Τι νέο φέρνει το ΝΑΚ στον χώρο της Αριστεράς στη Γαλλία και στην Ευρώπη

Η Δημιουργία του ΝΑΚ έχει προβληματίσει τόσο τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Σχεδόν όλοι σχολιάζουν ως θετικό το εγχείρημα, όμως δεν τολμούν να πάρουν ανάλογες πρωτοβουλίες…

Η απάντηση του Ολιβιέ Μπεζανσενό στο ερώτημα: Τι νέο φέρνει το ΝΑΚ στον χώρο της Αριστεράς στη Γαλλία και στην Ευρώπη; είναι αρκετά διαφωτιστική για τα χαρακτηριστικά αυτού του τολμηρού εγχερήματος:
"Προσπαθούμε να συσπειρώσουμε για πρώτη φορά όλους όσοι ξεκινούν από τη διαπίστωση ότι η καπιταλιστική κοινωνία είναι «σκατά», ότι πρέπει να την ξεφορτωθούμε και ότι πρέπει να οικοδομήσουμε μια άλλη. Είμαστε υπέρ του επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας: ξέρουμε ότι δεν αρκεί ένας καλός συνδυασμός κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για να αλλάξουμε τον κόσμο. Πρέπει να ξανασυζητήσουμε τα στρατηγικά ζητήματα της Αριστεράς, για να ορίσουμε την έννοια του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα: το ζήτημα της εξουσίας, την έννοια της δημοκρατίας, του διεθνισμού, του φεμινισμού, της οικολογίας. Ψάχνουμε ένα τρίτο μοντέλο κοινωνίας. Έως τώρα γνωρίζουμε δύο είδη κοινωνιών, τις κοινωνίες του καπιταλισμού της Δύσης και τις κοινωνίες της γραφειοκρατίας της Ανατολής. Και στις δύο μία μειοψηφία αποφασίζει για την πλειοψηφία: η μειοψηφία των πλουσίων στις καπιταλιστικές κοινωνίες και η μειοψηφία του γραφειοκρατικού μηχανισμού στις κοινωνίες της ανατολής. Εμείς προτείνουμε ένα τρίτο μοντέλο, όπου η πλειοψηφία θα αποφασίζει για τον εαυτό της. Ταυτόχρονα, η ριζοσπαστική και επαναστατική αριστερά θα προσπαθήσει να βρει τον δικό της τύπο επανάστασης, ξεκινώντας από την ιδέα ότι η επαναστατική αριστερά υπήρξε χρήσιμη και αποτελεσματική στις κοινωνικές κινητοποιήσεις και τις πολιτικές μάχες.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε τα κινήματα. Εμείς προσπαθήσαμε, επί 17 χρόνια, να προετοιμάσουμε το κλίμα, ώστε να δημιουργηθεί αυτό το Νέο Κόμμα μέσα από ένα συνασπισμό των ρευμάτων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Όμως, η ιστορία του καθενός βάραινε πολύ όταν καθόμασταν στο τραπέζι και καταλήγαμε κάθε φορά να ... σκοτωνόμαστε, διότι ο παλαιότερος ήθελε να έχει το πάνω χέρι. Γι΄ αυτό διαλέξαμε (σ.σ. στο ΝΑΚ) μία διαδικασία περισσότερο από τα κάτω, ένα αυστηρό πλαίσιο που να υποχρεώνει όλους τους αγωνιστές της Αριστεράς, που έχουν διαφορετικές ευαισθησίες, να πουν μεταξύ τους: Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ήταν οργανωμένοι πουθενά, υπάρχει κόσμος από κάτω και δεν μπορούμε να τον αφήσουμε να φύγει εξ αιτίας των δικών μας τσακωμών.
Στο διεθνές και το ευρωπαϊκό επίπεδο, εάν το ΝΑΚ μπορεί να βοηθήσει να συναντηθούν οι οργανώσεις που είχαν χάσει τη συνήθεια να συζητούν μεταξύ τους και να δρουν από κοινού, εμείς θα χρησιμοποιήσουμε το ΝΑΚ ως εργαλείο για να το πετύχουμε. Το κάναμε σε διάφορες ευκαιρίες, πολλές οργανώσεις και διεθνείς αντιπροσωπείες συναντήθηκαν στη διάρκεια του συνεδρίου, κι ακόμη κι αν οι πολιτικές καταστάσεις δεν είναι ακριβώς οι ίδιες σε κάθε χώρα, ακόμα κι αν οι ιστορίες δεν είναι ίδιες, αισθανόμαστε ότι οι προσδοκίες για μια τέτοιου τύπου ένωση των δυνάμεων γίνονται όλο και πιο σημαντικές."
(Από την Συνέντευξη του Ολιβιέ Μπεζανσενό στην Αγγέλικα Σαπουνά και τον Νίκο Σερβετά στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ)