ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Ο Γιάνης Βαρουφάκης για τις εξελίξεις στην Ιταλία




Ο Γιάνης Βαρουφάκης σε πρόσφατο κείμενό του για τις πολιτικές εξελίξεις την Ιταλία,
μεταξύ άλλων επισημαίνει:

Ο Πρόεδρος Mattarella δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να ασκήσει βέτο στο σχηματισμό κυβέρνησης 5S-Lega με το σκεπτικό ότι δεν υπάρχει χώρος σε μια ευρωπαϊκή χώρα για παρόμοια ρατσιστικά μορφώματα, αλλά άσκησε βέτο στο σχηματισμό κυβέρνησης που υποστηρίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία των βουλευτών για έναν άλλο λόγο: Σε τι βασίστηκε αυτή η απόρριψη ; Στο γεγονός ότι ο εν λόγο κύριος που προτάθηκε για υπουργός οικονομικών, αν και είναι πρόσωπο που διαθέτει τα απαραίτητα γιαυτή την θέση προσόντα, και παρά τη δήλωσή του θα συμμορφωθεί με τους κανόνες της ευρωζώνης της ΕΕ, είχε εκφράσει στο παρελθόν αμφιβολίες σχετικά με την αρχιτεκτονική της ευρωζώνης και ήταν ευνοϊκά προσκείμενος για ένα σχέδιο εξόδου από το ευρώ, αν αυτό απαιτηθεί.

Θρίλερ με τον «Ιταλό Βαρουφάκη»!



Αναδημοσίευση από το "www.sofokleousin.gr"

Ένα πολιτικό και οικονομικό θρίλερ βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ρώμη, καθώς ο Ιταλός πρόεδρος, Σέρτζιο Ματαρέλα, δέχεται ασφυκτική πίεση από τα δύο κόμματα του νέου κυβερνητικού συνασπισμού να εγκρίνει την τοποθέτηση στη θέση του υπ. Οικονομικών του 81χρονου οικονομολόγου Πάολο Σαβόνα, που ήδη αποκαλείται στην Γερμανία «Ιταλός Βαρουφάκης» και προκαλεί δέος στην αγορά ομολόγων με τις αντισυμβατικές ιδέες του.

Όπως μετέδωσε αργά χθες βράδυ το Reuters, ο πρόεδρος Ματαρέλα βρέθηκε το Σάββατο μπροστά σε εντεινόμενη πίεση από το Κίνημα Πέντε Αστέρων και την Λέγκα να εγκρίνει το διορισμό του Σαβόνα. Τα δύο κόμματα δεν δίνουν άλλη εναλλακτική πρόταση για τη νευραλγική θέση του υπ. Οικονομικών, θέτοντας τον πρόεδρο μπροστά στο δίλημμα: «Σαβόνα, ή νέες εκλογές».

Τυπικά, ο Ιταλός πρόεδρος δεν έχει αρμοδιότητα να ζητήσει αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα που προτείνεται από το νέο πρωθυπουργό, Τζιουζέπε Κόντε, αλλά καθυστερεί την έγκρισή του, επειδή διαφωνεί με την τοποθέτηση του Σαβόνα.

Κill ‘em’ all: Η ελληνοσερβική φιλία, η σφαγή στη Βοσνία, και η ελπίδα μοιρασιάς του κράτους της Μακεδονίας


Σάββατο 26 Μαΐου 2018

Ο Πέτρος Παπακωσταντίνου και η “Νεα Αριστερα”




Ένα πρόσφατο άρθρο του Πέτρου Παπακωσταντίνου «Από τη Νέα Αριστερά στο νεοσυντηρητισμό» επικεντρώνεται στις μεταμορφώσεις διανοουμένων και ιδεολογικών ρευμάτων που συνδέθηκαν με το 1968. Ο Π.Π. καταγράφει μια πληθώρα αξιόλογων κριτικών παρατηρήσεων που δεν μπορεί να τις αγνοήσει ή να τις παρακάμψει όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την Αριστερά του 21ου αιώνα. Όμως η μέθοδος που χρησιμοποιεί, μερικές φορές περιορίζει ή ακόμα και ακυρώνει την αξία τους. Μερικές κριτικές επισημάνσεις για για αυτό το ζήτημα:

Ο Πέτρος Παπακωσταντίνου με τον όρο “Νέα Αριστερά” επιχειρεί να αποδώσει «κοινή ταυτότητα» σε κινήματα, πολιτικούς μηχανισμούς ή πρόσωπα, για τα οποία πολλές φορές οι διαφορές που τα χωρίζουν είναι πολύ μεγαλύτερες από τα στοιχεία που τα ενώνουν. Μια ταυτότητα που τα ίδια τα υποκείμενα που αναφέρει, ποτέ δεν επιχείρησαν να την συγκροτήσουν. Ούτε καν το ήθελαν...

Ο προσδιορισμός “Νέα Αριστερά” που χρησιμοποιεί, αν και αναγνωρίζει την πολυμορφία της, δεν απαντά στο ερώτημα γιατί όλα αυτά χωρούν στο ίδιο τσουβάλι/ρεύμα : «Στην εξαιρετική ποικιλομορφία της, η Νέα Αριστερά αποτέλεσε την πολιτική και ιδεολογική έκφραση ενός μαζικού, κοινωνικού ρεύματος αντικαπιταλιστικών- αντιγραφειοκρατικών αναφορών, που αναστάτωσε τις βιομηχανικά αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες, από τις ΗΠΑ και το Μεξικό, μέχρι την Τσεχοσλοβακία και την Ταϋλάνδη».

Βρισκόμαστε σε μια εποχή που τα “εκατό λουλούδια” προσπαθούν ν' ανθίσουν, που οι μεγάλες βεβαιότητες έχουν χαθεί και μαζί μ' αυτές οι αντίστοιχες διαχωριστικές γραμμές. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αναταραχή έχει κοπάσει και ο ανταγωνισμός που θα γεννήσει το “νέο” έχει μειωθεί. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Το ετερόκλητο “τσουβάλιασμα” που κάνει ο Π.Π. για την “Νέα Αριστερά”, κρύβει ακριβώς αυτόν τον δημιουργικό χαρακτήρα που έχουν οι μεγάλες αντιθέσεις που την χωρίζουν...

RADical Pride: ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ19ης ΜΑΪΟΥ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ RADICAL PRIDE


Μετά από μήνες ανοιχτών συνελεύσεων και προετοιμασίας, την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις για το 2ο Αυτοοργανωμένο Pride της Θεσσαλονίκης, οι οποίες κορυφώθηκαν το Σάββατο 19 Μαΐου, με την Πολύχρωμη Πορεία στο κέντρο της πόλης και το Partyμας στα Πανεπιστήμια. Εκατοντάδες άτομα διαδήλωσαν ενάντια στην καταπίεση των λοατκια+, το σεξισμό και την πατριαρχία. Έκαναν ξεκάθαρο ότι η Θεσσαλονίκη είναι πόλη αντιφασιστική, είναι ανοιχτή στο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να εκφράζει το φύλο ή τη σεξουαλικότητά του με όποιο τρόπο επιθυμεί, ανοιχτή στους πρόσφυγες και τις μετανάστριες, αλληλέγγυα στην Παλαιστίνη και δυσανεκτική στους εθνικιστές και τους φασίστες.

Το φετινό Prideδιεξήχθη εν μέσω συνθηκών αβεβαιότητας, μετά την ακροδεξιά κινητοποίηση που βιώνει η πόλη τους τελευταίους μήνες και ειδικά μετά τη φασιστική επίθεση στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο και τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia. Οι συγκεκριμένες πράξεις κουκουλώθηκαν κάτω από ένα ‘’αθώο πατριωτικό αίσθημα’’, που μόνο αθώο δεν φάνηκε να είναι.


Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

Μάης ’68, η ελπίδα να φτάσεις στον ωκεανό



Αναδημοσίευση από την "Le MONDE diplomatique"
του Serge Halimi
μετάφραση Βάλια Καϊμάκη

Μια επέτειος εξέγερσης οικειοποιημένη από τον κυρίαρχο πολιτικό λόγο. Και αυτός αποδυναμώνεται μόνο από την υπενθύμιση των ανεκπλήρωτων προταγμάτων εκείνης της εποχής.

Στη ζωή ενός λαού, είναι μια πολύτιμη στιγμή. Το κάλυμμα των κοινωνικών νόμων ανασηκώνεται και, άξαφνα, η παραίτηση, οι συνήθειες γίνονται αντικείμενο αναστοχασμού και στη συνέχεια αμφισβητούνται. Το «ποτάμι των γκρίζων πόλεων που έχει χάσει την ελπίδα να φτάσει στον ωκεανό» (1) συναντά και άλλα, φωτίζεται και όλα μαζί ενώνονται με τη θάλασσα. Το «γιατί όχι;» έρχεται ν’ αντικαταστήσει το «έτσι είναι τα πράγματα». Ο ξεσηκωμός είναι μεταδοτικός –πριν από 50 χρόνια, δεν μιλούσαμε ακόμα για «σύγκλιση των αγώνων»– και θυμίζει ότι η Ιστορία δεν τελείωσε, ότι οι μεταρρυθμίσεις και οι επαναστάσεις που την διαμορφώνουν έχουν συχνά στόχο να καταργήσουν την υποχρέωση να υπακούς και να υποτάσσεσαι.


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ