Ο αστισμός σήμερα έχει ενσωματώσει πλήρως τις σταλινοτροτσκιστικές αντιλήψεις για την πρωτοπορία της εργατικής τάξης ως πολιτικές αποσάθρωσης των συλλογικοτήτων που ορθώνονται απέναντί του. Αυτό φάνηκε καθαρά στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την κατάληψη της Νομικής από τους μετανάστες.
Οι σταλινοτροτσκιστικές αντιλήψεις για την πολιτική οργάνωση στηρίζονται στην διάκριση/ανισότητα ανάμεσα στην πρωτοπορία της τάξης - που είναι το επαναστατικό κόμμα - και την ίδια την τάξη, η οποία δεν έχει καμία πολιτική ικανότητα για να διεκπεραιώσει τα ιστορικά της ταξικά καθήκοντα, που δεν είναι άλλα από την κατάργηση του καπιταλισμού. Το κόμμα γι αυτό χρειάζεται, να καθοδηγεί την τάξη για να εκπληρώσει αυτόν τον ιστορικό της ρόλο.
Ακριβώς αυτή την διάκριση χρησιμοποιεί και ο αστισμός για να ισοπεδώσει τις συλλογικές αντιστάσεις. Είναι η θεωρία της υποκίνησης των κοινωνικών αγώνων από περιθωριακές μειοψηφίες που υποκινούν τις καταπιεσμένες λαϊκές τάξεις ενάντια στη καθεστηκυία τάξη με στόχο να επιβάλλουν την δική τους εξουσία πάνω στο λαό.
Δυστυχώς ο αστισμός έχει με το μέρος του την ιστορική επιβεβαίωση από την πορεία του υπαρκτού σοσιαλισμού. Από την εποχή της κατάρρευσης, σε δύση και ανατολή το χάσμα ανάμεσα στις πολιτικές πρωτοπορίες που διεκδικούν να εκφράσουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και την ίδιες τις εργατικές τάξεις ανά τον κόσμο, μεγαλώνει. Όλες οι πρόσφατες κοινωνικές αλλαγές που έγιναν στον κόσμο, δεν σφραγίστηκαν από τις εργατικές τάξεις, αλλά από ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, στις οποίες ο ηγεμονικός πυρήνας δεν είχε καμία σχέση με την εργατική τάξη, όπως αυτή προσδιορίζεται από την μαρξιστική θεωρία. Η τελευταία φορά στην ιστορία κατά την οποία η ίδια η εργατική τάξη πρωτοστάτησε σε κοινωνική αλλαγή, ήταν το κίνημα της Αλληλεγγύης στην Πολωνία. Αυτό το κίνημα, το οποίο είχε καθαρά ταξικά εργατικά χαρακτηριστικά, διεύρυνε παραπέρα αυτό το χάσμα ανάμεσα στην εργατικό κίνημα και τον μαρξισμό.
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Γιατί οι φορείς αυτών των αντιλήψεων, που αυτοβούλως έχουν επωμιστεί τα βαριά ιστορικά καθήκοντα της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, βρέθηκαν χέρι – χέρι με τις καθεστωτικές δυνάμεις να κάνουν κριτική στους υποκινητές/καθοδηγητές των μεταναστών, που έκαναν την κατάληψη στην Νομική.
Πρώτο απ' όλους το ΚΚΕ, δεν αναγνωρίζει στους μετανάστες ως κοινωνικό υποκείμενο που δύναται να συγκροτείται ως κοινωνική δύναμη , αυτοπροσδιορίζοντας την θέση του στην κοινωνία, και να παράγει πολιτική, παρεμβαίνοντας για να στηρίξει αυτή την θέση. Όλες λοιπόν οι πολιτικές πρακτικές των κάθε είδους κοινωνικών υποκειμένων, θα πρέπει να είναι υποταγμένες στην γραμμή του κόμματος, αλλιώς κάνουν κακό στο κίνημα και ρίχνουν νερό στον μύλο της αντίδρασης:
Αυτοί που οδήγησαν τους μετανάστες στο υπό ανακαίνιση παλιό κτήριο της Νομικής, με αυτή την ενέργεια δεν υπηρετούν τα δίκαια αιτήματα των μεταναστών - προσφύγων, αλλά τους εκθέτουν περισσότερο στη συκοφάντηση και στις απειλές αντιδραστικών κομμάτων και μηχανισμών, στην κρατική καταστολή και στους εκβιασμούς των κυκλωμάτων που τους εκμεταλλεύονται.
Ταυτόχρονα προσφέρουν υπηρεσίες στις δυνάμεις που επιθυμούν και επεξεργάζονται την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Συμβάλλουν στον παραπέρα εκφυλισμό των φοιτητικών συλλόγων εφόσον καλύπτουν τις επιλογές και τις ενέργειές τους με δήθεν συλλογικές διεργασίες και αποφάσεις.
ΑΘΗΝΑ 25/1/2011 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
1. Η Γ. Κούρτοβικ στάθηκε πολύ καλά χθες μέσα το λάκκο των λεόντων, τόσο με τα επιχειρήματά της όσο και το χαμογελαστό στυλάκι της. Ο βολευτής του ΣΥΡΙΖΑ ο Δρίτσας, χωρίς να πει καμία χοντράδα, ήταν γλυκανάλατος με την συγκαταβατικότητα που έδειχνε.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Είναι άραγε τυχαίο ότι οι δυνάμεις της Αριστεράς που έκαναν κριτική στην Κατάληψη της Νομικής ότι αποπροσανατολίζει το μαζικό κίνημα (από ποιούς άραγε αγώνες;) είναι οι εθνικοπατριωτικές δυνάμεις που έχουν συμμαχήσει/υποταχθεί με τον αστισμό και αγωνίζονται να σώσουν την πατρίδα από την ξένη κατοχή; Αυτοί άραγε δεν αποπροσανατολίσουν και υποτάσσουν το λαϊκό κίνημα στις κυρίαρχες επιλογές του αστισμού;
Όταν κάθεσαι στο τραπέζι του πόκερ κοίτα τους παίχτες γύρω σου: καποιος απ'αυτούς είναι το κορόιδο. Αν και πάλι δεν μπορείς να τον βρεις, τότε να ξέρεις αυτο: το κορόιδο έισαι εσυ (Νικ δη γκρηκ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο τραπέζι του πόκερ συνήθως δεν υπάρχει ένα κορόιδο αλλά πολλά. Εκείνο που μετράει τελικά, είναι να μην σε πιάσουν κότσο! Και αυτό έχει σημασία, όχι μόνον για το τραπέζι του πόκερ, αλλά και στην πολιτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που στην ταξική πάλη τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από το τραπέζι του πόκερ, γιατί σε αυτό το "παιχνίδι" τα πάντα σχεδόν εξαρτώνται από την "θέση" που κάθεται ο άλλος και όχι από το φύλλο που τραβήξει...
Τελικά, κατάληψη της Νομικής από τους μετανάστες είχε σίγουρα ένα καλό αποτέλεσμα: Δυνάμωσε τους δεσμούς της πατριωτικής αριστεράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε πάμε όλοι σήμερα να δώσουμε την ενωτική μάχη για την άρνηση πληρωμής του εισιτήριου στις αστικές συγκοινωνίες, στην οποία η διεθνιστική, η αντιεξουσιαστική καιη πατριωτική αριστερά και άλλες προοδευτικές και αντιδραστικές δυνάμεις δίνουν όλες μαζί (και η κάθε μια χώρια), μπας και ταρακουνηθούν τα θεμέλια της κυβέρνησης του GAP. Αν καταφέρουμε και βγει ο κόσμος στον δρόμο, είναι σίγουρο ότι καμία εκδοχή απ' όλες αυτές τις αριστερές θα μπορέσει να τον χειραγωγήσει...
EOΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κείμενό σου είναι σωστό,ειδικά απ'τη μέση και κάτω,και το προσυπογράφω.Στην αρχή όμως μας τα μπερδεύεις κάπως.
Ο επαναστατικός μαρξισμός-λενινισμός ξεκαθαρίζει δύο πράγματα:
α)Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας,και
β)Τα επαναστατικά κόμματα (νέου τύπου αν προτιμάς) είναι εργαλεία στα χέρια της εργατικής τάξης για την οργάνωση,συντονισμό και απελευθέρωσή της.
Προσωρινή διάκριση ανάμεσα στην πρωτοπορία και την τάξη μπορεί να υπάρχει.Πουθενά όμως ο Λένιν,ο Τρότσκι,η Λούξεμπουργκ δε μιλούν για 'ανισότητα' και 'διάκριση' μεταξύ τους,ή 'καπέλο' της πρώτης πάνω στη δεύτερη.Ισα-ίσα είναι μόνιμος στόχος η περαιτέρω συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης και η μετατροπή της σε πρωτοπορία για όλη την κοινωνία.
Αυτή η λογική διαστρεβλώνεται και παύει να υπάρχει απ'τη στιγμή που τα επαναστατικά κόμματα στα ανατολικά κράτη μετατρέπονται,δια της βίας πολλές φορές,σε όργανα εξυπηρέτησης των ταξικών συμφερόντων της νομενκλατούρας,σε βάρος της ντόπιας εργατικής τάξης και όλου του λαού.
Το κακέκτυπο αυτής της λογικής και τρόπου λειτουργίας το ζήσαμε και το ζούμε ακόμα στα δυτικά και ρεφορμιστικά Κ.Κ και σε κομματίδια της άκρας αριστεράς,που από μιμητισμό,άγνοια ή εγωπάθεια κάποιων 'ηγετίσκων',μετέτρεψαν την έννοια της καθοδήγησης σε.. 'αποφασίζομεν και διατάσσομεν' κάποιας Κ.Ε. ή κάποιου γενικού γραμματέα.
Οσο για τον σταλινισμό,τον τροτσκισμό,τον μαοϊσμο,γνωρίζεις/-ουμε ότι πρόκειται για ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα πού συγκρούστηκαν σκληρά σε πλήθος θεμάτων.Ανάμεσά τους,και στον ρόλο,μορφή,λειτουργία του επαναστατικού κόμματος.Δόκιμοι όροι του στυλ 'σταλινοτροτσκισμός' ή 'μαοτροτσκισμός' ή δεν ξέρω'γω τί άλλο,και άστοχοι είναι και ιστορικά άδικοι και αποπροσανατολιστικοί.Εκτός αν θες να αποδείξεις κάτι άλλο,οπότε γράψε ένα αναλυτικό άρθρο ειδικά γι'αυτό το θέμα.
Υ.Γ: Επιστροφή στον Λενιν.
Aντιθετως το πρωτο τμημα του κειμενου με βρισκει συμφωνο.Εχει αλλαξει αυτο που λεγαμε ''επαναστατικο υποκειμενο'' εδω και 40 χρονια.Οι εξεγερσεις της Τυνησιας και Αιγυπτου δεν ερμηνευονται με τα παλια εργαλεια , οπως και τα αιτηματα τους. mike
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καπιταλισμός δεν είναι προφανώς ένα στατικό σύστημα όπως η φεουδαρχία.Εξελίσσεται συνεχώς και αλλάζει τη σύνθεση των κοινωνιών σε όλο τον πλανήτη.Οχι όμως μειώνοντας το επαναστατικό υποκείμενο,δηλαδή τους μισθωτά εργαζόμενους που δεν κατέχουν τα μέσα παραγωγής,αλλά αυξάνοντάς το παγκόσμια.Κι αν τοπικά στον 1ο κόσμο έχει μειωθεί λίγο η εργατική τάξη αυξάνοντας τους ανέργους,αναλογιστείτε λίγο την πολλαπλάσια αύξησή της στον 3ο κόσμο,τόσο σε απόλυτους αριθμούς όσο και ποσοστιαία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια στην Τυνησία και την Αίγυπτο ποιός ήταν/είναι το 'επαναστατικό υποκείμενο';Ηταν οι εργάτες,οι αγρότες,οι άνεργοι αδελφοί τους;Η μήπως ήταν οι 'αγανακτισμένοι πολίτες' μιας 'κοινωνίας πολιτών' χωρίς ταξική ταυτότητα;
Κι αν αυτές οι επαναστάσεις δεν φτάσουν ως το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό τους,αλλά 'φρενάρουν' σε μια απλή αλλαγή αστικής εξουσίας τύπου Γανούσι και Μπαραντέι,δε θα (συν)ευθύνεται η απουσία επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων,που αφήνει ελεύθερο πεδίο στα ισλαμιστικά κόμματα;
Η φύση και οι κοινωνίες απεχθάνονται το κενό.Αλλίμονο σε όσους πέταξαν τα 'παλιά εργαλεία' αντί να τα ξανατροχίσουν,και τώρα με άδεια χέρια κοιτούν έκπληκτοι τις εξελίξεις,χωρίς να προτείνουν κατι ουσιαστικό.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΑΡΙ τους περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες.
@Γρηγόρη Θεσσαλονίκη
ΑπάντησηΔιαγραφήως απάντηση σε θέματα που θέτεις, σε παραπέμπω σε πιο τεκμηριωμένες τοποθετήσεις που σε γενικές γραμμές θεωρούμε ότι είναι σωστές:
1)Στην ομιλία του Άλεν Μπαντιού στο ΜΑΧ που θα δημοσιεύσουμε τις επόμενες μέρες
2)Μάρτα Χάρνεκερ: Για τα λάθη της Αριστεράς
Υ.Γ. Και ο Α. Μπαντιού έκλεισε την ομιλία του δηλώνοντας ότι σε πολλά ζητήματα παραμένει Λενινιστής.