Θυμόσαστε πώς έπεσε η Θάτσερ;

Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80, η κυβέρνηση Θάτσερ στη Βρετανία αποφάσισε να επιβάλλει ένα νέο φόρο στα νοικοκυριά, ο οποίος έμεινε με το όνομα polltax. Πρακτικά το ποσό που αναλογούσε σε κάθε οικογένεια προέκυπτε από το πόσα άτομα έμεναν σε ένα σπίτι, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το εισόδημά τους.

Σχεδόν αμέσως προέκυψε ένα κίνημα πολιτών που αρνήθηκαν συντεταγμένα να πληρώσουν. Ξεκίνησε από τη Σκωτία και επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα τη δεύτερη χρονιά εφαρμογής του νόμου να μην πληρώσει περίπου το 30% των φορολογούμενων (διευκρινίζεται πως η άρνηση αφορούσε ΜΟΝΟ τον polltax – ή communitycharge επίσημα).

Η αντίδραση της Θάτσερ ήταν τυπική. Απειλές, διαστρέβλωση, επιλεκτικές δίκες και καταδίκες…και απόπειρα καταστολής του κινήματος όπου έβγαινε στο δρόμο. Αποκορύφωμα του κινήματος η τεράστια πορεία του της 31ης Μαρτίου του 1990, όταν πάνω από 300.000 άνθρωποι συγκρούστηκαν στο Λονδίνο με την αστυνομία, η οποία και έχασε τον έλεγχο της πόλης.

Όταν ο «ριζοσπάστης» αντιγράφει το «ΒΗΜΑ» και όχι μόνο...

Αναζητώντας τι γράφτηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τον θάνατο του Σωτήρη Δημητρίου, διαπιστώσαμε πως ο «ριζοσπάστης» έχει αντιγράψει το κείμενο που δημοσίευσε το «ΒΗΜΑ», κάνοντας μόνον μια δυο μικροαλλαγές για να μην φαίνεται πως είναι εντελώς copy - paste:

το κείμενο στο «ΒΗΜΑ» (14/08/2016), εδώ: 

Πέθανε σε ηλικία 91 ο ανθρωπολόγος Σωτήρης Δημητρίου

και τρεις μέρες αργότερα το ίδιο κείμενο στον «ριζοσπάστη», (17/ο8/2016) , εδώ:

Πέθανε ο Σωτήρης Δημητρίου

Όμως, το πράγμα δεν σταματάει εκεί.

Το ίδιο κείμενο, δημοσιεύει και η  «ναυτεμπορική»,(15/08/2016) προσθέτοντας στο τέλος και λίγο ...Αριστείδη Μπαλτά, εδώ:

Πέθανε ο Σωτήρης Δημητρίου

Ο τρίτος της φωτογραφίας

Το 1968 στο Μεξικό γράφτηκε ίσως η πιο εμβληματική σελίδα των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι ολυμπιονίκες Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος ανέβηκαν στο βάθρο και με τις γροθιές τους στον αέρα έστειλαν σε όλο τον πλανήτη ένα μήνυμα θάρρους και ισότητας. Λίγοι προσέχουν τον Αυστραλό Πίτερ Νόρμαν, τον ολυμπιονίκη που στάθηκε δίπλα στους συναθλητές του και πλήρωσε για όλη του τη ζωή το τίμημα αυτής της επιλογής. Τον τρίτο ήρωα αυτής της φωτογραφίας

Σπάνιες φωτογραφίες του Νικόλα Άσιμου

Καλά Νερά Βόλου, 1970

Εκτός από το ντόπινγκ υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να κατακτήσεις μετάλλιο στους ολυμπιακούς αγώνες...

Μια από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία του αθλητισμού διέπραξε ο Μπόρις Ονισέκνο από τη Σοβιετική Ένωση, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976. Έχοντας ήδη κερδίσει δύο ολυμπιακά μετάλλια με την ΕΣΣΔ στους Αγώνες του Μεξικού και του Μονάχου, ο Ονισέκνο επελέγη για να αγωνιστεί στην ξιφασκία ως ο καλύτερος. Στην ξιφασκία σκοπός του αθλητή είναι να κερδίσει πόντο ακουμπώντας με την άκρη του ξίφους του οποιοδήποτε μέρος του σώματος του αντιπάλου. Οι πόντοι καταγράφονται από ειδικό ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Ο Ονισένκο πλήρωσε ακριβά τη μεγάλη απάτη Κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης ο αντίπαλός του, Βρετανός Τζίμι Φοξ, αντιλήφθηκε ότι κάτι περίεργο συνέβαινε. Ο Ονισένκο κέρδιζε πόντους χωρίς καν να τον ακουμπήσει, παρά μόνο με την κίνηση του ξίφους του....

η συνέχεια εδώ:

Η απάτη του Σοβιετικού ξιφομάχου Μπόρις Ονισένκο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ. Η οργή του Μπρέζνιεφ και η απειλή της ομάδας βόλεϊ ότι θα τον πετάξει από το παράθυρο του ξενοδοχείου. Από ολυμπιονίκης, οδηγός ταξί...

εκτός των άλλων υπάρχουν και ...οι κώνωπες!

Εάν τα βράδια του καλοκαιριού γίνεστε νόστιμο μεζεδάκι για τα κουνούπια, υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να γλυτώσετε.Γνωρίζετε όμως ότι υπάρχουν αρκετά διαφορετικοί παράγοντες που τα προσελκύουν πάνω σας, από την ομάδα αίματος που έχετε έως τι χρώμα ρούχα φοράτε; Ένα ενημερωτικό κείμενο εδώ:

Σε ποιούς ανθρώπους έχουν αδυναμία τα κουνούπια;

Το ολυμπιακό «Τείχος της Ντροπής»

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο του Ρίο μέχρι την καλή πλευρά της πόλης παρουσιάζει έναν «κίνδυνο» για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων: Ο επισκέπτης είναι πιθανό να αντικρίσει και την άλλη πλευρά, καθώς περνάει δίπλα από τις χιλιάδες φαβέλες της εξαθλιωμένης περιοχής του Μαρέ. Για να το αποφύγουν αυτό, οι αρχές ύψωσαν ένα τείχος ανάμεσα στο δρόμο και τις καλύβες που συνωστίζονται δίπλα. Το «Τείχος της Ντροπής», όπως αποκαλείται

η συνέχεια εδώ:

Το ολυμπιακό «Τείχος της Ντροπής»

Κείμενο αποχώρησής από την ΛΑΕ μελών της Π.Ε. Μηχανικών

Αναδημοσίευση από την "συσπείρωση αριστερών μηχανικών"

ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΕ

Το πολιτικό κενό παραμένει

Το οριστικό τέλος της διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερής πολιτικής δύναμης (είτε των αυταπατών για τη διαδρομή - δεν θα μιλήσουμε εδώ για αυτό), η επιλογή του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ (ανοιχτά, από την προκήρυξη των εκλογών του Σεπτέμβρη) να συντρίψει την ελληνική αριστερά και να αναλάβει με τον πιο θρασύ, αδίστακτο και αποτελεσματικό τρόπο τη δουλειά της δεξιάς, δηλαδή την μνημονιακή καταστροφή, ανέδειξαν με δραματική καθαρότητα το κενό της πολιτικής συγκρότησης της αριστεράς.

Το περίγραμμά του κενού ορίζει καταρχήν η δομική και πολιτική αδυναμία της υπαρκτής αριστεράς, που μετά από έξι χρόνια καταστροφής δεν καταφέρνει να βγει από το περιθώριο ή την στασιμότητα.

Όμως την ανάγκη νέου πολιτικού φορέα της αριστεράς, την αναδεικνύει κυρίως η κοινωνία που αντιστέκεται. Αντιστάθηκε εκπλήσσοντας τον πλανήτη, με τους αγώνες του ‘10 του ΄11 και του ΄12, με τις αλληλέγγυες δράσεις, με το δημοψήφισμα του ΄15, με τη στάση της στην προσφυγική κρίση. Για αυτή την κοινωνία, η προδοσία δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή. Η χώρα μας δεν αξίζει να εξευτελίζεται, με μια κυβέρνηση που προσφέρει διεθνές παράδειγμα για επίδοξους πραξικοπηματίες - όπως πρόσφατα συνέβη, στη συζήτηση που ακολούθησε το βρετανικό δημοψήφισμα.

Η ίδρυση της ΛΑΕ από βουλευτές που καταψήφισαν το 3ο Μνημόνιο και η κατάθεση του διευρυμένου ψηφοδελτίου της στις εκλογές του περσινού Σεπτέμβρη, προς στιγμήν λειτούργησε ως προσκλητήριο για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα της αριστεράς.

Οι υπογράφοντες ανταποκριθήκαμε, μαζί με ήδη ενταγμένους σε επιμέρους συλλογικότητες ή ανέντακτους συντρόφους και συντρόφισσες διαφορετικών προελεύσεων.

Ήταν προφανές ότι έμεναν να γίνουν πολλά βήματα για να μιλάμε σοβαρά για πολιτικό φορέα. Όμως τα βήματα που έγιναν ήταν μόνο προς τα πίσω.

Το προφανές έλλειμμα αποτελεσματικής αντιπολίτευσης, που άγγιξε επανειλημμένα τα όρια της πλήρους απραξίας, έχει επιφέρει μια ταχύτατη και δια γυμνού οφθαλμού αισθητή οργανωτική συρρίκνωση του φορέα.

Απ΄ την άλλη, ο κόσμος που παρακολούθησε το ξεκίνημα της ΛΑΕ, αλλά και σημαντικές προσωπικότητες που στην αρχή συνεργάστηκαν με αυτήν, δε βρήκαν τρόπο και χώρο συμβολής και συμμετοχής, απομακρύνθηκαν, αποχώρησαν ή διαφοροποίησαν τη πολιτική τους πορεία.

Οι υπογράφοντες, αναζητήσαμε χρονικά περιθώρια για γίνουν αντιληπτά τα προβλήματα της πρώτης διαδρομής της ΛΑΕ και να αντιμετωπιστούν. Όμως η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, αντί για λύσεις, κατάφερε να σωρεύσει νέα προβλήματα στον φορέα.

1917 : Η πυρκαγιά που έκανε στάχτη τη Θεσσαλονίκη

Σαν σήμερα 5 Αυγούστου η πυρκαγιά που έκανε στάχτη τη Θεσσαλονίκη το 1917

Η πυρκαγιά του 1917, μέσα σε 32 μόλις ώρες, κατόρθωσε να αλλοιώσει για πάντα το κέντρο της πόλης. Σύμφωνα με τις ιστορικές καταγραφές, κάηκαν 9500 σπίτια και έμειναν άστεγοι περισσότεροι από 70000 άνθρωποι. Στο διάβα της, αφανίστηκαν αρκετά ιστορικά και θρησκευτικά κτίρια, τα οποία μετέπειτα, έδωσαν την ευκαιρία να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί το σχέδιο Εμπράρ.

ένα ιστορικό ντοκουμέντο

Ένα κινηματογραφικό ντοκουμέντο που βρισκόταν στην αφάνεια για χρόνια, ήρθε στην επιφάνεια και είναι  διαθέσιμο σε όλους μέσω του Youtube. Η κινηματογραφική λήψη του Σέρβου στρατιώτη Mika Mihajlović Afrika πραγματοποιήθηκε την ημέρα που ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά στην Θεσσαλονίκη και κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης.

Ο εθνικισμός ως το νέο μαύρο

Ο σύριζας βρισκόταν στη σωστή θέση για να εκμεταλλευτεί πολιτικά αυτή τη δυσαρέσκεια προτείνοντας ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για το μέλλον. Και το έκανε χρησιμοποιώντας τα ίδια καλά υλικά του σοσιαλισμού, πασπαλισμένα με αρκετές δόσεις καταναλωτικής ευμάριας (άλλωστε ο σοσιαλισμός ως άλλο τζίνι μπορεί να πάρει ό,τι μορφή τραβάει ο νους σου).Δεν είναι τυχαίο πως την ίδια στιγμή, ένα άλλο εξίσου μικρό κομμάτι της αριστεράς που πρότεινε μια λύση με αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα εδραιωμένο στον εθνικισμό (κι ελάχιστο σοσιαλισμό κάπου στο βάθος είναι η αλήθεια), καταδικάστηκε στην αφάνεια.Αλλά ο σύριζα, όπως και τα υπόλοιπα κομμάτια της σοσιαλίζουσας αριστεράς στην ευρώπη, στην ουσία δεν έχουν καμία αφήγηση να προτείνουν για τον κόσμο, πέρα από μια επιστροφή στον παράδεισο της χρυσής 30ετίας (1945-1975).

Αναδημοσίευση από το «Techie Chan»

Το κίνημα του εθνικισμού λίγο πολύ άρχισε να δείχνει τις δυνατότητές του κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριαντακονταετούς πολέμου της νεοτερικότητας που ξεκινά με τη γαλλική επανάσταση. Εκεί ακριβώς βλέπουμε για πρώτη φορά τους στρατούς των ξεβράκωτων, όχι μόνο να στέκονται στα ίσα απέναντι στους μισθοφόρους αντιπάλους τους, αλλά να τους σαρώνουν στο διάβα τους.

Η φαντασίωση του ανήκειν σε ένα έθνος ήταν η κινητήριος δύναμη της δύσης έκτοτε. Όχι μόνο γιατί δημιουργούσε ένα παθιασμένο, πολυάριθμο και εντυπωσιακά φθηνό στρατό, αλλά και γιατί πρόσφερε μια συγκολλητική ουσία για εκατομμύρια ανθρώπους· έναν λόγο για να υπάρχουν, που υπερέβαινε την απλή θνητή ζωή τους.

Στον εθνικισμό οφείλεται λίγο πολύ και η επικράτηση της ευρώπης στον υπόλοιπο κόσμο που εξαπλώθηκε ραγδαία μετά το τέλος των ναπολεόντειων πολέμων, και στον εθνικισμό (των κατεκτημένων αυτή τη φορά), οφείλεται και η υποχώρηση της ευρώπης από τον υπόλοιπο κόσμο εκεί στα μέσα του 20ου αιώνα. Στο ενδιάμεσο συνέβη ο τρίτος τριαντακονταετής πόλεμος στην ευρώπη, που οι περισσότερες τον ξέρουμε με το όνομα Α και Β παγκόσμιος πόλεμος.

Οικοδομώντας Κοινότητες Κοινών - Ένα ντοκυμαντέρ για τα Δίκτυα στην περιοχή του Σαρανταπόρου Ελασσόνας

Ντοκιμαντέρ για το κοινοτικό ασύρματο δίκτυο Sarantaporo.gr:
«Οικοδομώντας Κοινότητες Κοινών στην Ελλάδα. Ένα ντοκιμαντέρ για τα Δίκτυα στην περιοχή Σαρανταπόρου Ελασσόνας»

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟΥ ΥΦΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Δελτίο τύπου 2/8/2016

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ / ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΩΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Το ζήτημα του φερόμενου ως δημόσιου χρέους βρίσκεται στην επικαιρότητα λόγω της δημοσιοποίησης της έκθεσης του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office - IEO) του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τον ρόλο του ΔΝΤ στο πρόγραμμα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, την περίοδο 2010-2011.

Όπως θυμόμαστε, οι λεγόμενες αποκρατικοποιήσεις, δηλαδή η υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ έγιναν για την αποπληρωμή του φερόμενου ως δημόσιου χρέους. Τώρα το ΔΝΤ ισχυρίζεται αυτοκριτικά (!!) ότι τα έσοδα 50 δις από τις ιδιωτικοποιήσεις, με στόχο να καλύψουν τη μαύρη τρύπα του χρέους, ήταν φιλόδοξος (!!), δηλαδή ανέφικτος στόχος. Παρ’ όλ’ αυτά ο στόχος παραμένει και μεταφέρεται στο υπερ-Ταμείο Υφαρπαγής της Δημόσιας Περιουσίας, με την παράδοση όλων των κρίσιμων αλλά και άλλων περιουσιακών στοιχείων του κράτους στους «θεσμούς» ΕΜΣ και ΕΕ.