκρατικό; Γιατί πάτε όλη αυτή την υπόθεση να την κλείσετε αύριο στην Κεντρική Επιτροπή. Γιατί καμία Κεντρική Επιτροπή 125 ατόμων δεν θα πει να μην είναι ο πρόεδρος του κόμματος επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κάνετε κι αναλαμβάνετε τεράστιες ευθύνες απέναντι στον κόσμο της Αριστεράς, απέναντι στα μέλη όλου του ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στα μέλη του κόμματός σας.
Και να ‘χετε και κάτι άλλο υπόψη σας σύντροφοι και να το σκεφτείτε πάρα πολύ καλά. Και πάω εκεί που έλεγα για τον προ του 2004 Συνασπισμό. Αν μπορέσει αυτός ο Συνασπισμός που θα κατέβει μόνος του (γιατί πάτε να κατέβετε μόνοι σας, να διασπάσετε αυτό το εγχείρημα), αν μπορέσει και μακάρι να καταφέρει να βγει στη Βουλή και να πάρει κάποιες έδρες, οι εφτά στις οχτώ θα είναι της ανανεωτικής πτέρυγας. Θα έχουμε γυρίσει πίσω κι απ’ τον Κωνσταντόπουλο. Λοιπόν, είναι η ύστατη ώρα να πάρετε κάποιες αποφάσεις. Να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση. Λύσεις έχουν πέσει στο τραπέζι. Απλώς δείξτε ευελιξία και κυρίως ευθύνη απέναντι στον κόσμο της Αριστεράς. (…) Δύο προτάσεις έχουνε πέσει στο τραπέζι. Η πρόταση του Νταβανέλλου την οποία στηρίζω και η πρόταση που έχει κάνει ο Μπανιάς κι ο Γλέζος. (…)

Γιάννης Μπανιάς, ΑΚΟΑ
(…) Είναι μονόδρομος η αναζήτηση συναινετικής λύσης που δε θα προσωποποιείται ή συγκεκριμένες συνιστώσες. Συναινετικής λύσης που θα αναδεικνύει τον υπεύθυνο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, που σημαίνει ότι και στο θέμα της εκπροσώπησης μπορεί να βρεθούν λύσεις -εμείς προτείναμε χτες τέτοιες λύσεις, μπορεί να ακουστούν κι άλλες, να τις συζητήσουμε. Θα είναι λύσεις όμως του ΣΥΡΙΖΑ, δε θα είναι ούτε λύσεις του ΣΥΝ, ούτε λύσεις κάποιου άλλου προσώπου, αλλά θα είναι λύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, συλλογικές, πλουραλιστικές, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ (…).
Δεν λέω εγώ Αλαβάνος, Τσίπρας κλπ. Η πρότασή μας είναι σαφής, σ’ αυτήν την πρόταση επιμένουμε, νομίζουμε ότι αυτή δίνει δυνατότητα διεξόδου σε όλους σ’ αυτή τη φάση αυτή η πρόταση έχει τα συμπαρομαρτούντα, που λέω εγώ, τον πλουραλισμό κλπ (…) Και έχει και το επίσης τελευταίο συνοδευτικό η πρότασή μας, ότι αφού σταθεροποιηθεί -προσέξτε το πολιτικό τοπίο δεν θα σταθεροποιηθεί- το κυβερνητικό τοπίο, δηλαδή προκύψει βουλή, προκύψει κυβέρνηση, στην οποία εμείς δεν θα είμαστε μέσα ούτε συμμετέχοντες ούτε στηρίζοντες κριτικά, αυτό θα είναι σαφές, θα είναι κατηγορηματικό και όχι να δούμε δέκα προϋποθέσεις μήπως… κλπ. Αν αρχίσουμε τις τελευταίες 20 μέρες να ψάχνουμε τις 10-12 ή 8 προϋποθέσεις στις οποίες αν το ΠΑΣΟΚ απαντήσει κλπ, τότε μας τύλιξαν σε ένα χαρτί και το ΠΑΣΟΚ και ο κόσμος και μας έστειλαν εκεί που πρέπει κατά τη γνώμη μου (…).
Άρα λοιπόν, μετά τη σταθεροποίηση του πεδίου, δηλαδή υπάρχει η βουλή, υπάρχει κυβέρνηση, τότε κάνουμε συλλογικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ και ρυθμίζουμε όλα ανεξαιρέτως τα προβλήματα, και το τι θα γίνει στην κοινοβουλευτική ομάδα με βάση απόφαση γραμμένη, είναι σαφής, και το τι θα γίνει ως προς τις εκπροσωπήσεις και το τι θα γίνει με το γραφείο τύπου και το τι θα γίνει με τα μέλη κλπ. Γι’ αυτά εμείς έχουμε προτάσεις, από κει και πέρα στη διαδικασία τη συλλογική και τη δημοκρατική θα δώσουμε απαντήσεις (…).


Γιώργος Πάντζας, ΔΗΚΚΙ
(…) Η ευθύνη είναι μεγάλη. Ηδη ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τραυματισμένος (…). Δεν σας κρύβω ότι όσα συμβαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ μας λύπησαν αφάνταστα και προσωπικά εμένα που αγωνίστηκα σ’ όλη μου τη ζωή για την ενότητα της αριστεράς. Αυτός που θα αποφασίσει για το ΔΗΚΚΙ δε θα είναι ούτε ο Μαντάς, ούτε ο Πάντζας, κανένας απ’ τα μέλη της τριμελούς διοικούσης. Θα αποφασίσει με δημοκρατικές διαδικασίες η Κεντρική μας Επιτροπή την οποίαν θα την καλέσουμε το συντομότερο δυνατό για να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει για το τι ακριβώς θα κάνει το ΔΗΚΚΙ. Πάντως, δεν σας κρύβω τη βαθύτατη λύπη μας για ‘όλα αυτά που συμβαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τη δική μου. Είμαι 73 χρόνων συντρόφισσες και σύντροφοι και είχα πολλές ελπίδες για το ΣΥΡΙΖΑ. Πίστευα ότι είναι η αριστερά που πρέπει να προχωρήσουμε για το μέλλον, και σήμερα βλέπω άλλα πράγματα. Με λυπούν αφάνταστα.


Άλκης Ρήγος (Ανένταχτος)
Είχα μια μικρή ελπίδα ότι με βάση την κοινή συνισταμένη των χθεσινών τοποθετήσεων, θα υπήρχε κάτι πιο ευέλικτο σήμερα από την πλευρά του Συνασπισμού. Λυπάμαι αλλά δεν είδα αυτό το πιο ευέλικτο, είδα ακριβώς το αντίθετο. Και καταλαβαίνω αυτόν τον κομματικό πατριωτισμό που έχει καταλάβει τα μέλη του Συνασπισμού όλων των απόψεων, φοβάμαι όμως ότι μπαίνουμε σε μια λογική ντόμινο. Αν διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε κατέβει αυτόνομα ο Συνασπισμός, είτε κατέβουμε δύο σχήματα, είτε δεν κατέβουμε άλλοι και κατέβει ο Συνασπισμός, το δια ταύτα θα είναι η διάλυση όλων. Και η διάλυση και του Συνασπισμού. Δεν τον προστατεύουν με αυτό που κάνουν. Ανοίγουν τον ασκό και του εσωτερικού του μετώπου. Είναι μία θεωρία ντόμινο. Μακάρι να βγω λάθος, αλλά θεωρώ ότι είμαστε σε αυτή τη φάση. Η μόνη λύση που έχει κατατεθεί και είχε τη μεγαλύτερη πλειοψηφία στις κουβέντες που γίνανε, ήταν αυτή η συνισταμένη της άποψης Γιάννη, Μανόλη, Αντώνη, μίας συλλογικής μορφής ηγεσίας τεσσάρων, πέντε ανθρώπων κλπ, με κατανεμημένους ρόλους, δεν τα επαναλαμβάνω. Αν αύριο δεν βγει κι αυτό, που δεν θα βγει, αν συνεχίσει έτσι ο Συνασπισμός στην Κεντρική του Επιτροπή, νομίζω ότι είτε μας λυπεί, είτε μας απελπίζει, το εγχείρημα τελείωσε και μαζί του τελείωσε για μεγάλο χρονικό διάστημα η προοπτική μίας αριστεράς άλλου τύπου σε αυτόν τον τόπο. Και αυτή την ευθύνη ο καθένας πρέπει να την αναλάβει και ιδιαίτερα η μεγαλύτερη συνιστώσα.


Τάσος Πανταζίδης, ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ
(…) Αυτό που πρέπει ν’ αποφασίσουμε άμεσα είναι το αν θα αναλάβουμε τη δέσμευση όλοι οι υποψήφιοι και όλες οι δυνάμεις, είτε εκφράζονται μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε μέσα από τον Συνασπισμό σαν τάση, ή σαν συνιστώσες, αν θα αναλάβουν τη δέσμευση δημόσια ότι δεν πρόκειται ποτέ να στηρίξουνε τη δημιουργία μίας κυβέρνησης κεντροαριστεράς. Να συμφωνήσουμε όλοι πολιτικά και να το συνυπογράψουμε πολιτικά (…). Αν αυτά τα συμφωνήσουμε και τα συνομολογήσουμε όλοι όσοι είμαστε εδώ, το θέμα του προσώπου λύνεται πολύ πιο εύκολα. Εμένα δεν θα με πείραζε να ‘ταν ο οποιοσδήποτε αν το πολιτικό υποκείμενο, οι θέσεις μας οι πολιτικές, η αιχμή της δράση μας θα ήταν τα συμφωνημένα. Αλλά αυτό που με τρομάζει είναι ότι ανά πάσα στιγμή κανείς δεν μας εξασφαλίζει για το πώς μπορεί να αντιδράσουν κάποιοι βουλευτές μας. Αυτό είναι που μας ρεζιλεύει, που μας απαξιώνει και μας εξαφανίζει από τη δράση και την κοινωνία. Μπορούμε να συμφωνήσουμε αυτό; Εγώ αυτό έχω να προτείνω, σήμερα να συμφωνήσουμε αυτό. Και το πρόσωπο ας πάει αύριο, μεθαύριο. Αν συμφωνήσουμε αυτό εγώ δεν έχω πρόβλημα να ‘ναι ο Τσίπρας, όπως δεν έχω πρόβλημα να ‘ναι και ο Αλαβάνος. Να το πω και με εισαγωγικά και χωρίς εισαγωγικά. Αλλά το σημαντικό είναι να συμφωνήσουμε σ’ αυτό, ότι στα πολιτικά δεν θα υπάρχει παραφωνία. Αν υπάρξει παραφωνία σήμερα να αποφασίσουμε ποια θα είναι η συνέπεια και ποια θα είναι η αντίδρασή μας. Και να αφήσουμε το θέμα του ονόματος για αμέσως μετά.


Ρούντι Ρινάλντι (ΚΟΕ)
Συντρόφισσες και σύντροφοι θέλω να πω ξεκινώντας, όπως ξεκίνησα και χθες, ότι μάλλον δεν έχουμε συναίσθηση σε πόσο κακή κατάσταση βρίσκεται το εγχείρημα και δεν παίρνουμε υπόψη μας την χάλια κατάσταση που βρίσκεται ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή διαβουλεύσεις γίνονται εδώ και δύο βδομάδες, διαρκείς, συνεχόμενες, διμερείς, τριμερείς κ.λπ. και επειδή έχει γίνει πολύ προσπάθεια για να υπάρξει μία συνθετική πρόταση, μια λύση που να μπορέσει να προχωρήσει τα πράγματα, και επειδή χθες ο Αντώνης Νταβανέλλος έβαλε το θέμα με όλους τους πιο ρεαλιστικούς όρους για να δοθεί μια πολιτική μάχη κι επειδή ο Αντώνης έκανε μια ύστατη έκκληση και στους συντρόφους του Συνασπισμού να μην επιμείνουν στην πρότασή τους και να δούνε ότι αυτή η πρόταση μπορεί να μας βγάλει και μετά, μέσα στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ, να δούμε, να λύσουμε όλα τα θέματα ηγεσιών, επικεφαλής, προέδρους, τα πάντα να τα συζητήσουμε, αυτό που πολιτικά ερμηνεύω και μπορεί να είμαι υπερβολικός, αλλά, συγγνώμη, θα το πω, είναι μια επιμονή του ΣΥΝ, που παίρνει και το ρίσκο μιας αυτόνομης καθόδου και προετοιμασίας για αυτόνομη κάθοδο, με κάποιους που μπορεί να συμφωνήσουν μαζί του και αυτό είναι που βγαίνει προς τα έξω. Και δεν υπάρχει ούτε ένας όρος απέναντι στην ανανεωτική πτέρυγα. Αντίθετα, μάλλον είναι η ανανεωτική πτέρυγα που καθοδηγεί όλο αυτό το πράγμα, κάτι που σημαίνει διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, ή προσπάθεια διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί εγώ δεν πιστεύω ότι έχει τελειώσει το εγχείρημα, θα συνεχιστεί, και αυτό να το πάρουν πολύ καλά υπόψη όσοι θέλουν το εγχείρημα να το τινάξουν στον αέρα και μιλάω για τα συμφέροντα. Γιατί Λαμπράκηδες κ.λπ. έχουν στείλει μηνύματα να τελειώνει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και μετά βλέπουμε πώς θα πάει το πράγμα. Και η ανανεωτική πτέρυγα είναι αυτή που βγαίνει αλώβητη και βάζει όλη την ατζέντα όλης αυτής της κατάστασης. Χθες κατατέθηκε μία πρόταση: Όποιος κατέβει υποψήφιος με το ΣΥΡΙΖΑ θα υπογράψει από πριν ένα χαρτί, ότι σε περίπτωση εκλογής του, σε ψηφοφορίες για ψήφους εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση κ.λπ. θα εφαρμόσει την απόφαση της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Για να πάμε να βάλουμε αυτόν τον όρο αύριο στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ, να δούμε πόσο θα υπάρξει συμφωνία; Γιατί όλα έρχονται και ομόφωνα. Αυτά τα ομόφωνα με τρομάζουν περισσότερο. Και το πιο ομόφωνο απ’ όλα είναι «δεν θέλουμε να είναι επικεφαλής ο σύντροφος Αλαβάνος σε αυτές εκλογές, γι’ αυτό το διάστημα που είπαμε, με αυτές τις αρμοδιότητες που λέγαμε, με όλες τις εγγυήσεις και όλα τα συλλογικά κ.λπ.
Αυτή η ομοφωνία είναι προβληματική. Αυτή η ομοφωνία δεν έχει συναίσθηση της κατάστασης που υπάρχει στην κοινωνία και δεν έχει συναίσθηση του με ποιο τρόπο μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση και πώς μπορεί να πάει πολύ καλύτερα ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια εκλογική μάχη. Έχουμε ταμπουρωθεί πίσω από διάφορες αντιπαραθέσεις και μια υστερία που μπορεί να έχει δημιουργηθεί μέσα στα κόμματά και τις οργανώσεις μας γύρω από πρόσωπα κ.λπ. και δεν καταλαβαίνουμε τι είναι το καλό για να μπορέσει αυτό το εγχείρημα να προχωρήσει. Πρώτο είναι αυτό. Και εδώ επικαλούμαι κι εγώ αυτό που είπε ο σύντροφος ο Πάντζας: Τον ρεαλισμό της πολιτικής. Έχουμε να δώσουμε μια πολιτική μάχη που αν πάμε να τη δώσουμε θα πέσουν κορμιά. Ήδη μας λοιδορούν. Ήδη μας κοροϊδεύουν. Ήδη περιμένουν να δούνε τι θα γίνει γύρω από όλα αυτά τα πράγματα. Λοιπόν, επιμένουμε στην πρόταση που κατατέθηκε χθες, θεωρούμε απαράδεκτο και αρνιόμαστε αυτό που έρχεται ξανά, η πρόταση του ΣΥΝ σαν να μην συνέβη τίποτα. Εμείς χθες δεχτήκαμε τηλέφωνο για συνάντηση από εκπροσώπους του Συνασπισμού με βάση ότι προχωράμε με αυτή την πρόταση. Τους είπαμε «καλή τύχη, αφού προχωράτε έτσι», είπανε κι αυτοί «καλά, εντάξει» και τελείωσε το πράγμα εκεί. Τέτοιες επαφές γίνονται όλο αυτό το διάστημα. Λοιπόν, αν έχουν πάρει την απόφαση ας την εφαρμόσουν. Ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο εδώ κι ας μην χρονοτριβούμε. Γιατί και μία μέρα να χαθεί είναι σε βάρος και της δικής τους καθόδου, αν θέλουν να κατέβουν σε εκλογές, αλλά μπορεί να ‘ναι και σε βάρος οποιασδήποτε άλλης πρωτοβουλίας που είναι αναγκαίο ή μπορεί να παρθεί σε αυτές τις συνθήκες.


Μανόλης Γλέζος, Ενεργοί Πολίτες
Τόση ώρα αναρωτιόμουν γιατί γίνεται η σημερινή συνεδρίαση. Δηλ. δεν θα μπορούσε ο ΣΥΝ να μας πει δεν έχουμε αλλάξει γνώμη μπορεί να αλλάξει την απόφασή μας η ΚΠΕ και να κάνουμε τη συνεδρίαση μετά; Για ποιο λόγο την κάνουμε αυτή τη συνεδρίαση, εφόσον δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο μετακίνησης από τη χθεσινή πρόταση κι αφού ενδελεχώς όπως μας λέτε μελετήσατε τις προτάσεις μας; Ειλικρινά αναρωτιέμαι τι χρειαζόταν η σημερινή συνεδρίαση. Θα μπορούσατε να μας πείτε πιο καθαρά, επειδή επιμένουμε στην προηγούμενή μας απόφαση και επειδή δεν μας την αλλάξατε εσείς, μπορεί να μας την αλλάξει η ΚΠΕ, να κάνουμε τη συνεδρίαση μετά.
Λοιπόν, αγαπητοί σ. πάσχιζα και πασχίζω με όλες μου τις δυνάμεις να παρουσιαστούμε όλοι μαζί, και η ανανεωτική πτέρυγα, αφού είχα προτείνει από καιρό να είναι εδώ, να έρχεται εδώ ως μια συνιστώσα, γιατί αποτελεί κάτι ξεχωριστό, είτε το θέλετε είτε δεν το θέλετε, ώστε να έχουμε μια άμεση επαφή. Θέλω διακαώς να εμφανιστούμε μπροστά στον ελληνικό λαό όπως είπε ο Γ. Μπανιάς στο μονόδρομο για μια συναινετική λύση. Αλλά σε αυτή τη συναινετική λύση δεν προσφέρετε τίποτα. Σήμερα η πρότασή σας δεν έχει καμιά απολύτως προσφορά. Να πείτε τέλος πάντων σκεφτήκαμε από αυτές τις λύσεις που προτάθηκαν αυτό… Γινήκατε όμως αιχμάλωτοι μιας αντίληψης που υπάρχει ότι αφού «έχουμε οι υπόλοιποι διαφορετικές γνώμες πρέπει να επιμένουμε παραπάνω». Αυτή είναι η κυριαρχούσα αντίληψη. Ήμουνα μπροστά που το είπαν αυτό το πράγμα Ότι εφόσον έχουμε διαφορετικές απόψεις εμείς οι υπόλοιποι άρα πρέπει να επιμένετε εσείς στην αρχική σας άποψη. Δεν έχουμε διαφορετικές απόψεις. Η απόφαση ότι απορρίπτουμε την πρόταση του ΣΥΝ είναι συνολική, όλων. Από κει και πέρα στο τι θα πρέπει να κάνουμε υπάρχει μια διαφοροποίηση. Αλλά το ότι απορρίπτουμε παμψηφεί τις προτάσεις του ΣΥΝ είναι γεγονός. Εκτός από την περίπτωση που παρουσιάστηκε σήμερα, η Μαρία Φραγκιαδάκη, που είναι η μόνη που διαφωνεί. Όλοι οι άλλοι την απορρίπτουμε, αυτό δεν έχετε καταλάβει, την απορρίπτουμε. Στη μεθοδολογία για το τι θα γίνει και πώς πρέπει να βρούμε τη σωστή λύση υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και ευτυχώς που υπάρχουν και προσπαθούμε να τις συναινέσουμε. Επαναλαμβάνω αυτό που είπα από χτες: Ισχυρίζεστε -και θα το δεχτώ ως πρόθεση- ότι είσαστε ένα κόμμα χωρίς αρχηγούς, με συλλογικά όργανα. Δεν είναι δυνατόν εσείς να θέλετε δημοκρατική λειτουργία και συλλογικό όργανο και να θέλετε να επιβάλλετε –θέλουμε, δεν θέλουμε- την άποψή σας. Και δυστυχώς φταίνε όλες οι συνιστώσες που ως τώρα το αποδέχτηκαν. Εμείς δεν το αποδεχτήκαμε ποτέ. Είπαμε ανεχόμαστε, αλλά δεν αποδεχόμαστε. Αυτό το παρεξηγήσατε. Την ανοχή μας την περάσατε για παραδοχή και αυτό είναι το μεγάλο σας λάθος. Δεν ανεχόμαστε την κατάσταση αυτή και δεν θα την ανχτούμε από δω και πέρα. Εμείς το λέμε ρητά και κατηγορηματικά –διότι εμείς ως Ενεργοί Πολίτες συνήλθαμε- ότι είμαστε αποφασισμένοι να διατηρήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ και όποιος δεν συμφωνεί με τις δημοκρατικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ακολουθήσει το δικό του δρόμο. Με γεια του, με χαρά του.


Κώστας Αθανασίου, ΡΟΖΑ
(…) Υπενθυμίζω ότι εμείς υποστηρίζουμε οποιαδήποτε πρόταση του ύφους του Γιάννη Μπανιά, του Μανόλη Γλέζου, του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου, οποιαδήποτε πρόταση έχει πέσει στο τραπέζι που συνθέτει κάπως τα πράγματα. Οποιαδήποτε πρόταση μπορεί να αποτρέπει τη ρήξη, μπορεί να αποτελεί βάση συναίνεσης, μπορεί να δίνει δυνατότητες στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει και σε μας τη δυνατότητα, το δικαίωμα να βγούμε στη γειτονιά μας και να μην ντρεπόμαστε εμείς την υποστηρίζουμε.


Παναγιώτης Λαφαζάνης, ΣΥΝ
(…) Εμείς πρέπει να κάνουμε αυτό που θέλει ο κόσμος της Αριστεράς, όχι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, της δεξιάς, ο αδιάφορος. Ο κόσμος της Αριστεράς. Να βγούμε στον κόσμο να κάνουμε τη μάχη, την εκλογική μάχη. Την προεκλογική εκστρατεία. Έχουμε θέσεις, έχουμε προτάσεις, έχουμε αγώνες, έχουμε παρεμβάσεις, έχουμε πρωτοβουλίες, έχουμε τα εφόδια. Βεβαίως έχουμε και τα προβλήματα και τις αδυναμίες μας που μπορούμε να τις εκθέσουμε και στον κόσμο ανοιχτά. Ο κόσμος θέλει να είμαστε εδώ ενωμένοι. Πέρα από διαφορές που έχουμε, τις ξέρει τις διαφορές. Και την ιστορία ξέρει, αλλά θέλει να πάμε ενωμένοι. Άρα, εγώ νομίζω ότι πρέπει να δώσουμε απάντηση σε όλες τις εκκρεμότητες και κυρίως στην εκκρεμότητα η οποία δυστυχώς τραυματίζει την εικόνα μας πάρα πολύ προς τα έξω, ότι εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα ηγεσίας και αυτό είναι που δυσχεραίνει τα πράγματα. Μας αδικεί όλους. Και όλοι πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα. Όλοι πρέπει να κάνουμε προσπάθεια. Όλοι. Το χειρότερο πράγμα σ’ αυτές τις περιπτώσεις , επειδή έχουμε περάσει, οι παλαιότεροι τουλάχιστον, αρκετές διασπάσεις, ξέρουμε τι γίνεται σε κάθε διάσπαση. Υπάρχουν κάποιοι τυμπανιστές κάθε φορά οι οποίοι βαράνε τα τύμπανα των ακραίων λύσεων, των ακραίων εκδοχών. Και έχουν κι επιχειρήματα να το κάνουν σ’ έναν στενό κύκλο. Αλλά το αποτέλεσμα όλων αυτών των διασπάσεων δεν ήταν κάτι θετικό στο χώρο της Αριστεράς. Αραιώνανε τα σκόρδα αλλά δεν γινόντουσαν πιο παχιά σε μας. Αυτό δεν γινόταν. Επομένως, εδώ πρέπει να βρούμε γρήγορα μια απάντηση σε αυτό το πρόβλημα. Ο Συνασπισμός καταθέτει μία πρόταση, όχι ένα τελεσίγραφο. Δεν είναι τελεσίγραφο, ή το αποδέχεστε ή διαλύεται ο χώρος. Είναι πρόταση για συζήτηση, πρόταση για διάλογο, να ακουστούν απόψεις. Και αν πράγματι έχουμε φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο και η συνεδρίαση δεν βοηθά να δούμε τα πράγματα, μπορεί η συνεδρίαση να πει εντάξει, εκφραστήκανε απόψεις, από κει και πέρα να αρχίσουν ζυμώσεις, συζητήσεις, ιδέες κ.λπ. Η αυριανή Κεντρική Επιτροπή του Συνασπισμού δεν θέλει να επικυρώσει καμία διάσπαση. Αν ήταν να το κάνουμε αυτό το πράγμα, αλίμονο. Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο; Αυτή είναι η προσπάθεια; Το ενωτικό εγχείρημα το έχουμε στηρίξει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και την ιδέα της μεγάλης παράταξης της Αριστεράς και το πιστεύουμε ότι αυτό το ενωτικό εγχείρημα είναι δρόμος για την Αριστερά στη χώρα. Δεν είναι σημαία ευκαιρίας, δεν είναι περιστασιακό, δεν πρέπει με τις πρώτες δυσκολίες να αναδιπλωνόμαστε και να διαλυόμαστε στα εξ ων συνετέθημεν. Αυτό έχει γίνει πολλές φορές. Στις δύσκολες στιγμές, ο καθένας από τη δικιά του μεριά να δείξει μεγαλοψυχία για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα χωρίς να ταπεινώνεται κανένας και χωρίς να φθείρουμε πρόσωπα, οργανώσεις, συνιστώσες, συλλογικότητες κ.λπ. (…)
Αύριο η Κεντρική μας Επιτροπή θα λάβει υπόψη της τα πάντα και θα επανέλθει εδώ πέρα με κάποια πρόταση. Δεν μπορώ να την προεξοφλήσω. Συζητάμε κι εμείς. Αλλά θα επανέλθει με πρόταση. Και νομίζω αυτό κάνουν όλοι, δεν το κάνει μόνο ο Συνασπισμός. Δεν το κάνουν κι άλλες συνιστώσες; Δεν συζητάνε μεταξύ τους; Δεν παίρνουν αποφάσεις; Δεν έρχονται με προτάσεις; (…). Επομένως, αν πάμε με αυτό το κλίμα νομίζω ότι δεν χρειάζεται εδώ πέρα να κάνουμε αντιπαραθέσεις (…). Και ο τόνος που συζητάμε δεν είναι για να αυξήσουμε καταστάσεις και δυσκολίες του παρελθόντος, αλλά για να δούμε μπροστά.


Μανόλης Γλέζος
Εάν ήμουνα χειροκροτητής θα χειροκροτούσα όσα έλεγες Παναγιώτη αλλά τι σχέση έχουν αυτά που είπες τώρα εσύ με την κάθετη πρόταση που ήρθε εδώ;


Αντώνης Νταβανέλλος, ΔΕΑ
Κατανοώ ότι η σημερινή συζήτηση είναι μια ενδιάμεση συζήτηση και από αυτή την άποψη το μόνο που θα επιχειρήσω είναι να βάλω λίγο τα όρια στο τι λάθη δεν πρέπει να γίνουν. Το πρώτο ερώτημα είναι αν υπάρχει κάποια συμφωνία από το παρελθόν, η οποία με την επίκλησή της μας λύνει το σημερινό πρόβλημα. Χτες ο Φλαμπουράρης αναφέρθηκε σε εμάς, λέγοντας ότι δεν κρυφτήκαμε ποτέ από τις συμφωνίες. Είναι πραγματικό. Λέω όμως ότι δεν είναι ούτε ώριμο ούτε πολιτικό να επικαλεστεί ο ΣΥΝ τις συμφωνίες του 2004 για να λύσει τα σημερινά προβλήματα. Οι συμφωνίες αυτές είχανε τρεις όρους και προϋποθέσεις που και οι τρεις σε κάθε φάση είχανε κάποια «καυτή», η οποία ήτανε προς συζήτηση με βάση τη συγκεκριμένη ανάλυση των συγκεκριμένων συνθηκών. Στην πρώτη ήταν το ζήτημα της πλουραλιστικής εκπροσώπησης και πώς και αν θα επιβεβαιωθεί, στη δεύτερη ήταν το ζήτημα του τίτλου και πώς και αν θα επιβεβαιωθεί, και στην τρίτη, τώρα, είναι το ζήτημα του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας κάτω από μια εξέλιξη στην οποία, επιτρέψτε μου σ. του ΣΥΝ, δεν συμμετείχαν οι άλλες συνιστώσες. Είναι ένα πράγμα που έχει να κάνει και με τις ελλείψεις στο δικό σας το κόμμα. Άρα από αυτή την άποψη δεν έχουμε μια μαθηματική φόρμουλα που να μας λέει ότι από τις συμφωνίες του παρελθόντος προκύπτει λύση για το σήμερα. Μην το ξαναφέρει στο τραπέζι κανένας αυτό το πράγμα, είναι συνδικαλιστικό και δεν μας αξίζει.
Δεύτερο πράγμα: Έχουμε ως τα τώρα μια πορεία που το χειρισμό της κεντρικής πολιτικής σκηνής κεντρικά τον είχε ο Αλέκος Αλαβάνος. Αν πάρουμε μέτρα αποκλεισμού αυτής της δυνατότητας ή μεταβολής αυτής της δυνατότητας χωρίς να έχουμε μια καθαρή εξήγηση πάμε σε ένα πρωτοφανές πράγμα. Έχουν γίνει απίστευτα φάουλ, σας έχουμε ζητήσει δεκάδες φορές πειθαρχικά μέτρα για πολύ σοβαρά ζητήματα και αρνηθήκατε να τα πάρετε. Προσέχτε σ., αν ολοκληρώσετε το χειρισμό όπως έχει ξεκινήσει θα υπάρχει νικητής. Και ο νικητής θα είναι η μοναδική πτέρυγα που αρνείται το Σύριζα, αρνείται την πολιτική και των δικών σας συνεδρίων. Έχετε ξεκινήσει ένα χειρισμό που έχει καθαρό νικητή στο τέλος. Και θα είναι τραγωδία αν επιτρέψετε να ολοκληρωθεί αυτό το πράγμα.
Τρίτο, συλλογικές ηγεσίες και ρόλοι: Ακούγεται πάρα πολύ συμπαθητικό και πάρα πολύ ευαίσθητο. Να το δούμε κλπ, με μια υπογράμμιση: Ότι πρέπει να τους περιλαμβάνει όλους. Και έχετε καταλάβει ως τα τώρα ότι το ζήτημα του σ. του Αλαβάνου για το λόγο που είπα προηγούμενα είναι κομβικό. Άρα στην επεξεργασία αυτής της πρότασης της συλλογικότητας και της δημοκρατίας και τα ευαισθησίας κλπ, πρέπει να περιληφθεί μια λύση αποδεκτή και σε αυτό το πράγμα. Εγώ θεωρούσα ότι η πρόταση που σας έγινε χτες ήτανε λεόντεια υπέρ σας. Θεωρούσα αδιανόητο ότι θα την αρνηθείτε και το είπα κιόλας. Ήμουν σίγουρος ότι σήμερα θα έρθετε με κάποιες ταχτικές οχυρώσεις αυτής της πρότασης. Εν πάση περιπτώσει να συνεχιστεί η συζήτηση και οι διεργασίες αλλά υπάρχουν αυτά τα ανελαστικά που είπα προηγούμενα.


Γιάννης Θεωνάς, ΚΕΔΑ
(…) Δεν υπάρχουν, σύντροφοι, παλιές συμφωνίες που είναι συνταγματικού χαρακτήρα και ισχύουν πάντα. Το ‘χω πει εκατό χιλιάδες φορές, δεν υπάρχει τέτοια προσυμφωνία του 2002. Δεν ισχύει. Ανακαλύφθηκε όταν έγινε μία ενέργεια που δεν ήταν σωστή (η υπογραφή της δήλωσης για το ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών) και, βεβαίως, ανακαλύφθηκε εκ των υστέρων. Δεύτερον, για το ότι αν η γραμματεία έχει αρμοδιότητα: Σύντροφοι, δεν υπάρχει άλλο όργανο, διότι τότε πρέπει να πάμε να πούμε ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα, αφού δεν υπάρχει όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο επικεφαλής, Μαρία (σ.σ. Φραγκιαδάκη), είναι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι του Συνασπισμού. Αν λοιπόν η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τη δυνατότητα να ορίσει τον επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ τότε δεν καταλαβαίνω ποιος έχει την αρμοδιότητα.
Το εγχείρημά μας σύντροφοι είναι ήδη τραυματισμένο, είτε πάμε όλοι μαζί και ακόμα περισσότερο βέβαια άμα δεν πάμε όλοι μαζί. Είναι ήδη τραυματισμένο και θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα, ακόμα και συσπειρωμένο άμα πάει, να μπει στη βουλή. Πολύ περισσότερο εάν δεν πάει ενωμένο. Η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να μην μπει αν διασπαστεί, αν δεν είναι ενωμένες όλες οι δυνάμεις. Και το ερώτημα που πρέπει να απασχολήσει είναι ποιον εξυπηρετεί μία εκδοχή τέτοια. Το ‘χουμε πει, αλλά θέλω να το επαναλάβω: Αυτόν που εξυπηρετεί είναι το δικομματισμό και τα οικονομικά συμφέροντα που απαιτούν αυτή τη στιγμή να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κλειδί των εξελίξεων, είτε αυτοδύναμων κυβερνήσεων είτε του μεγάλου συνασπισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, είναι η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, αν δεν μπει ο ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή θα διευκολύνει αυτά τα σενάρια. Θα υπηρετήσουμε αυτή την εκδοχή σύντροφοι; Αυτή την προοπτική; Και γιατί να την υπηρετήσουμε; Εδώ συζητήσαμε χθες τρεις ολόκληρες ώρες. Έχουν διατυπωθεί συγκεκριμένες προτάσεις. Μπορούν να βρεθούν, μέσα στα πλαίσια αυτών των προτάσεων, φόρμουλες που θα αποτρέψουν τη διάσπαση και θα διευκολύνουν την ενιαία δράση του εγχειρήματός μας. Είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων, όλοι μας και ο κόσμος θα μας χρεώσει όλους -δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι- ότι σε μια κρίσιμη περίοδο για το λαϊκό κίνημα, για τα προβλήματα των εργαζομένων, για την κατάσταση της χώρας, είμαστε ανίκανοι να βρούμε φόρμουλα που θα μας βγάζει από αυτήν εδώ τη διελκυστίνδα στην οποία έχουμε μπει. Εγώ ρωτάω σύντροφοι, και ρωτάω εδώ όσους ήταν και στη χθεσινή συζήτηση. Πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα στην πρόταση που κατέθεσε ο Αντώνης Νταβανέλλος και στην πρόταση που κατέθεσε ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης. Έχεις υποστηρίξει και είναι γνωστή η πρότασή σου (αναφέρεται στον Π. Λαφαζάνη), να πάμε με επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να υπάρξει άλλη εξέλιξη. Πόσο μεγάλη διαφορά υπάρχει ανάμεσα στις δύο προτάσεις, ώστε να μην μπορούμε να συγκεράσουμε αυτές τις δύο προτάσεις και να ‘χουμε απόφαση να πάμε ενωμένοι στη μάχη των εκλογών, η οποία δεν μπορεί να μας περιμένει. Θεωρώ λοιπόν ότι οι ευθύνες είναι τεράστιες κι εγώ σας λέω το εξής: αν διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ είτε μπει είτε δεν μπει ο Συνασπισμός στη Βουλή με όσες δυνάμεις συσπειρώσει γύρω του, να περιμένετε και παραπέρα εξελίξεις. Ντόμινο είπε ο Άλκης Ρήγος και θα υπάρξει σε μια διαδικασία που θα την αντιμετωπίσει και ο ίδιος ο Συνασπισμός, γιατί τότε θα δείτε πόσο πιο έντονα θα μπαίνει το σενάριο της κεντροαριστεράς. Εγώ βλέπω ότι με μια διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ αναζωογονείται το σενάριο της κεντροαριστεράς. Πέστε μου ότι μπορεί να κάνω λάθος. Θεωρώ όμως ότι είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητά του και από αυτή την άποψη η ευθύνη μας μεγαλώνει ακόμη περισσότερο και πρέπει μέχρι σήμερα, αύριο να καταλήξουμε σε επίλυση του προβλήματος. Υπάρχουν πολλές φόρμουλες, εγώ νομίζω ότι υπάρχουν δυνατότητες πάρα πολλές για να υπάρξει επίλυση του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε και να υπάρξει διέξοδος σε όφελος του εγχειρήματος και σε όφελος του ρόλου που μπορεί να παίξει το εγχείρημά μας στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία, ο τόπος και κυρίως η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα.


Ανδρέας Παγιάτσος, Ξεκίνημα
(…) Λέω ότι εμείς θέλουμε να δώσουμε την αυριανή μέρα στους συντρόφους του Συνασπισμού να αναλογιστούν την κρίσιμη κατάσταση με την οποία είμαστε αντιμέτωποι και να έρθουν με μια πρόταση η οποία να είναι πιο συναινετική και να λαμβάνει υπ’ όψη αυτά που ακούστηκαν εδώ και την κρίση την οποία περνάει ο ΣΥΡΙΖΑ και τους κινδύνους με τους οποίους είναι αντιμέτωπος. Η σημερινή τοποθέτηση δεν μπορεί να ικανοποιήσει. Έχοντας πει αυτό, χρειάζεται να σταθούμε σε κάνα 2 σημεία τα οποία εμφανίζονται στον Τύπο και δημιουργούν μια εντελώς διαστρεβλωμένη εικόνα της κατάστασης. Εμάς το αντί-ΣΥΝ, ότι όλοι είναι εναντίον του ΣΥΝ μας ενοχλεί σαν τοποθέτηση. Δεν είναι αυτό το απλουστευμένο στερεότυπο πράγμα . επίσης μας ενοχλεί το θέμα υπέρ του Τσίπρα ή υπέρ του Αλαβάνου κι όποιος δεν υποστηρίζει τον Τσίπρα είναι υπέρ του Αλαβάνου κλπ. Η προσωποποίηση αυτού του θέματος και η τοποθέτηση του ΣΥΝ σαν σύνολο απέναντι είναι κάτι το οποίο δε μας βρίσκει σύμφωνους. Για μας τα ζητήματα είναι πολιτικά, είναι θέσεις που πρέπει να παίρνουμε πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα που προκύπτουν και δεν είναι καθόλου προσωπικό. Με τον Τσίπρα προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα. Με μια έννοια οι ευθύνες του Αλέκου Αλαβάνου για τη σημερινή κατάσταση είναι πιο μεγάλες, γιατί όταν ήταν επικεφαλής του Συνασπισμού υπήρχε η κρίση σ’ αυτό το μοντέλο την οποία δεν είδε και την οποία δεν αντιμετώπισε και φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Ο Αλέξης Τσίπρας αν το δούμε προσωπικά έχει κληρονομήσει μια κατάσταση και έχει κληρονομήσει μια δομή και ένα πλαίσιο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ για την οποία έχει λιγότερες ευθύνες από πολλούς άλλους. Μέχρι σήμερα υπήρχε, πέρα από συμφωνίες οι οποίες υπήρχαν παλιά ή όχι, κάποιο δεδομένο, πχ ο πρόεδρος του ΣΥΝ είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό ήταν κάτι με το οποίο εμείς διαφωνούσαμε και ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν είχαμε μπει στο ΣΥΡΙΖΑ το 2003. Αυτό είναι ένα δεδομένο το οποίο πρέπει να ανατραπεί. Είναι σημαντικό το ότι όλοι συμφωνούμε πάνω σ’ αυτό, αλλά δε μπορούμε να δώσουμε προσωπική διάσταση στο ζήτημα και να πούμε κάτω ο Τσίπρας ζήτω ο Αλαβάνος. Αυτό μπερδεύει ακόμα περισσότερο το ζήτημα και δεν είναι πολιτική κατά κάποιο τρόπο τοποθέτηση που αφορά τη δομή, τη λειτουργία και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Μ’ αυτήν την έννοια η μόνη θέση την οποία εμείς στηρίζουμε είναι συλλογική ηγεσία. Να υπάρξει πολιτική συμφωνία πάνω σ’ αυτό, να συμμετέχουν όλοι σ’ αυτήν την συλλογική ηγεσία, να μπουν προϋποθέσεις τις οποίες έχουμε βάλει εδώ και καιρό κι εμείς και άλλοι σύντροφοι, ποσοστώσεις, εναλλαγή, δημοκρατία, εκλογή και έλεγχος των ηγετικών οργάνων, προσώπων και ομάδων. [.…]


Γιώργος Σαπουνάς, Κόκκινο
Θα επαναλάβω εντελώς σύντομα για την οικονομία του χρόνου τη θέση που είπαμε και χτες, διότι δεν τροποποιήθηκε τίποτα σήμερα. Το πολιτικό πρόβλημα το οποίο παράγεται από τη μετάθεση της συζήτησης από την πολική στα ονόματα της ηγεσίας και την κατά τη γνώμη μου νόμιμη υπό μία σκοπιά αγωνία του ΣΥΝ περί του κομματικού του πατριωτισμού ,της ενότητας του κόμματος κλπ, δεν περιορίζει ούτε κατά το ελάχιστο τη δυνατότητα της ανανεωτικής πτέρυγας να εκφράζει μια εντελώς διαφορετική στρατηγική. Αυτό το έχουμε ζήσει όλο το προηγούμενο διάστημα, την αλλοίωση της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μέσα στα γραφεία μας, όχι μέσα στις τίμιες και ειλικρινείς συζητήσεις που γίνονται με την αριστερή πλειοψηφία αλλά στο τι καταλαβαίνει η κοινωνία. Αυτό το πράγμα δεν μετακινείται και από αυτήν την άποψη κι εμείς από τη δικιά μας πλευρά εντοπίζουμε το κυρίαρχο πολικό ζήτημα. Από κει και πέρα, μαζί με τις λοιπές συνιστώσες όπως τα έβαλε ο Μανωλης ο Γλέζος, είναι το θέμα της ανελαστικότητας του ΣΥΝ σύντροφοι. Το ζήτημα των ευθυνών θα τεθεί μετά. Το θέμα είναι ότι αν πάψει να υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι μια τεραστία υποχώρηση για τις ελπίδες ενός ολόκληρου κόσμου που όπως είπα και χτες έχει στο μυαλό του αγωνίες, δίνει λάθος απαντήσεις και με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε εμείς σήμερα τα πράγματα, περίπου ενισχύουμε τις λάθος απαντήσεις του, πέρα από τις προθέσεις μας, δεν είναι θέμα προθέσεων.


Αλέκος Αλαβάνος
Καταρχήν να ευχαριστήσω τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ που μου δίνει το λόγο χωρίς να ‘μαι μέλος της. Δεν είμαι μέλος της Γραμματείας πλέον. Είναι σωστό ότι δεν έχω καμιά ιδιότητα. Από άποψη ιεραρχική είμαι ένα τίποτα. Και μπορώ να σας πω ότι το χαίρομαι αυτό το τίποτα, γιατί νιώθω έναν δεσμό μ’ όλον αυτόν τον κόσμο ο οποίος αγωνιά. Θέλω να πω ότι όλοι μιλήσαμε και θα πούμε τις εξυπνάδες μας και τις ατάκες μας, εάν, όμως, βάζαμε έναν τίτλο στη σημερινή συνεδρίαση θα ήταν «ο λυγμός του Πάντζα». Ο Πάντζας, ο γιος ενός εξόριστου από την δεξιοκρατία και εξόριστου από το ΚΚΕ μέσα στις φυλακές, έρχεται εδώ και μας λέει κάποια πράγματα και μετά κλείνει μ’ έναν κόμπο και έναν λυγμό. Άρα, ας φτάσουμε στο επίπεδο της αξίας και της ψυχής της Αριστεράς για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τα πράγματα.
Εγώ σύντροφοι θέλω να πω ότι δεν είναι το θέμα του επικεφαλής στην πραγματικότητα. Θυμάμαι όταν κάναμε αυτή τη στροφή στο Συνασπισμό, όταν εμφανίστηκα εγώ εδώ στο ΣΥΡΙΖΑ, άπειρος και άσχετος και με συνεχή λάθη κλπ., αλλά με μια προσπάθεια ο Συνασπισμός να δώσει πνοή, να συμβάλλει, να τιμήσει αυτόν τον χώρο, να πάρει πρωτοβουλίες, να κάνει προτάσεις κ.λπ. κανείς δεν έβαλε θέμα προέδρου και επικεφαλής. Ουδείς έβαλε (…). Μπορώ να πω ότι ακόμη κι ο Γλέζος κρατούσε τη βεντάλια κι έκανε αέρα. Ο Μανόλης ο Γλέζος μ’ αυτές τις θέσεις που έχει.
Επομένως, είναι ένα θέμα σύντροφοι του πώς μπορεί κανείς να έχει κατακτήσεις όχι μέσα από διοικητικά μέτρα και από επετηρίδα. Είχα πάρει την πρωτοβουλία να ανανεωθεί το κόμμα με νέους ανθρώπους, ακριβώς για να χτυπήσω τάσεις και τέτοια πράγματα και έρχονται σήμερα και λένε επετηρίδα, υπάρχει επετηρίδα, υπάρχουν νόμοι. Κανονικά σύντροφοι έπρεπε να μπαίνει ο Συνασπισμός εδώ πέρα και να πηγαίνουμε όλοι στη γωνία. Και να λέμε «τι θα μας πει;». Μπράβο, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Τι αντιπρόταση μπορούμε να φέρουμε;
Δεν είναι το θέμα του επικεφαλής και δεν έχουμε κανέναν άξιο για επικεφαλής πια. Κανέναν σχεδόν δεν έχουμε. Γιατί όλοι έχουν φθαρεί. Σύντροφοι το πρόβλημα είναι πώς προσεγγίζουμε τα ζητήματά μας. Κι αν υπάρχει μια αντίρρηση σ’ έναν επικεφαλής είναι γιατί συνδέεται με μια λογική κομματοκρατίας. Συνδέεται με μια λογική τυφλής και απολίτικης επικοινωνιακότητας. Συνδέεται με μια πολιτική η οποία αποδείχτηκε δέσμια δημοσκοπήσεων, συνδέεται με μια πολιτική που την είδαμε στις ευρωεκλογές, η οποία τι είχε; Να πετά συνθήματα μόνο, χωρίς να στέκονται πουθενά. «Τέσσερις ευρωβουλευτές, θα φέρουμε το καλύτερο αποτέλεσμα εμείς η ηγεσία, τρίτος πόλος» ξαφνικά τρεις μέρες πριν τις εκλογές κ.λπ.
Συνδέεται σύντροφοι με μια απολίτικη και κομματοκρατική αντίληψη και προσέγγιση των προβλημάτων μας. Και δεν το λέω αυτό ως καταγγελία. Το λέω ως μια ευκαιρία να το καταγράψουμε και να προσπαθήσουμε να το περάσουμε, να το ξεπεράσουμε. Και θα ‘ναι πολύ σημαντικό να κάνει ένα τέτοιο βήμα ο Συνασπισμός. Και θέλω να πω ότι είναι μια από τις τελευταίες συνεδριάσεις που συμφωνώ πλήρως με την τοποθέτηση αντιπροσώπου του Συνασπισμού. Και είναι με αυτή του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Πλήρως. Αν μου πείτε υπογράφεις την τοποθέτηση του Λαφαζάνη, σας λέω, ναι, την υπογράφω. Κι όχι επειδή ξέρω ότι είναι ένας από τους συντρόφους που έχουν κρατήσει και το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού, αλλά επειδή είπε σωστά πράγματα. Όμως, Παναγιώτη, οι μικρομεσαίοι, εντάξει θα πούνε, «δάνεια» και «να φύγουν τα 28 δισ. από τις τράπεζες», αλλά τι αξίες βρίσκουν εδώ πέρα; Τι πολιτικές πρωτοβουλίες; Τι αξιοπιστία σ’ αυτό το χώρο; Τι εναλλακτικότητα; Προσπαθήσαμε να οικοδομήσουμε το 2005 μια εναλλακτικότητα δικιά μας.
Ο καθένας έχει προσδιοριστεί σύντροφοι από τις δραστηριότητές του. Γιατί να μην προσδιορίζεται ο Μπανιάς από τις τοποθετήσεις του στη Βουλή για τα εξωτερικά θέματα; Ποιος μπορεί να πει όχι σ’ αυτά που λέει ο Μπανιάς και να προσδιορίζεται από το αν είναι με τον Τσίπρα ή με τον Αλαβάνο ή πάει μαζί με το Ρούντι ή οτιδήποτε άλλο. Από ‘κει προσδιοριζόμαστε σύντροφοι. Και αυτό το έχει επιβάλλει ο Συνασπισμός σήμερα, η ηγεσία του Συνασπισμού. Κι αυτό είναι το μεγάλο της λάθος. Βλέπω εδώ πέρα τον Γιάννη Μπάρκα και τον Χρονόπουλο. Είμαι εχθρός τους. Είμαι εχθρός τους σύντροφοι. Στελέχη της ηγεσίας της νεολαίας, ηγετικά στελέχη. Είμαι εχθρός τους. Γιατί έτσι; Γιατί αυτά λέει η κομματική λογική. Ότι όταν πεις μια διαφορετική αντίληψη που τα στενά και αδιαφανή όργανα δεν την έχουν υιοθετήσει, δεν πρέπει να την ασπαστείς. Όχι σύντροφοι. Κι εδώ δεν είναι μόνο η δοκιμασία και η επιλογή για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι για τον καθένα μας προσωπικά. Και να οικοδομήσετε κι εσείς ως νέοι άνθρωποι την ανεξαρτησίας σας και την επαφή με τη συνείδησή σας και όχι τη γραμμή.
Πού θέλω να καταλήξω; Πιστεύω σύντροφοι ότι ακούστηκαν και μέσες προτάσεις και μέσες λύσεις κ.λπ. Ό,τι κι αν γίνει πια είναι κακό. Έχουμε κάνει πολύ μεγάλη φθορά. Παρόλα αυτά ,το άλλο τι είναι; Η διάσπαση. Το άλλο τι είναι; Δύο ψηφοδέλτια. Το άλλο τι είναι; Ένα ψηφοδέλτιο με τον άλλο χώρο απογοητευμένο ο οποίος θα περιμένει να χαιρεκακήσει. Αν το ένα ψηφοδέλτιο δεν θα μπει στη Βουλή. Επομένως, η μέση λύση, η συμβιβαστική λύση. Πάρα πολλές οι προτάσεις που ακούστηκαν. Εγώ τις υποστηρίζω όλες. Απ’ του Νταβανέλλου μέχρι του οποιουδήποτε. Σύντροφοι, η πρόταση πρέπει να ‘χει ένα στοιχείο: Ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα πάμε με δημοκρατικές διαδικασίες σε επιλογή των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ότι δεν θα επιβληθούνε με διαδικασίες από τα πάνω, κάτι το οποίο το ‘χουμε νιώσει όλοι μας. Αυτή είναι η πρόταση. Θα ήθελα ο Συνασπισμός να εξετάσει αυτή την πρόταση.
Και επίσης εγώ θέτω να δοθεί μια απάντηση από τον Συνασπισμό στη δέσμευση των υποψηφίων ότι θα ακολουθήσουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκφράζεται σήμερα από τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα των μεγάλων επιλογών που θα γίνουν, ανάμεσα στις οποίες η ψήφος εμπιστοσύνης, όχι απλώς η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση κεντροαριστεράς, αλλά στα θέματα ψήφου εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας στην κυβέρνηση. Εμείς θα θέλαμε μια απάντηση από το Συνασπισμό αύριο –πιστεύω ότι θα ‘ναι θετική- ότι σ’ αυτά τα θέματα υπάρχει πλήρης συμφωνία.
Τι μπορεί να γίνει. Επιλέξτε σύντροφοι, όποια πρόταση θέλετε, όποια θέλετε. Ξαναλέω, είμαστε σε κακό δρόμο πια. Ας σώσουμε ό,τι μπορούμε να σώσουμε. Επιλέξτε. Πρότεινα χθες κάποιο άλλο στέλεχος με κύρος και το προτείνω με ανακούφιση. Είπα χτες για παράδειγμα τη Νάντια Βαλαβάνη. Σας προτείνω κάποιο στέλεχος του Συνασπισμού, το οποίο μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη αυτού του χώρου. Λέω μια δικιά μου σκέψη, ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης. Σας κάνουμε προτάσεις σύντροφοι. Τραβάτε το όλο εγχείρημα σε μια κατάσταση αναξιοπιστίας. Να βρούμε έναν τρόπο ώστε να μην τους κάνουμε τη χάρη, να μην υπάρχουν δύο ψηφοδέλτια, να μην υπάρχει απογοήτευση, να μην υπάρχει πλήρης αναξιοπιστία και να προσπαθήσουμε, έχοντας όμως ως στόχο ότι δημοκρατική ανασυγκρότηση και δημοκρατική επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, να ‘χουμε αυτή την προοπτική, στην οποία όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε

Διαβάστε επίσης :Το χρονικό μιας αμετάκλητης απόφασης, ενός τελεσιγράφου και μιας προαναγγελθείσας αποχώρησης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ…