«ΔΕΚΑ ΣΗΜΕΙΑ» ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ

«ΔΕΚΑ ΣΗΜΕΙΑ»

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ

25 Ιανουαρίου 2010

• Δημοψήφισμα για το Σύμφωνο Σταθερότητας
• Για ένα Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης
• Η Αριστερά καλείται από την Ιστορία

Τη Συνέντευξη διεύθυναν ο Δήμος Τσακνιάς, από την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και η Αυγή Θεοδόση από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ. Στη Συνέντευξη παρευρέθηκαν  στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα τους οι : Περικλής Κοροβέσης, Γιάννης Μπανιάς, Γιάννης Θεωνάς, Αντώνης Νταβανέλος, Νίκος Γαλάνης, Γιώργος Σαπουνάς, Ελένη Πορτάλιου, Ρούντι Ρινάλντι,Γιώργος Χελάκης κ.α.

Πρώτο: Τον χειμώνα του 1898, με κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη, οι Μεγάλες Δυνάμεις επιβάλλουν στην ελληνική Βουλή την ψήφιση νόμου για Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο.

Τον χειμώνα του 1951, με κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Peurifoy ανακοινώνει την εισοδηματική και αγροτική πολιτική και τη ματαίωση κάθε επένδυσης σε υδροηλεκτρικά έργα και λιπάσματα.

Τον χειμώνα του 2010, με κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, Επίτροποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κοινοτικοί υπαλληλίσκοι που καθοδηγούν  έλληνες υπουργούς, κοράκια από ομίλους διεθνών πειρατικών κεφαλαίων αποφασίζουν για τη μείωση των μισθών και των συντάξεων, τον ελληνικό προϋπολογισμό, Νομοσχέδια, όπως για τις οφειλές των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, γελοιοποιώντας την Ελληνική Βουλή.

Διευθυντικά κοινοτικά στελέχη με απολαβές 20.000 ευρώ κόβουν τις συντάξεις των 500 ευρώ. Διατάσσουν μειώσεις στην Παιδεία και την Υγεία και σιωπούν για τις δαπάνες για τις στρατιωτικές αποστολές στο Αφγανιστάν και το Κόσοβο.

Η κυβέρνηση σκύβει το κεφάλι στις Βρυξέλλες. Και ορθώνει το ανάστημα στις νέες και τους νέους των Stage και στους αγρότες των μπλόκων.

Δεν πρόκειται για προσαρμογή της χώρας μας σε αποφάσεις διεθνών οργανισμών, σε μια εποχή που όντως μια σειρά μεγάλα θέματα ρυθμίζονται πια σε διασυνοριακό πλαίσιο.

Πρόκειται για τελεσίγραφα, εκβιασμούς, υπαγορεύσεις και τελικά διακυβέρνηση της χώρας μας από  ακραίους κύκλους ενός επιθετικού και εκδικητικού καπιταλισμού.

Ζούμε ιστορικές στιγμές. Στιγμές που μπορούν να αφήσουν μόνιμο στίγμα στη χώρα.

Αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα θα ήταν ντροπή και αίσχος  για τον λαό κάθε χώρας.

Δεύτερο : Η ποινικοποίηση της Ελλάδας από υπερεθνικά καπιταλιστικά κέντρα δεν συνδέεται μόνο με την χρεοκοπία ενός οικονομικού μοντέλου  αντιπαραγωγικής ανάπτυξης με άνευ ορίων δανεικά που οδήγησε σε υψηλούς αρνητικούς δημοσιονομικούς δείκτες.

Η Γερμανία και η Γαλλία έχουν επίσης διαρρήξει τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας για το δημόσιο έλλειμμα. Η Ιταλία υπερβαίνει σε εξωτερικό χρέος την Ελλάδα. Αντί να γίνουν «στόχοι», τα κριτήρια διευρύνθηκαν στα μέτρα τους.

Η χώρα όπου η διαφθορά έχει φτάσει μέχρι το γραφείο του πρωθυπουργού της με την απεχθή μάλιστα μορφή της μαφίας είναι η Ιταλία. Κοιτίδα της διαφθοράς όμως σήμερα προβάλλεται  η Ελλάδα.

Με τον πιο ανόητο τρόπο η χώρα μας παρουσιάζεται ως ο ευρωπαϊκός «αποδιοπομπαίος τράγος». Αντικείμενο χλευασμού, διακωμώδησης και περιφρόνησης.

Όχι λόγω  των οξύτατων οικονομικών της προβλημάτων. Λόγω της συνεχούς δουλοπρέπειας των κυβερνώντων απέναντι στους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς.

Κατά κύριο λόγο γιατί δεν διέθετε και δεν διαθέτει κυβέρνηση με αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας, με αντιστάσεις, με ισχυρό διαπραγματευτικό μέτωπο, με στήριξη στο λαό, με στρατηγική ανασυγκρότησης της χώρας έξω από τις νεοφιλελεύθερες επιλογές.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως κυβερνήσεις, επέλεξαν να υπηρετήσουν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, αντί να στηρίξουν τους εργαζόμενους.  Συνδιαμόρφωσαν και συναίνεσαν στην εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, ώστε να μπορεί σήμερα να εκβιάζει την Ελλάδα με αποπομπή από τη ζώνη του ευρώ.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως κυβερνήσεις, αντί με παρρησία να αμφισβητούν το Σύμφωνο Σταθερότητας, κουτοπόνηρα μαγειρεύουν τα στοιχεία για να δείξουν «διαγωγή κοσμιωτάτη». Και μετά καταγγέλλουν διεθνώς η μία την άλλη.

Τρίτο : Αυτοί που θέτουν θέμα κρίσης εμπιστοσύνης για την  Ελλάδα  είναι κυρίως οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Αυτοί που θέτουν την Ελλάδα στο εδώλιο του κατηγορημένου, για τα φαινόμενα διαφθοράς, είναι κυρίως οι πρωταγωνιστές στο  πλανητικών διαστάσεων οικονομικό σκάνδαλο με τα τοξικά ομόλογα και τα bonus.

Οι περιβόητοι «Οίκοι Αξιολόγησης», αναγνωρισμένοι θεσμικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, βαθμολογούν με «πλην» την Ελλάδα με την ίδια ιδιοτέλεια που βαθμολογούσαν με «συν» την Lehman Brothers, τρεις μέρες πριν την κατάρρευσή της.

Οι «αγορές», τις οποίες επικαλούνται  καθημερινά τα Μέσα Ενημέρωσης του συστήματος, που απαιτούν την ευθυγράμμιση μας με τις διαθέσεις τους, αποτελούν ένα συρφετό από τοκογλύφους, μεγαλοαπατεώνες, μαυραγορίτες που τίναξαν στον αέρα την διεθνή οικονομία.

Το άνοιγμα από τα τοξικά ομόλογα  των ευρωπαϊκών τραπεζών υπολογίζονταν σε δύο δεκάδες τρισεκατομμύρια ευρώ. Το δημόσιο έλλειμμα της Ελλάδας σε τρεις δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Για τις τράπεζες η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε τη μαζική εισροή ασύλληπτου μεγέθους κεφαλαίων για να επιζήσουν. Για μια χώρα, όπως η Ελλάδα, ζητά αμείλικτα την οικονομική της εξόντωση.

Η Ελλάδα, με απόλυτη ευθύνη του πολιτικού της συστήματος, έχει βρεθεί στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης.

Το ελληνικό κράτος δέχεται παθητικά να είναι το αντικείμενο  εκδικητικότητας όλων εκείνων των κύκλων που πριν λίγους μήνες μόνο αισθάνθηκαν να απειλούνται θανάσιμα από τον κρατικό εναγκαλισμό και έλεγχο από τις εθνικοποιήσεις.

Η Ελλάδα έχει γίνει με τα spread μικρό χρυσωρυχείο  της παγκόσμιας κερδοσκοπίας.

Η Ελλάδα έχει κινηθεί προς το εκρηκτικό επίκεντρο των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ιδιαίτερα μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωζώνης.

Η Ελλάδα, με ανοικτά πολλαπλά μέτωπα στην εξωτερική της πολιτική, σε μια περιοχή αστάθειας, εμφανίζεται οικονομικά αποδυναμωμένη, πολιτικά εξευτελισμένη κι έτσι διπλωματικά εύκολος αντίπαλος. Η ιστορία μας προειδοποιεί για τον καταστροφικό συνδυασμό πολιτικής ανεπάρκειας, οικονομικής καθόδου και εξωτερικής ήττας.

Τέταρτο : Στην Ελλάδα διεξάγεται ο «δεύτερος γύρος», ώστε μετά την κρίση, την αναξιοπιστία και την απειλή από τον κρατικό έλεγχο, τα κέντρα του νεοφιλελευθερισμού να κερδίσουν  όλο το χαμένο έδαφος, να ανακάμψουν, εκδικητικά να επιβάλλουν ένα μοντέλο αδυσώπητης κυριαρχίας του πιο αντιπαραγωγικού κεφαλαίου πάνω στην κοινωνία των εργαζομένων.

Σε κάθε εποχή μεγάλων αλλαγών προσδιορίζεται μια χώρα για το πείραμα για ένα νέο μοντέλο. Η Βρετανία της Θάτσερ με την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού. Το Ιράκ με την κυριαρχική πολιτική Μπους. Σήμερα η Ελλάδα, και σε δεύτερη θέση η Ιρλανδία, με την ρεβανσιστική αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού μετά την κρίση.

Η έκβαση της «επιτήρησης» δεν αφορά μόνο σε μας. Διαμορφώνει το νέο μοντέλο μετακρισιακής  καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Η ελληνική τραγωδία είναι ήδη ευρωπαϊκή τραγωδία.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ο γόρδιος δεσμός για την πορεία της χώρας και την τύχη των εργαζομένων.

Η Ελλάδα είναι ο γόρδιος δεσμός για την τύχη του Συμφώνου Σταθερότητας.

Η Ελλάδα αναδείχνεται πια ο «αδύναμος κρίκος» της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Και με την έννοια του οικονομικού αδιεξόδου, όπως παραδέχονται οι πάντες. Αλλά και με την έννοια των πολιτικών δυνατοτήτων για μια μεγάλη κοινωνική στροφή.

Σήμερα είναι δυνατό, με την ίδια την παρέμβαση της κοινωνίας, να ξεκινήσει από την Ελλάδα ένα υπόδειγμα αντίστασης και ανατροπής της σκληρής ταξικής στρατηγικής των Βρυξελλών που θα ευαισθητοποιεί όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Αν πριν μερικά χρόνια ο κλήρος έπεσε στην γαλλική κοινωνία να τροφοδοτήσει την ελπίδα και να υποδείξει την διέξοδο με το ΟΧΙ στο Ευρωσύνταγμα, σήμερα οι αντιθέσεις και οι δυνατότητες εμφανίζονται κατεξοχήν στην ελληνική κοινωνία.

Πέμπτο : Οι σημερινές εξελίξεις για τη χώρα μας δεν είναι μοιραίες. Είναι απότοκες της πολιτικής του δικομματισμού.

Η μικρή σε πληθυσμό Ισλανδία καλεί τον λαό της σε δημοψήφισμα για να απαντήσει  στις εκβιαστικές πιέσεις της του Λονδίνου να πληρώσει τα σπασμένα των βρετανικών τυχοδιωκτικών επενδύσεων σε ιδιωτική της τράπεζας.

Η λαϊκή δυναμική είναι το ισχυρότερο διαπραγματευτικό όπλο για μια κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε στιγμή κρίσης, μάλιστα, με τη μορφή του δημοψηφίσματος.

Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε προειδοποιήσει πριν τις εκλογές ότι η οικονομική και κοινωνική του πολιτική θα κινηθεί μέσα στους απαγορευτικούς για την ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο όρους του Συμφώνου Σταθερότητας. Απέκρυπτε ή δεν κατανοούσε την πραγματικότητα. Αιφνιδίασε τον λαό και σε ένα βαθμό αιφνιδιάσθηκε το ίδιο.

Ούτε καν ως όρος δεν υπάρχει στο «συμβόλαιό με τον λαό», την τελική προεκλογική ομιλία του Γ. Παπανδρέου στην Αθήνα, το Σύμφωνο Σταθερότητας, που σήμερα καθορίζει τα πάντα.

Κυβέρνηση εκλεγμένη εδώ και λίγους μήνες, στερείται πλήρως λαϊκής νομιμοποίησης για την πλήρη και βίαιη προσαρμογή όλων των οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών στους όρους της «επιτήρησης».

Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση σε δημοψήφισμα .

Δεν είναι δυνατό οι συγκεκριμένοι όροι του Συμφώνου Σταθερότητας, που παγιδεύουν τις σημερινές και μελλοντικές γενιές, που «κλειδώνουν» μακροπρόθεσμα τη χώρα μας σε ένα πρότυπο παγωμένης ανάπτυξης, αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, ακραίων ταξικών διαφορών να εφαρμοσθούν χωρίς να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός.

Το δημοψήφισμα δεν χρειάζεται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των κομμάτων. Χρειάζεται για να εξασφαλισθεί μια ισχυρή διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας.

Έκτο : Υψηλό έλλειμμά και χρέος. Αυστηρή Δημοσιονομική Πολιτική.  Πάγωμα της οικονομίας. Μείωση των εισοδημάτων, της αγοραστικής δύναμης, της ζήτησης. Μείωση των φορολογικών εσόδων. Δημοσιονομική επιδείνωση. Όξυνση του ελλείμματος και του χρέους.

 Ένας «φαύλος κύκλος» ύφεσης και φτώχειας για το κράτος και τους πολίτες. Όταν όλα η διεθνής εμπειρία απαιτεί συνδυασμό ισχυρών επενδυτικών πρωτοβουλιών, ακμαίας ενεργού ζήτησης, δραστήριας ενεργοποίησης του δημόσιου τομέα, δημοσιονομικής ανάκαμψης.

Η κεντρική επιλογή της κυβέρνησης για υποταγή στους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ έχει ως αποτέλεσμα να συμπαρασύρεται και να αποδυναμώνεται οιοδήποτε επιμέρους θετικό μέτρο, που την διαφοροποιεί από τη ΝΔ. Όποια βελτίωση στα δικαιώματα  των μεταναστών θα εξανεμισθεί από το κλίμα ενδοταξικών συγκρούσεων μεταξύ ντόπιων και ξένων που μπορεί να φτάνουν μέχρι τις παρυφές του ρατσισμού λόγω και της ανεργίας και του πολιτιστικού φόβου που αυτή γεννάει. Η προστασία του περιβάλλοντος θα υπονομευθεί από την έλλειψη κονδυλίων για επενδύσεις, όπως αποδεικνύει το Ν.Σ. για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας .Οι περιβόητες διακηρύξεις για εξάρθρωση της «τρομοκρατίας» σε λίγο θα φαντάζουν αστείες μπροστά στη μαζικοποίηση της βίας που γεννάει μια κοινωνία αποκλεισμών.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας αναδείχνεται το «κλειδί» για όλες τις πολιτικές πτυχές στη χώρα.

Η επιλογή αυτή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ηττηθεί ολοκληρωτικά. Το γρηγορότερο δυνατό.

Έβδομο:  Σε κοινωνικό επίπεδο, η πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί κατευθείαν σε πρωτοφανή για την Ελλάδα ανεργία, ιδιαίτερα για τους νέους. Σε κατάργηση βασικών κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας. Σε γενίκευση της κοινωνικής ανασφάλειας. Σε αποσύνθεση των ιστών της μικρής επιχειρηματικότητας και της αγροτικής οικονομίας. Σε ασφαλιστική αντεπανάσταση. Σε υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας και παιδείας.

Για την αριστερά τα κοινωνικά δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα. Όχι μόνο με την έννοια των κεκτημένων. Με την έννοια όσων δικαιούνται οι εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους σε μια εποχή έκρηξης της γνώσης και της τεχνολογίας.

Η Ελλάδα ήδη παραμένει σταθερά στις τελευταίες θέσεις στην ευρωζώνη, στις δαπάνες για την κοινωνική στήριξη, για την παιδεία, για την υγεία.

Δεν πρέπει δεχθούμε να κατρακυλήσει πιο χαμηλά.

Καμιά πλύση εγκεφάλου δεν θα σβήσει τον εναλλακτικό δρόμο : Δημοκρατικός Σχεδιασμός και Προγραμματισμός. Στήριξη και ποιοτική αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού. Ισχυρός και διαφανής δημόσιος τομέας. Συλλογικές μορφές εργασίας.

Είναι οι προγραμματικές αρχές που καταγράφονται στα 15 σημεία, το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχει εναλλακτική λύση.

Υπάρχει εναλλακτική πλειοψηφία που μπορεί να την στηρίξει.

Όγδοο : Στην ιστορική καμπή που βρισκόμαστε η ελληνική νεολαία δεν θα είναι απούσα.

Οι παραδόσεις, οι συγκυρίες και οι σημερινές δυνατότητες το έφεραν ώστε τα τελευταία χρόνια η ελληνική νεολαία να βρίσκεται στην πρωτοπορία των αγώνων σε όλη την  Ευρώπη.

Με τον Δεκέμβρη ένα μήνυμα ελευθερίας, αφύπνισης, ελπίδας ηλέκτρισε όλον τον ευρωπαϊκό χώρο.

Τώρα ελπίζουν ότι από την ίδια αυτή χώρα της νεανικής επαναστατικότητας είναι δυνατό να πνεύσει ένα μήνυμα σιωπής, τρόμου, ήττας, μοιρολατρίας, κάμψης του φρονήματος των νέων και των εργαζομένων σε όλη την ήπειρο.

Κάνουν λάθος.

Αγνοούν ότι οι κατακτήσεις που θέλουν να κατεδαφίσουν έχουν πίσω τους αγώνες, θυσίες, φυλακές, εξορίες, προσφυγιά, εκτελέσεις από τη νεολαία, την εργατική τάξη, όλο το λαό μας.

Αργά ή γρήγορα τα πανεπιστήμια, τα άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα , οι τόποι δουλειάς σε μια τόση καίρια για το μέλλον τους στιγμή θα σηκώσουν τη σημαία της αντίστασης.

Με το άρθρο 16 η νέα γενιά, μαζί με όλη την εκπαιδευτική κοινότητα,  διαμόρφωσε τα συνταγματικά δεδομένα του τόπου μας.

Με τον αγώνα ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας, στο πλαίσιο της πάλης όλων των εργαζομένων, μπορεί να επηρεάσει τη συνταγματική πραγματικότητα όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, ο αγώνας αυτός θα εγγραφεί στους κοινούς ευρωπαϊκούς αγώνες. Θα προκαλέσει τη στήριξη, την αλληλεγγύη, την έμπνευση και σε άλλους τόπους.

Ένατο : Με ένα μεγάλο μέρος των φίλων του ΠΑΣΟΚ η αριστερά έχει βρεθεί σε κοινές δράσεις κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων Καραμανλή. Για το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Για τα εργασιακά. Για τις ελευθερίες.

Η συνάντηση αυτή άλλαζε τα δεδομένα της χώρας. Τρομοκρατούσε το κατεστημένο. Δημιουργούσε νέους ορίζοντες.

Στις ιστορικές στιγμές  που βιώνουμε είναι αναγκαία η επαναπροσέγγιση με όλον αυτόν τον κόσμο.

Το διακύβευμα σήμερα δεν είναι η τύχη κάποιας νέας πολιτικής της σοσιαλδημοκρατίας. Κρίνεται η νεοφιλελεύθερη πολιτική Καραμανλή για σκληρές θυσίες υλοποιούμενη από ένα αυτοεγκλωβισμένο Παπανδρέου.

Υπάρχουν δυο σημαντικοί λόγοι βασικοί για αυτή την συμπαράταξη. Για να μη περάσει η πολιτική της δεξιάς. Και για να μη ξαναγίνει ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος, με το μοντέλο Μπλερ, όχημα περάσματος της δεξιάς πολιτικής και ματαίωσης του αριστερού εγχειρήματος.

Η γονυκλισία στους καρδιναλίους της Ε.Ε. δεν έχει σχέση με την διαπραγματευτική αντίληψη των πρώτων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Είναι έξω από την ιδρυτική κουλτούρα του σοσιαλιστικού χώρου για κοινωνικό κράτος, για ισότητα και δικαιοσύνη, για λαϊκή κυριαρχία και τη σοσιαλιστική, τότε, συμμετοχή στο εργατικό και αγροτικό κίνημα.

Είναι η ώρα της κοινής δράσης και αλληλεγγύης ενάντια στην επιλογή του Συμφώνου Σταθερότητας, για δημοψήφισμα μπορεί να αλλάξει την πορεία.

Οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αναγκαστικά είναι άμεσα συνδεμένες με το θέμα του Συμφώνου Σταθερότητας.

Καμιά επένδυση σε περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο, αναπτυξιακή, περιβαλλοντική, οικολογική δεν μπορεί να υπάρξει με τις υπαγορεύσεις και τις απαγορεύσεις του Συμφώνου Σταθερότητας.

Οι εκλογές αυτές προσφέρουν μια μοναδική δυνατότητα να εκφρασθεί καθολικά η αποδοκιμασία στην πολιτική ΝΔ που κεντρικά στοιχεία της εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και να αναδειχθεί η κοινωνική αριστερή απάντηση.

Δέκατο : Διανύουμε ένα πολιτικό χρόνο, όπου οι αποφάσεις δεν θα επηρεάσουν μια κυβερνητική θητεία. Θα σφραγίσουν για δεκαετίες τη χώρα. Και όλο το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ο θρίαμβος ή η κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας είναι το κομβικό σημείο.

 Το γήπεδο της αναμέτρησης  σήμερα είναι σε μεγάλο βαθμό ο «αδύναμος κρίκος» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα.

Η κυβέρνηση έκανε την επιλογή της. Αυτή η επιλογή πρέπει να ηττηθεί. Το συντομότερο δυνατό.

Η φάση που διανύουμε είναι καθοριστική για την ταυτότητα και το μέλλον της Ελλάδας. Και της Ευρώπης.

Όπως σε άλλες μεγάλης ιστορικής σημασίας στιγμές του τόπου μας είναι απαραίτητο ένα ευρύ Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης.

Η αριστερά καλείται από την ιστορία να είναι παρούσα, λαϊκή, διορατική, πρωτοπόρα.

Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει επειγόντως η ανάγκη αλλά και οι δυνατότητες για την δημιουργία ενός Μετώπου ανατροπής των δουλειών από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Για μια πορεία ανόρθωσης και αναγέννησης της χώρας με επίκεντρο της ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, νεολαίας, εργαζομένων και ανέργων, συνταξιούχων.

Υπάρχει η δυνατότητα για μια νέα κοινωνική πλειοψηφία με ισχυρό ρόλο ενός αυθεντικού ρεύματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, όπου ένας δημοκρατικά συγκροτημένος, πολύπλευρος και διαυγής ΣΥΡΙΖΑ των μελών του, ανοικτός στο λαό, χωρίς φοβικούς αποκλεισμούς, θα μπορούσε να έχει ένα σημαντικό ρόλο.

Μπορεί να ηττηθεί η επιλογή κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης για το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Μπορεί να ανοίξει νέος δρόμος με κατεύθυνση αριστερή, σοσιαλιστική.

Στο όνομα μιας άλλης Ελλάδας της εργασίας, της αναδιανομής του πλούτου, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του πολιτισμού.

Στο όνομα μιας άλλης Ευρώπης της ειρήνης, της αλληλεγγύης, των λαών.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ακολούθησαν ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους. Σε επόμενο δημοσίευμά μας θα παρουσιάσουμε όλη την συζήτηση που ακολούθησε καθώς και τα κύρια σημεία της ομιλίας του σ. Α. Αλαβάνου σε video.