Από το 4ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί
O μεσαίωνας και η βαρβαρότητα στη ζωή και στα δικαιώματα μας είναι πια εδώ. Η φτώχια, η αβεβαιότητα, και η εξαθλίωση που επέλεξαν για μας τα αφεντικά, η κυβέρνηση, οι εθνικοί και υπερεθνικοί συνεργάτες τους είναι τώρα μια πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι.
Αφού για δεκαετίες οι εργοδότες πλούτισαν και θησαύρισαν από την υπερεκμετάλλευση όλων των εργαζομένων (με την αζημίωτη στήριξη κυβερνήσεων, πολιτικών εκπροσώπων και συνδικαλιστικών ηγεσιών), αφού πετσόκοψαν και κατάργησαν κάθε δικαίωμα και κατάκτηση, μας ζητάνε να ξαναπληρώσουμε το μεγάλο τους φαγοπότι επικαλούμενοι την καπιταλιστική τους κρίση που δημιουργήσανε οι ίδιοι χωρίς όμως να την νοιώσουνε ποτέ.
Με πρόσχημα το εξωτερικό χρέος και το δημόσιο έλλειμμα που εκτοξεύσανε στα ύψη για την πάρτη τους, συνεταιρίζονται για μια ακόμα φορά με την υπερεθνική κλίκα των ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ για να διασφαλίσουν τις τράπεζές τους, τα κέρδη τους, τη διαχρονική τους ευημερία, στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον καιάδα της ανεργίας και δημιουργώντας νέες γενιές δίχως προοπτική και μέλλον. Καταργούν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τους κατώτερους μισθούς, μας θέλουν να δουλεύουμε σε συνθήκες σύγχρονων σκλάβων, με την καθημερινή “δουλειά” των ΜΜΕ, φοβισμένους και ανήμπορους να αντιδράσουμε.
Για τους εργοδότες και τους εκπροσώπους τους ήμασταν πάντα μηχανές παραγωγής πλούτου, αύξηση στο ΑΕΠ τους, ποσοστά στους δείκτες ανάπτυξης και στις δημοσκοπήσεις τους, μα ποτέ όμως άνθρωποι με ανάγκες και δικαιώματα για αυτά που εμείς παράγουμε και είμαστε δημιουργοί. Τώρα μας πετούν στο δρόμο κατά εκατοντάδες χιλιάδες από τις διαδικασίες της παραγωγής τους, πληθαίνοντας τα στατιστικά τους ευρήματα αλλά και την οργή και το μίσος των εξαθλιωμένων και νεόπτωχων προλετάριων.
Είναι ανάγκη άμεσα -τώρα- στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας και της ατομικής ευθύνης και ενοχής, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, “μαύροι”, έλληνες και μετανάστες εργάτες να ορθώσουμε ένα κίνημα συλλογικής δράσης και αλληλεγγύης για την πραγμάτωση των άμεσων βιοποριστικών στόχων (επίδομα χωρίς προϋποθέσεις, ιατροφαρμακευτική κάλυψη, δωρεάν μετακινήσεις, συντάξιμος χρόνος, ριζικές μειώσεις στα είδη πρώτης ανάγκης) και καθοριστικής συμβολής στην ολική ρήξη με τα αφεντικά και το κράτος.
Η δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος θα πρέπει να έχει στον πυρήνα της την αμεσοδημοκρατική συγκρότηση επιτροπών βάσης συνελευσιακού χαραχτήρα ανά κλάδο, δήμο, γειτονιά και περιοχή, σε αντιπαράθεση με τον καθεστωτικό συνδικαλισμό και την μεσολάβηση, με άμεση και αποτελεσματική δράση στα πλαίσια της ανυπακοής στις πολιτικές και τους θεσμούς που επιβάλλουν και συντηρούν την ταξική κυριαρχία, με παραστάσεις, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις σε υπηρεσίες οργανισμούς και εργοδοτικές ενώσεις. Παράλληλα και σε συντονισμό με τα αγωνιζόμενα τμήματα του εργατικού κινήματος, θα εντάσσει την πάλη του σε ένα ενιαίο σχεδιασμό δράσης εργαζομένων, ανέργων, υποαπασχολούμενων, υπονομεύοντας την ταξική ειρήνη και οξύνωντας τον κοινωνικό πόλεμο για την ανατροπή.
Σημαντική πλευρά σε ένα τέτοιο κίνημα είναι η αλληλοβοήθεια με ταμείο, συλλογικές κουζίνες, εναλλακτικές μορφές συνεύρεσης και ψυχαγωγίας σε στέκια και χώρους αυτοδιαχειριζόμενους, που θα ενισχύουν την αντιεμπορευματοποίηση στον τρόπο ζωής και θα συμβάλουν στην προοπτική της χειραφέτησης και της συνολικής απελευθέρωσης.
Βασίλης Διαμάντης
Άνεργος από το χώρο του βιβλίου
Αυτή τη στιγμή απολύονται καθημερινά εργαζόμενοι και θα πουληθεί κ η δημόσια περιουσία μόνο και μόνο για να μην απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος, λες και οι άλλοι έιναι πολίτες β κατηγορίας. ΗΑΔΕΔΥ είχε το θράσος σε τέτοιους καιρούς να αντιδρά για το 8ωρο. Φυσικά η αριστερά δεν ξέρει τίποτα γι όλα αυτά-όπως αγνοεί και τη λέξη διαφθορά. Πού'σαι ρε Φιντέλ! Αλήθεια, γιατί η είδηση ότι στην Κούβα απολύθηκε το ένα τρίτο των ΔΥ στην Ελλάδα δεν σχολιάστηκε καθόλου; Δεν έιναι αριστερός ο Κάστρο;
ΑπάντησηΔιαγραφή