Ο «ανεκτικός φασισμός» του κ. συμβούλου

Αναδημοσίευση από την "Εφημερίδα των Συντακτών"

Του Δημήτρη Ψαρρά

Να υπερασπιστεί τον Ιωάννη Κωτούλα έσπευσε χθες το πρωί από το twitter ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού. Είχε προηγηθεί αποκάλυψη της «Αυγής», με αποσπάσματα βιβλίου του κ. Κωτούλα στα οποία, σύμφωνα με την εφημερίδα, το στέλεχος αυτό της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύεται «υμνητής του Χίτλερ».

Γεγονός είναι ότι το εν λόγω στέλεχος του κυβερνητικού κόμματος ανήκει στον στενό πυρήνα των προσωπικών επιρροών του κ. Σαμαρά μέσα στη Νέα Δημοκρατία και έχει αποσπαστεί στο γραφείο του υπουργού αναπληρωτή Εσωτερικών Χαρ. Αθανασίου. Ο κ. Κωτούλας είναι εκπαιδευτικός και η πολιτική δραστηριότητά του κυμαίνεται στον χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και εθνικόφρονος Ακροδεξιάς (εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», περιοδικό «Patria», ΛΑΟΣ κ.λπ.).



Η απλή ανάγνωση του επίμαχου βιβλίου επιβεβαιώνει τις ενστάσεις της «Αυγής» και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως της Βασιλικής Κατριβάνου, η οποία ήδη ζήτησε την απομάκρυνσή του.

Ολο το βιβλίο υιοθετεί μια αναθεωρητική άποψη για τον εθνικοσοσιαλισμό και τον Χίτλερ, ακολουθώντας όλα τα στερεότυπα της σχετικής φιλολογίας.

- Το περιβόητο αντισημιτικό πλαστογράφημα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» αναφέρεται απλώς ως «αμφιλεγόμενο κείμενο», ενώ υιοθετούνται και οι γνωστές αιτιάσεις των αντισημιτών, ότι στις κομμουνιστικές εξεγέρσεις πρωταγωνιστούσαν πολιτικοί εβραϊκής καταγωγής.

- Τα Τάγματα Εφόδου του ναζιστικού κόμματος περιγράφονται ως «ομάδα προστασίας της εθνικοσοσιαλιστικής πολιτικής δράσης».

- Ο «αντιεβραϊσμός ήταν απλώς μια δευτερεύουσα συνισταμένη του εθνικοσοσιαλιστικού προγράμματος» […] «Για τους εθνικοσοσιαλιστές ο αντιεβραϊσμός αντιπροσώπευε την απόπειρα πολιτικής ένωσης των Γερμανών, μέσω της απομάκρυνσης των στοιχείων που οι ίδιοι προσλάμβαναν ως ξένα και της υπέρβασης των ταξικών αντιθέσεων».

- «Από τις παραστρατιωτικές οργανώσεις η πιο βίαιη ήταν των κομμουνιστών και ακολουθούσαν οι εθνικοσοσιαλιστές».

- «Σε επίπεδο καταστολής ο κομμουνισμός ήταν πολύ πιο ανελέητος και αποτελεσματικός, ενώ ο φασισμός πιο ανεκτικός».

-Ο συγγραφέας «καταρρίπτει τον μύθο που προέβαλαν ορισμένοι συγγραφείς της Αριστεράς και της αστικής τάξης, όπως ο Τόμας Μαν, ότι οεθνικοσοσιαλισμός ήταν εχθρικός προς τη μόρφωση».

- Το βιβλίο δεν διστάζει να επικρίνει την αντιναζιστική στάση του Αϊνστάιν, ο οποίος ήταν από τους επιστήμονες που εγκατέλειψαν τη Γερμανία μετά την εγκαθίδρυση του χιτλερισμού: «Ορισμένοι από αυτούς, όπως ο Αϊνστάιν, είχαν ταχθεί από το 1933 με τις δυτικές Δημοκρατίες κατά της νέας Γερμανίας και αργότερα θα ενστερνίζονταν σιωνιστικές απόψεις, ενώ θα προέβαιναν σε επιστημονικές ανακαλύψεις που αργότερα θα χρησιμοποιούντο για την κατασκευή της αμερικανικής ατομικής βόμβας».

- Οι «ευγονικές θανατώσεις» μετά την έναρξη του πολέμου έγιναν «ώστε να εξασφαλιστεί η περίθαλψη των τραυματιών του πολέμου».

- Οι δολοφονίες των Εβραίων μέχρι τα μέσα του 1933 «αποτελούσαν μάλλον εκδήλωση επαναστατικού ζήλου των SA και δεν υπαγορεύονταν από το επίσημο κράτος».

- Οσο για το τελετουργικό κάψιμο των βιβλίων, επρόκειτο για μια «από τις εκφράσεις του ανανεωτικού επαναστατικού πνεύματος», εφόσον αφορούσε βιβλία «τα οποία θεωρούντο υπονομευτικά για τις αξίες του γερμανικού έθνους και πολιτισμού».