ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΑ ΔΙΠΟΛΑ (για μαρξιστές, κάθε είδους)

Του Γιώργου Πρασσά

1. Tο κώμα και η τάξις (όχι η εργατική - η άλλη του γνωστού τρίπτυχου)

2. Ο επαγγελματικός εμετός και η νεαρά νομάρχης Καστοριάς


3. η "Ελευθεροτυπία" και ο "εθελοντισμός"


4. Η καθ' υμάς αριστερά και η πατριωτική δεξιά

5. H φωτοτυπία και τα δίδακτρα

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

O Σλάβοϊ Ζίζεκ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελληνική Αριστερά...


Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ είναι πολύ “μοδάτος” σε όλους τους χώρους της ελληνικής Αριστεράς πέραν του ΚΚΕ . Από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει φανατικούς οπαδούς. Και κείμενα του δημοσιεύονται και αναδημοσιεύονται σε όλο σχεδόν τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο αυτής της Αριστεράς, όχι βεβαίως παντού τα ίδια. Ο κάθε πολιτικός χώρος έχει την δυνατότητα να βρει κάποιο κείμενο του Ζίζεκ το οποίο να ταιριάζει στα μέτρα του...

Όμως αυτή η δυνατότητα επιλογής περιορίζεται όταν τα λεγόμενα του Σ. Ζίζεκ αγγίζουν θέματα “ταμπού” της ελληνικής αριστεράς, όπως είναι η “Ευρωπαϊκή Ένωση”. Και τότε γίνεται ακόμα και λογοκρισία... Ο Ζίζεκ επανειλημμένα έχει εκφραστεί υπέρ της προοπτικής μιας άλλης Ευρώπης, θεμελιωμένης πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης, ενάντια στις εθνικές αναδιπλώσεις, όπως εδώ:

στόσο, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, το έδαφος είναι ακόμη ελεύθερο για μια άλλη Ευρώπη: μια εκ νέου πολιτικοποιημένη Ευρώπη, θεμελιωμένη πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης. Την Ευρώπη που γέννησε την αρχαία ελληνική Δημοκρατία, τη Γαλλική και τη Ρωσική Επανάσταση. Να γιατί πρέπει να αποφύγουμε τον πειρασμό να αντιδράσουμε στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση με μια αναδίπλωση στα απολύτως κυρίαρχα έθνη- κράτη, εύκολη λεία στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που δεν γνωρίζει σύνορα και ηπείρους και μπορεί εύκολα να φέρει το ένα έθνος- κράτος σε αντιπαράθεση με το άλλο. Περισσότερο από ποτέ, η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου."

Σε παλαιότερο δημοσίευμά μας ( Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ) και στα σχόλια που το συνοδεύουν θα βρείτε ενδιαφέροντα στοιχεία για το πως “κακομεταχειρίζονται” αυτές οι απόψεις του Σλάβοϊ Ζίζεκ, ορισμένοι “αριστεροί” στη χώρα μας.

Βέβαια υπάρχουν και πιο ήπιες αντιδράσεις, όπως το δημοσίευμα “Ο Μάκης διαβάζει Althusser, και ο Slavoj Πρετεντέρη.” όπου ο συντάκτης του κειμένου αναρωτιέται:

"Μη μου πεις ; Αν δεν ήξερες τον συγγραφέα άνετα θα το έβαζες ως απόσπασμα στο κύριο άρθρο της Καθημερινής ή του Βήματος."

Αφορμή για αυτή την απορία είναι απόψεις του Ζίζεκ που εξέφρασε σε συνέντευξη στο ZEIT ONLINE, όπως αυτές:

"-ZEIT ONLINE: Πώς κρίνετε την πολιτική διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης;
-Ζίζεκ: Η διάλυση της οικονομικής και πολιτικής ένωσης της Ευρώπης πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος. Οι Έλληνες δεν θα πρέπει τώρα να κατηγορούν την Ευρώπη για τα πολιτικά τους προβλήματα. Για πολλά χρόνια έχουν επιδοθεί σε ένα επικίνδυνο μίγμα πελατειακών σχέσεων με το κράτος πρόνοιας που έχει φθάσει στα όριά του.Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ίδια η Ευρώπη. "Τι θέλει η Ευρώπη;" για να παραφράσουμε το ερώτημα του Φρόυντ "Τι θέλει η γυναίκα;". Η σημερινή κρίση είναι κρίση του τεχνοκρατικού μοντέλου των Βρυξελλών. Μόνο μια νέα αριστερά μπορεί να σώσει την Ευρώπη."

Όμως, ο συντάκτης του κειμένου, επαναδιατυπώνει με άλλο τρόπο την απορία του στην συνέχεια του κειμένου και καταλήγει:

"Το στοίχημα είναι αν ο Ζίζεκ του «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα είναι κρατισμός» και του «οι Έλληνες έφεραν το κράτος πρόνοιας στα όρια» είναι πιο αποτελεσματικός από τον Λαφαζάνη ή τον Μαίλη.

Η γνώμη μου είναι πως το μέλλον είναι προς τους γόνιμους αναθεωρητισμούς, τις ιδιοσυγκρασιακές συνθέσεις, τις sui generis αναζητήσεις. Έστω και με το ρίσκο μιας αμετροέπειας που κάποτε γίνεται αφόρητη γραφικότητα. Και μια τέτοια περίπτωση είναι ο αγαπημένος του ιστολογίου Slavoj, του οποίου η πολυσυλλεκτικότητα του σε στυλ, όψεις, ματιές, θεμέλια και αναφορές ειλικρινά κάποτε μας υπερβαίνει."

Θα συμφωνήσουμε μαζί του και ακριβώς γιαυτό τον λόγο:
1. Του αφιερώνουμε το παρακάτω τραγουδάκι για παρηγοριά!...


2. Σας προτείνουμε να διαβάσετε το κείμενο του Σλάβοϊ Ζίζεκ στο ΖΕΙΤ ONLINE , το οποίο μεταφρασμένο δημοσιεύεται στο REDnotebook εδώ: Ο αυταρχικός καπιταλισμός είναι ο νικητής της κρίσης. Ψάξαμε και άλλους "γνωστούς" χώρους όπου δημοσιεύουν συχνά κείμενα του Σλάβοϊ Ζίζεκ, αλλά δεν το βρήκαμε πουθενά. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε...

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Μπορούμε να στοχαστούμε την πολιτική ; (μέρος ΙI)

Πλατεία Συντάγματος:
Μετάφραση στην
γλώσσα των κωφαλάλων...

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ της ..."ΣΠΙΘΑΣ"


Ο υπότιτλος του κειμένου αναφέρεται στο άρθρο "ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ" του Γιώργου Κασιμάτη, το οποίο προβάλλεται ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες από την ιστοσελίδα της ΣΠΙΘΑΣ. Αυτό το άρθρο - το οποίο έχει θαφτεί από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο της Αριστεράς - θα είναι το θέμα του κειμένου που ακολουθεί.

Πρόκειται για ένα άρθρο - τομή στα μέχρι σήμερα δημοσιεύματα της "ΣΠΙΘΑΣ", τα οποία διεκδικούν να εκφράσουν την πολιτική ταυτότητα της κίνησης. Η τομή συνίσταται στο γεγονός ότι επιχειρείται για πρώτη φορά ο προσδιορισμός των πολιτικών συντεταγμένων της κίνησης όχι μέσω ιδεολογημάτων και "πολιτικών σχεδίων" αλλά με πολιτικούς όρους της συγκυρίας. Και απ' αυτήν την άποψη, αποτελεί ένα καλό μάθημα πολιτικής για τους πολιτικούς σχηματισμούς που αυτοπροσδιορίζονται στον χώρο της Αριστεράς.

Με το ιδεολογικό στίγμα της ΣΠΙΘΑΣ και τον “ασυνάρτητο” πολιτικό λόγο της που εκφέρεται από τον Μίκη Θεοδωράκη, έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένα [εδώ] και δεν θα επανέλθουμε για αυτά. Εξάλλου, σε αντίθεση με την ΣΠΙΘΑ, το σύνολο σχεδόν των πολιτικών μηχανισμών της Αριστεράς οι οποίοι διατείνονται ότι έχουν και καθαρό ιδεολογικό στίγμα και συγκροτημένο πολιτικό λόγο, βρίσκονται σήμερα στο περιθώριο των εξελίξεων στην πολιτική σκηνή και αγωνίζονται να κρατηθούν στις παρυφές του μαζικού κινήματος. Το γεγονός ότι ορισμένοι απ' αυτούς τους μηχανισμούς δεν βγαίνουν φανερά να καταγγείλουν το κίνημα της 25ης Μάης αλλά δηλώνουν ότι το στηρίζουν, είναι συνέπεια μιας τυχοδιωκτικής πολιτικής που τηρεί μια στάση αναμονής, παρά πραγματικής στράτευσης σε αυτό το κίνημα.

Σε αντίθεση με την δυσπεψία που δείχνει η Αριστερά απέναντι στα δεδομένα που προσδιορίζουν την τωρινή συγκυρία, το κείμενο του Γ. Κασιμάτη βρίσκεται αρκετά βήματα μπροστά. Και αυτά τα βήματα δεν αφορούν στις πολιτικές θέσεις που εκφράζει ως  στοιχεία ανάλυσης της κρίσης. Αφορούν στις αντιλήψεις για το “υποκείμενο της Πολιτικής”.

ΕΦΕΕ και άλλες πικάντικες ιστορίες...

Του Γιώργου Πρασσά

1. Ο πρόεδρος της ΕΦΕΕ μιλάει στο "ΒΗΜΑ"
(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)
περισσότερα στο http://ilesxi.wordpress.com/

2. Είναι γεγονός: επέστρεψε δριμύτερος

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Ο "υπαρκτός" κομμουνισμός είναι εδώ!...



Η ταύτιση των θέσεων της iskra με το ΚΚΕ καταγράφεται στην παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Μπογιόπουλου «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε» που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις "Α.Α. Λιβάνη". Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ανάλυση, αλλά στην πρόταση: " Και, βεβαίως, έχει τη δική του οικονομική πρόταση, τον πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας της χώρας, που «κλειδί» της είναι «η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά κοινωνικών σχέσεων ιδιοκτησίας, που καθορίζουν το οικονομικό και πολιτικό σύστημα• προϋπόθεση είναι η απαλλοτρίωση της ατομικής ιδιοκτησίας και η μετατροπή της σε κοινωνική»."

Το μοντελάκι το γνωρίζουμε, είναι το μοντελάκι που εφαρμόστηκε στην ΕΣΔΔ  με το κράτος - κόμμα, γιατί μόνον μέσου αυτού του τύπου πολιτικής διαχείρισης εξασφαλίζεται ο "πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας". Την υπεροχή αυτή του κρατικής διαχείρισης την διαπιστώνουμε σήμερα στην Κίνα, όπου "ο πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας" εμφανίζεται νικηφόρος απέναντι στον "φιλελεύθερη κρατική διαχείριση" της Δύσης...

Ο σοσιαλισμός που επαγγέλλεται ο Ν. Μπογιόπουλος έχει ένα όνομα, λέγεται "κρατικός καπιταλισμός". Η κρατικοποίηση της ιδιοκτησίας και των μέσων παραγωγής και των τραπεζών, όπως έδειξε η ιστορία των καθεστώτων των ανατολικών χωρών δεν οδηγούν στον κομμουνισμό, αλλά σε νέες καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης...

Βιντεο από τα επεισόδια του Σαββάτου 03-09-2011

Η συνέχιση της δράσης του κινήματος της 25ης Μάη μετά τις καλοκαιρινές διακοπές φαίνεται ότι φοβίζει την κυβέρνηση περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο. Η απρόκλητη επίθεση, χωρίς την παραμικρή αφορμή την νύχτα της 3ης Σεπτέμβρη δείχνει ότι η κυβέρνηση έχει εξαντλήσει όλα τα όρια ανοχής που διέθετε και προβαίνει πλέον στην ωμή καταστολή.


Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Σεπτέμβρης: μαζί με τις "πλατείες" ήρθαν και οι ...δημοσκοπήσεις.


Άλλη μια μαγική νύχτα στο Σύνταγμα...
(επιτέλους, το video χωρίς παρεμβολές)

(Μια αναλυτική περιγραφή από την συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος, εδώ:

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά τις θερινές διακοπές δεν δείχνουν αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Οι κομματικοί μηχανισμοί της Αριστεράς αλλά και οι άλλοι νεοεμφανιζόμενοι σχηματισμοί δεν φαίνεται ότι αποτελούν εναλλακτικές λύσεις για τους ψηφοφόρους που αποδεσμεύονται από τον δικομματισμό. Ενδεικτικό αυτής της κατάστασης είναι ότι το ποσοστό του κόσμου που δεν επιθυμεί εκλογές τώρα είναι σαφώς πλειοψηφικό...

Το μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον αυτών των δημοσκοπήσεων δεν αφορά στα ποσοστά οπαδών και ψηφορόρων των κομμάτων άλλα στις διαθέσεις του εκλογικού σώματος: 6 στους 10 κρίνουν θετικά το νέο νόμο για τα ΑΕΙ και το 68,1% συμφωνεί με την ανάγκη δημοψηφίσματος για τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.. επίσης το 76% θεωρεί ότι το ενιαίο μισθολόγιο πρέπει να εφαρμοστεί σε όλο το δημόσιο τομέα χωρίς καμία εξαίρεση.Το 78,9% θεωρεί ότι αποτελεί θετική εξέλιξη η συγχώνευση ALPHA- EUROBANK. Το 55% διαφωνεί με το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας πριν από τις εκλογές ενώ το 67% τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών. Το 76% δηλώνει ότι δεν έχει χρήματα να πληρώσει τους φόρους και τις έκτακτες εισφορές.

Βέβαια και από τις 3 δημοσκοπήσεις απουσιάζει η ΣΠΙΘΑ, το κόμμα του Μ. Θεοδωράκη, το οποίο κατά την γνώμη μας από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Όμως για αυτά τα θέματα θα επανέλθουμε σύντομα...


Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Τα Ουγγρικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας και οι Έλληνες θιασώτες τους...


(φωτο από JUNGLE report)

Που οδηγούν οι αυταπάτες ότι στην σημερινή συγκυρία της κρίσης αρκεί η εθνική υπερηφάνεια και μια κυβέρνηση που θα ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ για να οδηγηθεί μια χώρα στην αποδέσμευση από την κυριαρχία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και σε μια "παραγωγική" ανάπτυξη, είναι αποκαλυπτικές οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ουγγαρία. 

Τι γίνεται σήμερα στην Ουγγαρία; 
Οι άνεργοι, λοιπόν, σύμφωνα με τα σχέδια της Ουγγρικής κυβέρνησης, θα εκτελούν βαριές χειρωνακτικές εργασίες σε δημόσια κτήρια, θα ζουν σε τροχόσπιτα και θα παρακολουθούνται από... συνταξιούχους αστυνομικούς! Είναι μόνο μια από τις πολλές ακροδεξιές προτάσεις από το κυβερνών κόμμα Fidesz. (Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα εδώ: “H Ουγγαρία και τα στρατόπεδα για..Aνέργους!”) 

Η πολιτική αυτής της Ουγγρικής κυβέρνησης ήταν ο φάρος που φώτιζε τον δρόμο της πατριωτικής αριστεράς στον τόπο μας για να χαράξει την δική της πορεία μπροστά στους “εθνικούς” κινδύνους της χώρας και να καταργήσει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς. Ας θυμηθούμε λοιπόν ότι αυτή η πολιτική – όπως πρόσφατα και η εξέγερση στην Λιβύη - έφερε πιο κοντά τις “πατριωτικές” δυνάμεις απ' όλο το πολιτικό φάσμα. Ακόμα και τις πατριωτικές δυνάμεις από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Το άρθρο του Γ. Δελαστίκ «ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Η ΟΥΓΓΑΡΙΑ», στο οποίο εκθιάζεται η πολιτική και η κυβέρνηση της Ουγγαρίας γίνεται αποδεκτό και προβάλλεται από δεξιά και ακροδεξιά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Αναδημοσιεύεται από την “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” της Λάρισας ως την “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”... 

Το κείμενο αυτό μάλιστα του Γ. Δελαστίκ, έχει τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε κομμάτια του ενσωματώνονται και στην ιδρυτική διακήρυξη της ΣΠΙΘΑΣ. Να τι γράφει σε αυτή την διακήρυξη ο Μ. Θεοδωράκης

3 Σεπτέμβρη όλοι στις πλατείες ξανά....


Ανακοίνωση Λ. Σ. Πλατείας Συντάγματος, 31/08/2011

Στις 3 Σεπτέμβρη: Είμαστε Παντού - Κατακλύζουμε το Σύνταγμα

Οι πλατείες είμαστε εμείς και είμαστε παντού. Είμαστε όλοι και όλες. Ξεκινήσαμε αγανακτισμένοι, συνεχίζουμε να είμαστε αποφασισμένοι και σε λίγο θα είμαστε μαζικά εξεγερμένοι. Μέχρι να φύγουν αυτοί που μας οδήγησαν εδώ. Μέχρι να διώξουμε τις κυβερνήσεις και το σύστημα των αγορών και των τραπεζιτών.

Όλοι συμφωνούμε ότι δεν θέλουμε στο κίνημά μας αντιπροσώπους, διότι εξορισμού αλλά και ειδικά σε αυτές τις πολιτειακές δομές και το οικονομικό σύστημα θα διαφθείρονται, θα αποκόπτονται από το λαό, θα τον προδίδουν. Θέλουμε να αποφασίζουμε συλλογικά, εμείς για εμάς. Επιδιώκουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Η 3η Σεπτέμβρη είναι μια ημερομηνία, που μπορούμε να οικειοποιηθούμε αποδίδοντας της το πραγματικό νόημα, αυτό των λαϊκών αναγκών, διαχρονικά.

Για εμάς η 3η Σεπτεμβρη είναι μια ημερομηνία ορόσημο. Είναι η ημέρα, που μας θυμίζει την ματαίωση των πόθων του λαού για δημοκρατία, ελευθερία και αξιοπρέπεια. Που μας θυμίζει τα ψέματα και τον εμπαιγμό των εκάστοτε κυβερνώντων.

Δεν έχουμε καμία αυταπάτη: αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα αποκτήσουμε άμεση δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία χωρίς την ανατροπή της κυβέρνησης, της τρόικα και του συνόλου του πολιτειακού και οικονομικού συστήματος.

Καλούμε όλους τους πολίτες σε μια μεγάλη συγκέντρωση και συνέλευση στην πλατεία Συντάγματος και σε όλες τις πλατείες της χώρας, το Σάββατο 3 Σεπτέμβρη στις 7μμ.

Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία
Ισότητα-δικαιοσύνη-αξιοπρέπεια
Οι πλατείες είμαστε εμείς και είμαστε παντού

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Θεμέλιο της αυτοκυβέρνησης η κοινωνική «ιδιοκτησία» και αυτοδιαχείριση


Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα ΔΡΑΣΗ"


Η Άμεση Δημοκρατία δεν είναι απλώς μια τεχνική διαβούλευσης και απόφασης, ούτε στενά πολιτειακό και συνταγματικό ζήτημα. Είναι ένα ριζικά διαφορετικό από το υπάρχον μοντέλο πολιτικής, που επιχειρεί να υπερβεί κάθε μορφή κομματικής και ιδεολογικής αλλοτρίωσης, ιεραρχίας και αντιπροσώπευσης, επανασυστύνοντας την πολιτική ως συνεργασία πρόσωπο με πρόσωπο, όπως στις πλατείες, ως δημιουργία και υπεράσπιση των «κοινών». Είναι ένα μοντέλο αυτοκυβέρνησης απευθείας από την κοινωνία, με την κοινωνία και για την κοινωνία.

Από αυτή την άποψη συνδέεται οργανικά με το ερώτημα της αναδιάρθρωσης ολόκληρης της ζωής μας, της δημιουργίας των κοινών βάσεων μιας νέας ζωής έξω από εξουσιαστικές, αγοραίες και εκμεταλλευτικές δομές. Άλλωστε μόνο τότε μπορούν να αποκτήσουν πραγματικό «υλικό» περιεχόμενο οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας για ισότητα, αλληλεγγύη, αυτονομία, ελευθερία. Γιατί όσο οι συνθήκες της παραγωγής αγαθών και της κάλυψης των αναγκών μας παραμένουν εγκιβωτισμένες σε σχέσεις ανισότητας, δεσποτείας, καταναγκασμού και αλλοτρίωσης ένα «δίκαιο της ισότητας» δε θα κάνει τίποτε άλλο παρά να αναπαράγει την ανισότητα και τις εξουσιαστικές σχέσεις.


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ