Galbraith: Τι κάναμε στην ομάδα εργασίας υπό τον Βαρουφάκη

Αναδημοσίευση από left.gr

Η έκδοση ρευστότητας IOU σε ευρώ ή κινήσεις που έπρεπε να γίνουν σε περίπτωση που κάποιοι προσπαθούσαν να εκδιώξουν την Ελλάδα από το ευρώ ήταν το αντικείμενο της ομάδας εργασίας υπό τον Γιάνη Βαρουφάκη, σύμφωνα με τον James Galbraith που συμμετείχε ως συντονιστής.

«Η ομάδα εργαζόταν υπό το αξίωμα πως πάγια θέση της κυβέρνησης ήταν η διαπραγμάτευση εντός του ευρώ και, για αυτό τον λόγο, λάμβανε όλες τις προφυλάξεις ώστε να μην διαδοθεί ο,τιδήποτε σχετικά με τις εργασίες μας» σημειώνει ο Galbraith και τονίζει ότι οι αποκαλύψεις έγιναν ορθώς μετά το πέρας της εργασίας της ομάδας ως απάντηση στην κριτική ότι η κυβέρνηση δεν είχε σχέδιο αντίδρασης για την περίπτωση που οι δυνάμεις εντός ευρωζώνης αποφασίζουν να αποπέμψουν τη χώρα από την ευρωζώνη.

Τη δήλωση του James Galbraith δημοσιοποίησε ο Γιάνης Βαρουφάκης μέσω twitter και έρχεται μετά την δημοσιοποίηση του ηχητικού από τις δηλώσεις που έκανε στο φόρουμ OMFIF («The Official Monetary and Financial Institutions Forum») στις 16 Ιουλίου ο πρώην υπουργός Οικονομικών. Εκεί μίλησε για εναλλακτικό σχέδιο με τη δημιουργία παράλληλου τραπεζικού συστήματος.

Όλη η ανακοίνωση

Τσίπρας προς Σταύρο-Φώφη:«Έχετε απόλυτο δίκιο για Ζωή, κάντε όμως κάτι…»

Αναδημοσίευση από το "mao.gr"

Να καταθέσουν πρόταση μομφή κατά της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με την παραπολιτική στήλη ΒΗΜΑτοδότης.  Αν το ρεπορτάζ του ΔΟΛ δεν διαψευστεί αυτό σημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι διατεθειμένος να ψηφίσει μαζί με βουλευτές της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ την καθαίρεση βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή τάσσεται κατά των μνημονίων!  Συγκεκριμένα όταν Γεννηματά και Θεοδωράκης παραπονέθηκαν έντονα ότι τους ενοχλεί πολύ η στάση και οι καταγγελίες της Προέδρου της Βουλής, ο Τσίπρας απάντησε:  «Συμφωνώ, έχετε απόλυτο δίκιο, κάντε όμως κάτι…»

Ωραίες μέρες στο προτεκτοράτο

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Καθώς η χώρα έχει φάει κατακέφαλα ένα τρίτο Μνημόνιο -αυτή τη φορά από τον αριστερό Αλέξη Τσίπρα και το επαναστατικό παρεάκι του-, η επικαιρότητα στρέφεται σε θέματα ανούσια και βλακώδη.

Είναι λογικό στο προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα να ασχολούνται όλοι με βλακώδη θέματα γιατί τα σημαντικά θέματα δεν είναι στην αρμοδιότητά τους.

Για τα σημαντικά θέματα αποφασίζουν και διατάζουν οι «εταίροι», και αφήνουν τα λιμά για τους ιθαγενείς.

Τι το κάναμε εδώ; Μικροί μεγάλοι στα καφενεία;

Οι αδελφοί Ντάλτον και ο Άδωνις

Αναδημοσίευση από το "ThePressProject"

του Κώστα Εφήμερου

Αν ενημερώνεστε από τα συστημικά ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες σίγουρα θα μάθατε για τον Γιάνη Βαρουφάκη που ήθελε να υποκλέψει τα ΑΦΜ των εταιριών, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη που ετοίμαζε ριφιφί στην Τράπεζα της Ελλάδας και την Ζωή Κωνσταντοπούλου που την έφτυσαν όλοι στην γιορτή της δημοκρατίας. Η αντιμετώπιση από τα μέσα των «ενοχλητικών» πολιτικών ως αδελφούς Ντάλτον έχει όνομα και λέγεται "Character assassination". Ο Βαρουφάκης λοιπόν είναι γελοίος αλλά ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι πολιτικός

Οι ταπεινοί υπηρέτες του λαού...

Αν δεν υπήρχε ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας.

(Γιώργος Κατσιφάρας, 1981)

Σε μια άτυπη δημοσκόπηση ανάμεσα σε μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιο στέλεχος θα ήταν σήμερα το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της ρήσης του μακαρίτη Γ. Κατσιφάρα, την πρώτη  θέση κατέλαβε η Σια Αναγνωστοπούλου. Αν και κατέχει πολλές κομματικές θέσεις (μέλος της ΚΕ, μέλος του ΔΣ της «Αυγής» και του ραδιοφώνου «στο Κόκκινο», μέλος του ΔΣ του Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς και των ΑΣΚΙ) ελάχιστοι την γνωρίζουν ευρύτερα. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις τελευταίες εκλογές επειδή, ήταν η πρώτη στην σειρά της επιλογής του προεδρικού περιβάλλοντος στην Αχαΐα.

Δεν είναι η μοναδική. Όμως δεν είναι όλοι τυχεροί όπως η Σια. Οι θέσεις είναι λιγότερες από τους επιθυμούντες να τις καταλάβουν, γιαυτό η προεδρική εύνοια δεν αρκεί για να καλύψει τις απαιτήσεις όλων. Θα πρέπει να καταβάλουν και οι ίδιοι φιλότιμες προσπάθειες για να κατακτήσουν την δική τους προσωπική αναγνωρισιμότητα. Βέβαια για να γίνεις πρώτη φίρμα θα πρέπει να έχεις και άλλα προσόντα. Αν δεν τα έχεις, τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η Ε. Αυλωνίτου. Παρακολουθήστε, πόσο έντονα αυτό το προσωπικό της πρόβλημα, την τυφλώνει και που την οδηγεί:

Το συνέδριο - παγίδα του Τ. Κορωνάκη....

Ο Γραμματέας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διατύπωσε πρόσφατα δημόσια την άποψή του για το πως θα αντιμετωπιστεί η κρίση στο εσωτερικό του κόμματος (αναλυτικά εδώ: “Τάσος Κορωνάκης: Χρειαζόμαστε ένα συνέδριο στρατηγικής επανατοποθέτησης και όχι παράλληλων μονολόγων”). Σήμερα μόνον ένας πολιτικά αφελής μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του σε ένα συνέδριο. Το ποτήρι ράγισε και δεν πρόκειται να συγκολληθεί. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι αναδομημένοι μηχανισμοί του ΣΥΝασπισμού του 3% που κυβερνάει σήμερα την χώρα. Μόνον κάποιοι πονηροί των  φατριών του ΣΥΡΙΖΑ για λόγους πολιτικών μικροσυσχετισμών, εναποθέτουν κάποιες ελπίδες σε ένα συνέδριο. Όχι βέβαια για να επιτευχθεί μια κοινή πορεία στο μέλλον, αλλά ως μια προσπάθεια για την διαμόρφωση ευνοϊκότερων συνθηκών για διακριτές πολιτικές επιβιώσεις,, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν πλέον να συστεγάζονται κάτω από μια κοινή στέγη.

Η ήττα του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ ως όλον, είναι συντριπτική: Βρισκόμαστε μπροστά σε μια διάλυση και όχι διάσπαση. Πολιτικά μορφώματα που πιθανόν να προκύψουν από αυτή την διάλυση, αν θέλουν να επιβιώσουν πολιτικά στη νέα συγκυρία, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να διαμορφώσουν νέες πολιτικές ταυτότητες, διακριτές από τα συντρίμμια του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτές οι ταυτότητες δεν οικοδομούνται από την μια μέρα στην άλλη, θα πρέπει να κατακτηθούν μέσα από μια βασανιστική πορεία και να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των λαϊκών μαζών.

Όμως εγώ παραδέχτηκα την ήττα…

Αναδημοσίευση από ΄τα "ενθέματα"

του Στρατή Μπουρνάζου

τίτλος, καρφωμένος στο μυαλό μου εδώ και δυο βδομάδες, προσπαθεί να εκφράσει δύο βασικά, για μένα, πράγματα, προκειμένου να συνεχίσουμε: την ήττα και την παραδοχή της. Θα προσπαθήσω να τα εξηγήσω, μαζεύοντας τη σκέψη και τα κουράγια μου.

α) Λέμε όλοι, και σωστά, ότι η συμφωνία (θα) είναι κακή, απέχει από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά ήττα. Ασφαλώς. Όμως πρόκειται για κάτι πολύ παραπάνω. Όχι μόνο δεν ακυρώσαμε τα Μνημόνια, αλλά θα υπογράψουμε ένα καινούργιο· κι αυτό δεν είναι «λεπτομέρεια», αλλά σεισμός, καθώς η κατάργηση των Μνημονίων υπήρξε, τα τελευταία χρόνια, κορμός της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, συνεκτικό του στοιχείο και βασικός λόγος της ανόδου του. Έτσι, η ήττα πλήττει συνολικά τη δυνατότητα άσκησης πολιτικής εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Ας υποθέσουμε, λ.χ., ότι (αν και μοιάζει απίθανο σήμερα) χάνει τις επόμενες εκλογές· σε ποια βάση θα αντιπολιτευθεί και θα αντιπαλέψει το Μνημόνιο, αφού το έχει αποδεχθεί;

Υπάρχει, εδώ, μια ποιοτική διαφορά, σε σχέση με άλλες ήττες (ενός συνδικάτου, λ.χ.): η άσκηση της εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βρίσκεται στην κυβέρνηση, είναι αναγκασμένος –με όποιες «ρωγμές»– να εφαρμόσει τα αντίθετα από όσα έλεγε.

Ο Αρμαγεδδών της δραχμής κατά την Ernst & Young

του Κώστα Λαπαβίτσα

Το Grexit ως βιβλική καταστροφή

Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησε μια μελέτη υπό την αιγίδα της Ernst & Young με τίτλο "Οι οικονομικές επιπτώσεις ενός Grexit". Η Ernst & Young είναι μια μεγάλη εταιρεία υπηρεσιών προς πολυεθνικές και άλλες επιχειρήσεις, με ειδίκευση στα νομικά, λογιστικά και φοροτεχνικά. Η μελέτη εξετάζει τις πιθανές επιπτώσεις της συντεταγμένης εξόδου από το ευρώ για τη χώρα μας. Τα συμπεράσματα φαίνονται τρομακτικά. Ακόμη και το συντεταγμένο Grexit εμφανίζεται περίπου ως Αρμαγεδδών.

Σύσσωμα τα ΜΜΕ στη χώρα μας παρουσίασαν τη μελέτη ως απόδειξη της σοφίας του νέου μνημονίου που ετοιμάζεται να αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση. Από την Καθημερινή μέχρι το Πρώτο Θέμα, ο κατάλογος της υποτιθέμενης καταστροφής δεν έχει τέλος: Θα κλείσουν οι τράπεζες για μήνες, θα υποτιμηθεί το νέο νόμισμα κατά 50%, θα πέσει το ΑΕΠ 15-20%, δεν θα μειωθεί πραγματικά το χρέος, δεν θα υπάρξει άρση της λιτότητας, θα ανέβει ο πληθωρισμός, θα υπάρξει δελτίο στα καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα, θα, θα, θα ...

Το Όχι το λέμε τώρα

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Κρίτωνα Αρσένη

Μας ζητάνε τώρα να πουλήσουμε τον τόπο αυτό. Μας ζητάνε να πουλήσουμε τις παραλίες, τα μνημεία, το νερό και τη γη μας. Σε αντάλλαγμα μας δίνουν δάνεια που δεν μας βγάζουν από την κρίση. Μας κρατάνε μόνιμα σε μια κρίση προκειμένου να μας αρμέγουν και να μην έχουμε επιλογή. Δεν είναι Ευρώπη αυτή η Ευρώπη. Δεν είναι η δικιά μου Ευρώπη. Δεν είναι η Ευρώπη των λαών. Θέλουν να έχουμε τις ίδιες πολιτικές ανεξαρτήτως ποιον εκλέγουμε. Θέλουν να μην έχουμε ελπίδα για αλλαγή. Φοβούνται την ελπίδα. Η ελπίδα αυτή είναι το όπλο μας και γι' αυτό τη φοβούνται. Με ελπίδα θα απαντήσουμε. Με τη βεβαιότητά μας ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και αυτοί -οι θλιβερές, γκρίζες σκιές των ευρωπαϊκών διαδρόμων και των παρασκηνίων- θα μείνουν θεατές μιας αλλαγής που θα τους ξεπεράσει.

Θέλουν να φοβόμαστε. Άρα δεν πρέπει να φοβόμαστε. Μας είπαν ότι αυτή η ματωμένη συμφωνία είναι η εκδίκησή τους για το Όχι μας. Πρέπει να μας φοβήθηκαν για να θελήσουν να μας εκδικηθούν.

Θα μας διώξουν από το ευρώ, λένε. Η άμεση απάντησή μας πρέπει να είναι ένα σαφές σχέδιο δράσης στην περίπτωση που γίνει η απειλή αυτή πραγματικότητα.

Έφτασε η ώρα για την πολιτική συγκρότηση σε νέο κόμμα των “από κάτω”;

Η συζήτηση σε αυτό το ερώτημα υπήρχε από το παρελθόν και είχαν δοθεί διαφορετικές απαντήσεις. Σήμερα όμως τίθεται με νέους όρους, μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου και την ανάδειξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο νέο σταθεροποιητικό παράγοντα του φθαρμένου πολιτικού συστήματος και την υποταγή του στις κυρίαρχες επιλογές του κεφάλαιου. Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης παρουσιάζουμε ένα σχετικό κείμενο του Ηλία Ιωακείμογλου που δημοσιεύτηκε στο RProject με τον τίτλο “Reload”

του Ηλία Ιωακείμογλου

Η «εκπαίδευση» στον αγώνα, η ταξική συνειδητότητα και η ανάγκη για ένα νέο κόμμα που θα εκφράσει το δικό μας ταξικό μπλοκ δυνάμεων

Το μνημόνιο 3.0 είναι το reload ενός οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού παιχνιδιού του οποίου οι πίστες είναι λίγο-πολύ γνωστές από τα προηγούμενα πέντε χρόνια οικονομικής ύφεσης, εξαθλίωσης της κοινωνίας και ανασυγκρότησης των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών. Μόνο που σε αυτόν τον τρίτο γύρο, ο ένας από τους δύο παίκτες, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, εισέρχεται στο παιχνίδι με ένα επίπεδο συνείδησης και πολιτικών δεξιοτήτων που είναι σαφώς ανώτερο από αυτό που διέθετε στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο (που ξεκίνησαν το 2010 και το 2012 αντίστοιχα).