Μια θετική, αλλά ανολοκλήρωτη πρόταση

Κυκλοφορεί ένα κείμενο που που υπογράφτηκε καταρχήν από 37 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οργανωμένους/ες και ανένταχτους/ες, ενόψει της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Το κείμενο αυτό είναι δημοσιευμένο εδώ:

Πρόταση για να γίνει η Πανελλαδική Σύσκεψη ουσιαστικό βήμα για τη συγκρότησή του

Επισημαίνουμε μερικά σημεία του:

Στόχος πρέπει να είναι να αποκτήσουν πραγματική ζωή και υπόσταση οι Τοπικές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Το ώριμο βήμα πρέπει -και μπορεί- να είναι η εισαγωγή της έννοιας του «μέλους ΣΥΡΙΖΑ» στις Τοπικές Επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ. Με στόχο να ενταχτούν όσο το δυνατόν πιο μαζικά, πριν την Πανελλαδική Σύσκεψη και στην πορεία προς αυτήν, οι ανένταχτοι/ες αγωνιστές/στριες, ώστε να συμμετάσχουν μαζικά και ισότιμα και να χρωματίσουν τις διαδικασίες της.
Το βήμα αυτό δεν αποσκοπεί στην υποβάθμιση του ρόλου των συνιστωσών, αλλά στον περιορισμό των διαπαραταξιακών χαρακτηριστικών στη συγκρότηση και λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ που στην πράξη ακυρώνουν τη μαζική στράτευση σ’ αυτόν του ανεξάρτητου πολιτικού δυναμικού της Αριστεράς και των κινημάτων.

Είναι θετικό ότι οι σύντροφοι που το υπογράφουν - και ιδιαίτερα αυτοί που είναι μέλη συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ - μιλάνε για την ένταξη των ανένταχτων ως “μέλη του ΣΥΡΙΖΑ”, όπως επίσης και για “ισοτιμία”. Όμως,για το πως θα γίνουν όλα αυτά δεν είναι πειστικοί. Το “μέλος του ΣΥΡΙΖΑ” στις τοπικές ή θεματικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ που προτείνουν, δεν είναι τίποτε άλλο, από το “δόκιμο μέλος” που ορίζει το καταστατικό του ΚΚΕ. Βέβαια, το δόκιμο μέλος του ΚΚΕ, έχει κάποτε την πιθανότητα να γίνει πραγματικό μέλος του κόμματος, εδώ όμως τα “μέλη του ΣΥΡΙΖΑ” δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν κομματική ταυτότητα, γιατί θα είναι μέλη ενός κόμματος που δεν ...υπάρχει!

Ως προς άλλα σημεία του κειμένου, όπως τα παρακάτω, θεωρούμε ότι είναι προφανή και ότι όλοι θα πρέπει να συμφωνούν με αυτά:

Βρίσκεται λοιπόν μπροστά σε νέα πολιτικά καθήκοντα:

• Να οργανώσει τις σχέσεις του με μεγάλα κοινωνικά ακροατήρια, μετατρέποντας την «επικοινωνία» σε «σχέση». Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται μια «πολιτική μαζών» να οικοδομήσει πραγματικές σχέσεις με πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα, όχι απλώς «μιλώντας» στις ευαισθησίες τους ή «υιοθετώντας» τα προβλήματά τους, αλλά συμμετέχοντας ενεργά στους αγώνες τους και προσπαθώντας να τα συναντήσει στους τόπους που μένουν και εργάζονται.
• Να δώσει τη μάχη για να κερδίσει η ενωτική - κινηματική - ριζοσπαστική Αριστερά το στοίχημα της μαζικής επιρροής στη νεολαία, απέναντι στη Δεξιά και την ακροδεξιά του ΛΑΟΣ και τις ανάξιες «αξίες» του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Να βάλει δηλαδή τους όρους για μια νέα ιδεολογική ηγεμονία στην νεολαία, των αριστερών, αντικαπιταλιστικών ιδεών και του απελευθερωτικού οράματος, του Σοσιαλισμού.
• Να εντάξει πιο «οργανικά» και πιο αιχμηρά στην πολιτική του παρέμβαση τα «μέτωπα» της πάλης ενάντια στο ρατσισμό και τον εθνικισμό, ενάντια στην ποικιλόμορφη καταπίεση των γυναικών, ενάντια στις κλιματικές αλλαγές και την οικολογική κρίση
• Να οργανώσει μια γενικότερη αντεπίθεση στο μέτωπο των ιδεών και των αξιών, όπου χάθηκαν ίσως οι περισσότερες μάχες με το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό - με βαθιές και επώδυνες συνέπειες. Να δημιουργήσει τους όρους για μια νέα δυναμική των σοσιαλιστικών ιδεών, στην Αριστερά, στα κινήματα, την κοινωνία. Το ζήτημα των αντικαπιταλιστικών ιδεών και του σοσιαλιστικού οράματος είναι κρίσιμο για την ανασυγκρότηση, με όρους προοπτικής και νίκης, της Αριστεράς σήμερα.
• Να αποκτήσει δομές που να μπορούν να δώσουν μάχες στην κοινωνία, αλλά και να εντάξουν ισότιμα ανένταχτους/ες της Αριστεράς και αγωνιστές/στριες των κινημάτων στις γραμμές του.
• Να αποκτήσει πρόγραμμα.