Η Βία του Κράτους

Του Gary Younge

Μετάφραση: Πάνος Ντούλας

Πηγή: http://www.theguardian.com/commentisfree/2014/aug/18/ferguson-violence-martin-luther-king-michael-brown

Το 1966, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ξεκίνησε την εκστρατεία του κατά των ρατσιστικών διακρίσεων στο Σικάγο και διαπίστωσε ότι οι προσπάθειές του εξουδετερώνονταν από το βίαιο όχλο και από έναν ραδιούργο δήμαρχο. Περιθωριοποιημένος από το κατεστημένο της πόλης, μπορούσε να αισθανθεί ότι η μη-βία, τόσο ως τακτική όσο και ως ζήτημα αρχής, είχε αρχίσει να ξεθωριάζει μεταξύ των οπαδών του. "Χρειάζομαι βοήθεια για να επικοινωνήσω αυτήν τη μέθοδο", έλεγε. "Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την πίστη τους στο Κατεστημένο... Έχουν χάσει την πίστη τους στη δημοκρατική διαδικασία. Έχουν χάσει την πίστη τους στη μη-βία... Αυτοί που καθιστούν αυτήν την ειρηνική επανάσταση αδύνατη, θα κάνουν αναπόφευκτη μια βίαιη επανάσταση, και πρέπει να τελειώνουμε με αυτήν την προοπτική: χρειάζομαι βοήθεια. Χρειάζομαι κάποιες νίκες, χρειάζομαι κάποιες παραχωρήσεις..."

Ποτέ δεν τις πήρε. Την επόμενη χρονιά υπήρχαν πάνω από 150 βίαιες διαδηλώσεις και ταραχές σε όλη τη χώρα, από τη Μινεάπολη έως την Τάμπα.

Όταν ο Αντώνης Σαμαράς επισκέφτηκε το Άγιον Όρος...

Δημοσιεύουμε ένα παλαιότερο ρεπορτάζ ενός συνεργάτη του πρωθυπουργού που συμμετείχε στην επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά (15-16 Φλεβάρη 2014) στον Άγιον Όρος και αφήνουμε στον αναγνώστη να βρει τις διαφορές από την πρόσφατη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα.

Όμως η μεγαλύτερη έκπληξη είναι το όνομα του συντάκτη αυτού του κειμένου. Για να δούμε, οι αναγνώστες μας θα μπορέσουν να τον εντοπίσουν...

 

Τον Δεκέμβριο του 2013 η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους ομόφωνα απέστειλε επίσημη ανοιχτή πρόσκληση στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να επισκεφτεί την Αθωνική Πολιτεία. Για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» το γεγονός αυτό δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», αφού υπήρχε ήδη ενεργή ενασχόλησή μας με τα προβλήματα του Αγίου Ορους πολλούς μήνες πριν.

Η επιλογή της χρονικής στιγμής της επίσκεψης – εκτός προεκλογικής περιόδου - στερεί από τον οποιοδήποτε τη σκέψη της μικροπολιτικής σκοπιμότητας. Επιπλέον ο τρόπος προσέγγισης αλλά και οργάνωσης της επίσκεψης συνηγορεί ακόμη περισσότερο σε αυτό. Ετσι είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε έναν τόπο ιστορικής μαρτυρίας και πνευματικής επιβίωσης μέσα στην πολυδιαστατικότητά του και το ανομοιογενές μεγαλείο των επιτευγμάτων των κατοίκων του αλλά και τη ζωντανή μαρτυρία του.

Διαπαιδαγώγηση στην υποταγή

 
Γιατί ας μην γελιόμαστε. Χωρίς την αφύπνιση της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει θετική διέξοδος. Χωρίς μετατόπιση της ίδιας της κοινωνίας η λιτότητα θα είναι το πρόγραμμα οποιασδήποτε κυβέρνησης.

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Ανδρέα Καρίτζη

Αναμφίβολα έχουμε εισέλθει σε μια ιστορική περίοδο όπου η στρατηγική των ελίτ επιχειρεί να αλλάξει ριζικά τη φυσιογνωμία των σύγχρονων κοινωνιών ακυρώνοντας στοιχειώδεις δημοκρατικές λειτουργίες, αλλοιώνοντας το κράτος δικαίου και εμπεδώνοντας την αναξιοπρεπή ζωή ως κανονικότητα. Πρόκειται για μια γιγαντιαία επιχείρηση απόρριψης / αποκλεισμού της πλειοψηφίας της κοινωνίας με την έννοια της συμμετοχής στην παραγωγή, του λόγου σε κρίσιμες αποφάσεις και της πρόσβασης σε βασικά αγαθά και ελευθερίες.

Παράλληλα, στο πολιτικό πεδίο παρατηρείται μια κρίσιμη μετατόπιση. Οι ελίτ δεν επιχειρούν πλέον να προωθήσουν την πολιτική τους διά της κοινωνικής συναίνεσης, αλλά μέσω αυτού που θα ονόμαζα "διαπαιδαγώγηση στην υποταγή". Η 3η μνημονιακή κυβέρνηση δεν κάνει καμιά υποχώρηση, ασκεί σκληρή καταστολή και διώξεις, συκοφαντεί και ψεύδεται ασύστολα, κυβερνά πραξικοπηματικά, μετασχηματίζει θεσμούς και κρατική διοίκηση εναντίον του λαού κ.ο.κ. Με όρους κοινωνικής συναίνεσης τα παραπάνω εκλαμβάνονται ως ιδεοληπτικά "λάθη" που απομονώνουν και απονομιμοποιούν περαιτέρω την κυβέρνηση. Όμως από τη σκοπιά της διαπαιδαγώγησης στην υποταγή εμφανίζουν αξιοσημείωτη λετουργικότητα ως προς τον επιδιωκόμενο στόχο: την εμπέδωση στη λαϊκή συνείδηση ότι η έκφραση της λαϊκής βούλησης δεν επηρεάζει την εφαρμοζόμενη πολιτική.

Επιστολή του Α. Μπένου προς τη ΠΓ και την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Προς

τη ΠΓ και την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

σύντροφοι και συντρόφισες,
όπως φαίνεται μεγάλη επιτυχία είχε η επίσκεψη του σ. Αλέξη Τσίπρα στο Άγιον Όρος... Για την ...επιτυχία αυτή προφανώς και πρέπει να είναι υπερήφανο το εθνικόφρων και ορθόδοξο τμήμα του ...προεδρικού περιβάλλοντος! (σε ποιο άρθρο του καταστατικού μας θεσμοθετείται αλήθεια αυτό το "περιβάλλον" και η αντιπροσωπεία σε αυτό της ιεράς συνόδου;).

Μια ακριβώς ημέρα πριν την έλευση του σ. Τσίπρα στην Ουρανούπολη, οι αγωνίστριες του SOS Χαλκιδική είχαν αλυσοδεθεί στην πόρτα του εργοταξίου του Μπόμπολα εκφράζοντας δυναμικά την αντίθεση του κινήματος ενάντια στην ψήφιση νόμου που ουσιαστικά νομιμοποιεί εκ των υστέρων σειρά παρανομιών και αυθαιρεσιών των κερδοσκόπων. Το κίνημα αυτό, ως γνωστόν, μας έχει κάνει όλους υπερήφανους και μας γεμίζει αισιοδοξία, με την αγωνιστικότητα, την ενότητα και την αλληλεγγύη του.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο Άγιον Όρος

της Ελένης Πορτάλιου

Δύο υπήρξαν στα προ μνημονίου χρόνια οι θρησκευτικοί προορισμοί του Δεκαπενταύγουστου : η Παναγία Σουμελά και η Μεγαλόχαρη της Τήνου. Καθώς εκεί συρρέει ένα λαϊκός κόσμος πιστών, άλλοι ελπίζοντας στην εξ ουρανού παραμυθία και άλλοι απολαμβάνοντας τη θεία λειτουργία ως μέρος των πανηγυριώτικων εορτών που εξανθρωπίζουν τους τιμώμενους τοπικούς αγίους, οι πολιτικοί δεν έχαναν την ευκαιρία επικοινωνίας με το δικό τους ποίμνιο - τους κατά κόσμον ψηφοφόρους τους - μακριά από τα βάσανα του καθημερινού βίου. Σκωπτικά σχόλια συνόδευαν την παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου στους δύο δημοφιλείς θρησκευτικούς προορισμούς και στο Άγιον Όρος, όπως και τα κομποσκοίνια και οι λαμπάδες της συζύγου του.

Τα τελευταία χρόνια η ανέχεια και η απελπισία μετρίασαν τις ελπίδες των πιστών για τη θεϊκή συνδρομή και οι θρησκευτικοί τόνοι, που είχαν κορυφωθεί με τον ιερό πόλεμο υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, έπεσαν. Η Εκκλησία τηρεί αιδήμονα σιωπή για τα κατά κόσμον βάσανα του ποιμνίου της, αποφεύγει γενικά να κάνει αισθητή την παρουσία της, προσφέρει ψιχία φιλανθρωπίας σε σχέση με την τεράστια περιουσία της και την οικονομική στήριξη του κράτους, μέσω άμεσης χρηματοδότησης και φοροαπαλλαγών. Φυσικά υπήρξαν ιεράρχες που αντέκρουσαν ευθέως τη φίλα προσκείμενη στη Χρυσή Αυγή πτέρυγα της Εκκλησίας, αλλά αυτή η στάση δεν αναιρεί την ανταγωνιστική σχέση Αριστεράς και Εκκλησίας πάνω σε μείζονα ζητήματα, όπως ακριβώς η διαδικασία αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης από το επίσημο κράτος δεν αναιρεί την ανταγωνιστική σχέση ΣΥΡΙΖΑ - συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

ο "Ελληνικός στρατός"...

περισσότερα εδώ:

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΓΕΣ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ ΞΑΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΣΤΙΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ;

Για την χρεοκοπία της Αργεντινής και τον ΣΥΡΙΖΑ

(7 Σεπτεμβρίου 2012)

Kώστας Λαπαβίτσας:  Η Αργεντινή σωστά χρεοκόπησε

Γιάνης Βαρουφάκης: Η Αργεντινή, τα αρπακτικά κι εμείς

Γ. Μηλιός: «Μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τα μεγάλα τραπεζικά συμφέροντα, όταν στηριχθείς στο λαό και έχεις και την κρατική εξουσία»

Δραγασάκης Γιάννης: Μυωπικοί και ανεύθυνοι όσοι επιχαίρουν με τις εξελίξεις στην Αργεντινή


 
ΕΘΝΟΣ: ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

CAPITAL.GR: Το φλερτ Μηλιού με τη χρεοκοπία θορυβεί τον ΣΥΡΙΖΑ

Η επικαιρότητα της θεωρητικής σκέψης (και της αγωνιστικής δράσης) του Ζώρζ Λαμπικά

της Ελένης Πορτάλιου

Από τις εκδόσεις «Εκτός Γραμμής» κυκλοφορεί το βιβλίο του Ζώρζ Λαμπικά «Η βία; Ποιά βία;», σε μετάφραση Χρήστου Βαλλιάνου - Τάσου Μπέτζελου, και πρόλογο - επίμετρο Στάθη Κουβελάκη. Συγκεντρώνει ήδη μεγάλο ενδιαφέρον, όπως φάνηκε και από το πολυπληθές ακροατήριο που παρακολούθησε την πρώτη παρουσίαση (16/7). Ο Ζώρζ Λαμπικά, φιλόσοφος και πανεπιστημιακός καθηγητής, στρατευμένος κομμουνιστής, μέλος - με κριτική, αυτόνομη σκέψη και δράση - του ΚΚ Γαλλίας μέχρι το 1982, υποστήριξε θεωρητικά και υπηρέτησε έμπρακτα τη βαθειά πεποίθησή του ότι η επανάσταση αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για την ανάκτηση της ζωής και της ελευθερίας των κυριαρχούμενων τάξεων, για την απαλλαγή από τη βία και την οδύνη που γεννά ο βάρβαρος παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός του 20ου και των αρχών του 21ου αι. 

Κρίση της Αριστεράς ή της Κεντροαριστεράς στα πανεπιστήμια;

Αναδημοσίευση από το blog των "ενθεμάτων"

του Αλέξη Μπένου

Ο διάλογος που προκάλεσε το άρθο του Κώστα Γαβρόγλου «Μια σοβαρή ήττα της Αριστεράς στα πανεπιστήμια» («Ενθέματα» Αυγής, 20.7.2014) είναι όντως ζωτικής σημασίας, και γι’ αυτό τον ευχαριστούμε που τον προκάλεσε, καθώς και τα «Ενθέματα» που τον φιλοξενούν.

Η σημερινή κατάσταση στα πανεπιστήμια, που έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρη με τα –αναμενόμενα όμως–, αποτελέσματα των πρυτανικών εκλογών, προφανώς και αποτελεί σημαντικό σταθμό στην πορεία συντηρητικοποίησης της ακαδημαϊκής κοινότητας στη χώρα μας και, με την έννοια αυτή, και μια σοβαρή ήττα της Αριστεράς. Είναι ίσως η πρώτη φορά από τη Χούντα μέχρι σήμερα, κατά την οποία, η ακαδημαϊκή κοινότητα, στην οποία συμπεριλαμβάνεται βεβαίως και το φοιτητικό κίνημα, έχει αποποιηθεί σε τέτοιο βαθμό τις συλλογικές αναφορές, τα κοινά οράματα, τον προβληματισμό και την κινηματική ταυτότητα της και έχει παραδοθεί αμαχητί στις αξίες του εγωκεντρισμού και την προοπτική αποκλειστικά του ατομικού συμφέροντος.

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Ποιο ήταν το σημαντικότερο λάθος όλα αυτά τα χρόνια;

Με αφορμή το άρθρο της “αυγής”:Σε καλό κλίμα η πρώτη συνάντηση ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜ.ΑΡ.

Οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ, οι δυσκολίες που συνάντησε, τα λάθη και οι αστοχίες έχουν την σφραγίδα του ΣΥΝ.

(Από την απόφαση του Διαρκούς Συνεδρίου του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας, 10 Ιουλίου 2013)

Ακριβώς αυτή η διαπίστωση συνεχίζει να ισχύει και σήμερα. Η απόφαση της διάλυσης του ΣΥΝασπισμού είναι πιο υποκριτική πολιτική απόφαση στην ιστορία της Αριστεράς στη χώρα μας. Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο καινούργιο στοιχείο έφερε στην πολιτική είναι η αλλαγή στις τσόντες του ονόματός του: “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας” έγινε “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Ριζοσπαστικής Αριστεράς”. Καμία αξιοσημείωτη τομή δεν υπήρξε η οποία να καταγράφεται τόσο στην απόφαση της διάλυσης του ΣΥΝ (δεν υπήρξε ούτε καν απολογισμός με μια στοιχειώδης πολιτική αποτίμηση της πορείας του) όσο και στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που καταγράφεται είναι η συνέχεια αυτής της πορείας. Αν λοιπόν θέλουμε να αντιληφθούμε στην μετεκλογική συγκυρία τα πραγματικά πλαίσια και όρια της σημερινής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να να προσεγγίσουμε μέσα από την ιστορικότητα του ΣΥΝ.

Ο ΣΥΝ ιστορικά ήταν και παραμένει ένα χρεοκοπημένο πολιτικό μόρφωμα. Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συγκυριακό φαινόμενο, το οποίο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εκληφθεί ως επιβεβαίωση των πολιτικών και προγραμματικών θέσεων του ΣΥΝ. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έρμαιο της στρατηγικής ήττας της πολιτικής του ΣΥΝ. Η επιμονή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην συνέχιση της ίδιας πολιτικής μόνο καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει.Προς το παρόν σας παρουσιάζουμε ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα από την ομιλία στο 6ο συνέδριο του ΣΥΝ (Ιούνιος 2010) ενός εξέχοντος στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θέτει το ερώτημα “Ποιο ήταν όμως το σημαντικότερο λάθος όλα αυτά τα χρόνια;” και δίνει την δική του απάντηση: