Ο Α. Τσίπρας στην δεύτερη ομιλία του επεσήμανε ότι ο ρόλος του είναι “να δημιουργήσει νέα υποδείγματα για το αύριο”, τα οποία δεν θα τα επιβάλλει (το σχετικό απόσπασμα σε video εδώ) και λίγο παρακάτω πρόσθεσε ότι: “η γέννηση του καινούριου δεν είναι θέμα διαδικαστικό, γιαυτό ζήτησα να διακοπεί αυτή η διαδικασία και να πάρω τον λόγο, δεν κατοχυρώνεται με διατάγματα και καταστατικές αλλαγές, ούτε επιβάλλεται με ψηφοφορίες στο σώμα, με πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Είναι θέμα ηγεμονίας, είναι ζήτημα αντίληψης και νοοτροπίας... κερδίζεται διαρκώς μέσα στην ζωή.”
Όμως ο Α. Τσίπρας δεν δημιούργησε “νέο υπόδειγμα” στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Το σημείο αυτό της ομιλίας του λειτούργησε για να αποτρέψει το σώμα να αποφασίσει τον τρόπο εκλογής των οργάνων. Η κατάθεση λιστών θεωρήθηκε “φυσικό δικαίωμα”, το οποίο μάλιστα δεν μπορούσε να τεθεί σε ψηφοφορία! Με αυτό τον τρόπο επιβλήθηκε στο σώμα το σύστημα εκλογής οργάνων του ΣΥΝασπισμού, το “αριστερό ρεύμα” πήρε τις καρέκλες που διεκδικούσε, και ως αντάλλαγμα από την πρώτη κιόλας μέρα, χαμήλωσε τους τόνους της εσωτερικής αντιπολίτευσης...
Το “νέο υπόδειγμα” στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν ήρθε από τον Α. Τσίπρα αλλά “από τα κάτω”, σε σύγκρουση με πολιτικές πραχτικές μηχανισμών. Γιαυτό δεν προβλήθηκε δημόσια και δεν έγινε ευρύτερα γνωστό.