Οι γυναίκες Ζαπατίστας συγκαλούν την πρώτη διεθνή συγκέντρωση αγωνιζόμενων γυναικών

Ανακοινωθέν 

της Παράνομης Ιθαγενικής Επαναστατικής Επιτροπή - Γενικής Διοίκησης (CCRI-CG) του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN)

Μεξικό
29 Δεκεμβρίου 2017

Προς τις γυναίκες του Μεξικού και του Κόσμου
Προς τις ιθαγενείς γυναίκες του Μεξικού και του Κόσμου
Προς τις γυναίκες του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης
Προς τις γυναίκες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου
Προς τις γυναίκες της Εθνικής και Διεθνούς Έκτης

Συντρόφισσες, αδελφές

Σας χαιρετάμε με σεβασμό και αγάπη, ως γυναίκες που είμαστε – γυναίκες που αγωνίζονται, αντιστέκονται και εξεγείρονται ενάντια στο σοβινιστικό και πατριαρχικό κράτος.

Γνωρίζουμε καλά ότι το κακό σύστημα μας εκμεταλλεύεται, μας καταπιέζει, μας κλέβει και μας υποτιμά όχι μόνο ως ανθρώπινα όντα, αλλά μας εκμεταλλεύεται, μας καταπιέζει, μας κλέβει και μας υποτιμά ξανά και ξανά και ως γυναίκες.

Και γνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι τώρα χειρότερα, γιατί τώρα σε ολόκληρο τον κόσμο μας δολοφονούν. Και δεν τους νοιάζει τους δολοφόνους – ο πραγματικός δολοφόνος είναι πάντα το σύστημα πίσω από το πρόσωπο ενός άντρα – γιατί καλύπτονται, προστατεύονται και μάλιστα ανταμείβονται από την αστυνομία, τα δικαστήρια, τα μέσα ενημέρωσης, τις κακές κυβερνήσεις και όλους τούς «από πάνω» που είναι αυτό που είναι χάρις στα δικά μας δεινά.

Ωστόσο, δε φοβόμαστε ή, κι αν ακόμη φοβόμαστε, ελέγχουμε το φόβο μας και δεν παραδινόμαστε, δεν παραιτούμαστε, δεν ξεπουλιόμαστε.

Αν είσαι λοιπόν γυναίκα που αγωνίζεται, αν δεν συμφωνείς μ’ αυτό που μας κάνουν επειδή είμαστε γυναίκες, αν δε φοβάσαι, ή ακόμα κι αν φοβάσαι αλλά ελέγχεις το φόβο σου, τότε σε προσκαλούμε να συναντηθείς μαζί μας για να μιλήσουμε και να ακούσουμε η μία την άλλη ως γυναίκες.

Γι’ αυτό καλούμε όλες τις εξεγερμένες γυναίκες του κόσμου στην:

ΠΡΩΤΗ ΔΙΕΘΝΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ, ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ.

Η συνάντηση θα γιορταστεί στο Caracol της Morelia, ζώνη Tzotz Choj, στην Τσιάπας του Μεξικού, στις 8, 9, και 10 Μαρτίου του 2018.

Η άφιξη θα πραγματοποιηθεί στις 7 Μαρτίου και η αναχώρηση στις 11 Μαρτίου.

Εάν είσαι άντρας μάταια διαβάζεις ή ακούς αυτό το ανακοινωθέν, γιατί δεν είσαι προσκεκλημένος.

Σύνθετες (Ιερο)Μητροπολιτικές Αφίξεις

Αναδημοσίευση από τον "ποδονίφτη"

του Κώστα Παπακώστα

Αυτή η βορειοδυτική μεριά του λεκανοπεδίου που απαρτίζεται από τους Δήμους Νέας Φιλαδέλφειας και Νέας Ιωνίας, είναι καταδικασμένη τους τελευταίους καιρούς να μην ξεμένει λεπτό, ούτε από πρόσωπα που πρωταγωνιστούν ούτε από «μυστήρια» συμβάντα. Ένας «δικέφαλος» θίασος οικονομικών και επιχειρηματικών συμφερόντων με απόκρυφες διασυνδέσεις μεταξύ τους (κατά πως φαίνεται τούτους τους τελευταίους καιρούς), σχεδιάζει και επενδύει πάνω σε εν μέρει υφαρπαγμένους δημόσιους χώρους ή σε αδόμητες εκτάσεις στην περιοχή και σε οικόπεδα.

Οι μέχρι τώρα παραστάσεις που είχαμε αφορούσαν σε ότι περιστρέφεται γύρω από το θέμα της κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ, όπου έχει αποκρυσταλλωθεί πλέον το τακτικό πλαίσιο για την υλοποίησή του. Με rotation, για να το πούμε ποδοσφαιρικά και εκ περιτροπής, εναλλάσσεται ένας κατευθυνόμενος από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα οπαδικός βούρκος επιβολής με αλλοπρόσαλλες και εν πολλοίς έκνομες Συριζικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες, ο οπαδισμός με ροπή προς το έγκλημα με τους Περιφερειακούς σχεδιασμούς της Δούρου στη περιοχή, οι οποίοι έχουν πάρει εξιτήριο από τις ριζικές ανάγκες των πολιτών και τις παραδοσιακές στρατηγικές δυνάμεων που ομνύουν στην αριστερά και δη τη ριζοσπαστική. Εσχάτως, όσοι ακόμα θεωρούμε ότι βλέπουμε καλά αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε αφίξεις – ω!, τι υπέροχες στιγμές− και από το χώρο της εκκλησίας.

Μακεδονία και Εθνικισμός

Αναδημοσίευση από το "ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ"

για το μακεδονικό ζήτημα…*

Το ζήτηµα που έχει προκύψει από τις αρχές του 1990 για την ονοµασία της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας και απασχολεί την ελληνική κοινωνία ως σήµερα είναι πολύ πιο βαθύ από όσο εµφανίζεται και σίγουρα ιδιαίτερα σηµαντικό για όσους και όσες από εµάς συµµετέχουν στο λεγόµενο ριζοσπαστικό, επαναστατικό, ανταγωνιστικό ή όπως αλλιώς κίνηµα. Και είναι σηµαντικό για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, το µακεδονικό ζήτηµα µε όλες του τις προεκτάσεις είναι βασικός άξονας συγκρότησης του ελληνικού εθνικισµού και του κράτους του. ∆εύτερον, υπάρχει το πολύ συγκεκριµένο επίδικο ζήτηµα της µακεδονικής µειονότητας στην ελληνική επικράτεια. Τρίτον, απλά και µόνο το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση αφορά πλειοψηφικά την ελληνική κοινωνία, η οποία ήδη έχει πάρει θέση, αναδεικνύεται σε δείκτη ωριµότητας και υπευθυνότητας αυτού του κινήµατος να πάρει και αυτό θέση δηµόσια.

Το Μακεδονικό Ζήτημα ως Βασικός Άξονας Συγκρότησης του Ελληνικού Εθνικισμού

Για να κατανοήσουµε την εθνικιστική στάση της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να αντιληφθούµε ότι στην Ελλάδα, όπως και σε όλη τη Βαλκανική, κύριο φαντασιακό αυτοπαράστασης της κοινωνίας αποτέλεσε και αποτελεί η ιδέα του έθνους στη ροµαντική της εκδοχή, ελλείψει ιδιαίτερης σχέσης µε το κίνηµα του ∆ιαφωτισµού. Αντίθετα µε τον πολιτικό εθνικισµό που αναδύθηκε στην αµερικάνικη και γαλλική επανάσταση, όπου το έθνος συγκροτήθηκε στη βάση πολιτικών σωµάτων ισότιµων πολιτών που δηµιούργησαν το σύνταγµά τους ή εναντιώθηκαν στον βασιλιά που δρούσε ενάντια στα συµφέροντα τους, ο ροµαντικός εθνικισµός επικαλείται το αίµα, το αρχέγονο της καταγωγής και της γλώσσας και το ένδοξο παρελθόν.

Είναι "φίλος" μας ο Τράμπ, όπως λένε οι δημοσκοπήσεις;

Νέα εργαλεία για την ανίχνευση των πολιτικών πεποιθήσεων αναπτύσσονται από τους τεχνικούς της εξουσίας, που καθιστούν τις δημοσκοπήσεις μουσειακά εκθέματα.

(κλικ στην εικόνα περισσότερα)

Ο παραδοσιακός αντιαμερικανισμός στην χώρα μας είχε και μια παράμετρο που επηρέαζε ανέκαθεν την διακύμανσή του. Η παράμετρος αυτή ήταν η κομματική ταυτότητα του Προέδρου των ΗΠΑ. Αν ήταν “δημοκρατικός” υπήρχε μια σχετική μείωση, ενώ αντίθετα αν “ρεπουμπλικάνος” παρουσιαζόταν μια σχετική έξαρση.

Από την άλλη μεριά, πάντα υπήρχε στη χώρα μας ένας σταθερός συντηρητικός πυρήνας φιλοαμερικανισμού, ανεξάρτητος απ' αυτή την παράμετρο. Υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν φορείς της άποψης ότι ο πιο βασικός στρατηγικός σύμμαχος της χώρας θα πρέπει να είναι οι ΗΠΑ, γιαυτό δεν ξενίζει το φαινόμενο ότι εμφανίζονται κείμενα σαν αυτό:

Η χθεσινή κίνηση από την Ελληνική κυβέρνηση να ψηφίσει υπέρ του Ψηφίσματος που καταδίκαζε την απόφαση της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών να αναγνωρίσει της Ιερουσαλήμ, ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και να μεταφέρει εκεί την πρεσβεία της από το Τέλ Αβίβ, την κατατάσσει στο στρατόπεδο των φίλων του μεγάλου δημοκράτη Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος πρωτοστάτησε στην προώθηση του Ψηφίσματος και στις ύβρεις εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν που ήρθε, λίγες ημέρες πριν μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και στο Μέγαρο Μαξίμου και πούλησε ωμό τσαμπουκά έναντι της Ελλάδας και του λαού της. Την ίδια στιγμή με τη χθεσινή κίνηση βάλαμε απέναντι τους μοναδικούς στρατηγικούς εταίρους που έχουν απομείνει σε αυτό τον άμοιρο τόπο, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

(απόσπασμα από εδώ: «Είναι στρατηγική αυτοκτονία όταν “φτύνεις” τους συμμάχους σου: Η Ελλάδα εναντίον της Αμερικής;»

Εδώ ο σταυρός, εκεί ο σταυρός, που είναι είναι ο σταυρός;

Καταλονία, Ισπανία, Αυστρία, Ευρώπη …η εκτροπή

Αναδημοσίευση από "e-δρόμος"

Το κείμενο αναρτήθηκε στο προσωπικό ιστολόγιο του Σαμίρ Αμίν στις 24 Δεκεμβρίου 2017.

Μετάφραση: Μαρία Μαλαφέκα

 Το χάος που εκφράζεται στην Καταλονία με μια κοινή γνώμη διχασμένη ανάμεσα στους «ανεξαρτησιακούς» και τους «ενωτικούς» δεν έχει λογική. Γιατί το κάθε στρατόπεδο είναι κι αυτό μοιρασμένο ανάμεσα σε μια δηλωμένη συντηρητική νεοφιλελεύθερη δεξιά και σε διάφορες αριστερές δυνάμεις που είναι περισσότερο ευαίσθητες στις αξιοθρήνητες συνθήκες που επιφυλάσσονται στους εργαζόμενους. Βέβαια, ορισμένα από αυτά τα αριστερά κόμματα έχουν προσχωρήσει στον φιλελευθερισμό (πράγμα που από μόνο του είναι μια αντίφαση!). Άλλα όμως είναι εν δυνάμει αντικαπιταλιστικά, έστω κι αν έχουν τις αυταπάτες –που είναι πλειοψηφία στην Ευρώπη– για τη δυνατότητα αναθεώρησης των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εντούτοις είναι φτιαγμένοι από μπετόν αρμέ ώστε αυτό να είναι αδύνατον.

Και όμως το ΠΑΣΟΚ είχε χαφιέδες και φακέλωνε τα κόμματα

Ενας από του πιο μεγάλους μύθους της μεταπολίτευσης είναι ο ισχυρισμός του ΠΑΣΟΚ και των κυβερνήσεών του ότι κατάργησαν το φακέλωμα και απάλλαξαν πολίτες και οργανώσεις από την παρακολούθηση των αστυνομικών οργάνων και τον χαφιεδισμό. Η αλήθεια, βεβαίως, είναι εντελώς διαφορετική και για να την κατανοήσουμε σε όλη την έκτασή της οφείλουμε να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο ιστορικό του φακελώματος.

Οι ατομικοί φάκελοι πολιτικών φρονημάτων, σε κεντρικό κρατικό επίπεδο, δημιουργήθηκαν στα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας, το 1937, με υλικό που συγκεντρώθηκε από τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα και τις υπηρεσίες δίωξης του κομμουνισμού.

Το υλικό αυτό εμπλουτιζόταν επί δεκαετίες, ενώ νέοι φάκελοι δημιουργούνταν για τα πρόσωπα, από τις νεότερες γενιές, που ανέπτυσσαν κομμουνιστική δράση. Σιγά σιγά, φάκελοι φρονημάτων δημιουργούνταν και για μη κομμουνιστές, ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Η χούντα των συνταγματαρχών, για παράδειγμα, φακέλωσε τους πάντες.