Του Σπύρου ΣΚΑΝΙΑΚΟΥ
«Η μετανάστευση διαιρεί τους εργάτες σε δύο ομάδες, στους ντόπιους και στους ξένους και οι τελευταίοι χωρίζονται σε Ιρλανδούς, Γερμανούς και πολλές άλλες μικρές ομάδες, η κάθε μια από τις οποίες καταλαβαίνει µόνο τον εαυτό της. Για να σχηματίσεις από όλους αυτούς ένα ενιαίο κόµµα, απαιτούνται ασυνήθιστα μεγάλες δυνάμεις. Έχουμε συχνά κάποια βίαια ξεσπάσματα, αλλά η μπουρζουαζία δεν έχει παρά να περιμένει υπομονετικά και αυτά τα ανομοιογενή στοιχεία της εργατικής τάξης θα διαχωριστούν και πάλι...» ( αποσπάσμα από την επιστολή του ΄Ενγκελς προς τον Ζόργκε στις 2 ∆εκεµβρίου του 1893)
Οι φορείς αυτών των αντιλήψεων, που αυτοβούλως έχουν επωμιστεί τα βαριά ιστορικά καθήκοντα της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, βρέθηκαν χέρι – χέρι με τις καθεστωτικές δυνάμεις να κάνουν κριτική στους «υποκινητές/καθοδηγητές» των μεταναστών, που έκαναν την κατάληψη στη Νομική. Πρώτο απ' όλους το ΚΚΕ, δεν αναγνωρίζει τους μετανάστες ως κοινωνικό υποκείμενο, που δύναται να συγκροτείται σε κοινωνική δύναμη, αυτοπροσδιορίζοντας τη θέση του στην κοινωνία, και να παράγει πολιτική, παρεμβαίνοντας για να στηρίξει αυτή τη θέση. Όλες λοιπόν οι πολιτικές πρακτικές των κάθε είδους κοινωνικών υποκειμένων, θα πρέπει να είναι υποταγμένες στη γραμμή του κόμματος, αλλιώς κάνουν κακό στο κίνημα και ρίχνουν νερό στο μύλο της αντίδρασης:
«Αυτοί που οδήγησαν τους μετανάστες στο υπό ανακαίνιση παλιό κτήριο της Νομικής, με αυτή την ενέργεια δεν υπηρετούν τα δίκαια αιτήματα των μεταναστών - προσφύγων, αλλά τους εκθέτουν περισσότερο στη συκοφάντηση και στις απειλές αντιδραστικών κομμάτων και μηχανισμών, στην κρατική καταστολή και στους εκβιασμούς των κυκλωμάτων που τους εκμεταλλεύονται. Ταυτόχρονα προσφέρουν υπηρεσίες στις δυνάμεις που επιθυμούν και επεξεργάζονται την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Συμβάλλουν στον παραπέρα εκφυλισμό των φοιτητικών συλλόγων εφόσον καλύπτουν τις επιλογές και τις ενέργειές τους με δήθεν συλλογικές διεργασίες και αποφάσεις».
ΑΘΗΝΑ 25/1/2011 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Δυστυχώς κι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, έχουν εκφράσει απαράδεκτες απόψεις για τα ταξικά μας αδέλφια, Απεργούς Πείνας. Όπως το άρθρο του ΡΟΥΝΤΙ ΡΙΝΑΛΝΤΙ « ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ» ,που δημοσιεύτηκε στο «ΔΡΟΜΟ» της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, στις 29-1-2011.
Είναι μια πολιτική κατεύθυνση που δείχνει να μη λαμβάνει υπόψη της τα θέματα που έχει αναδείξει η νέα συγκυρία, με το Μνημόνιο, την τρόικα, την ολομέτωπη επίθεση σε κατακτήσεις και δικαιώματα του μαζικού κινήματος.Για να το πούμε διαφορετικά: Η επιπόλαιη (ήπια έκφραση) προσπάθεια δημιουργίας ενός κεντρικού γεγονότος με επίκεντρο το μεταναστευτικό, με όρους που δεν ξεπερνούν τη γραμμή παρέμβασης π.χ. στον Άγιο Παντελεήμονα (και τα γνωστά αποτελέσματα που είχε) φαίνεται ότι προετοιμαζόταν για καιρό και μάλλον ήθελε να πάρει την πρωτοκαθεδρία απέναντι σε άλλες εκδοχές και πλατφόρμες, που το τελευταίο διάστημα είχαν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος.
Μοιράζει ευθύνες, απαράδεκτους χαρακτηρισμούς, καταλογίζει παιχνίδια. Κρίμα, μια από τα ίδια, ότι δεν είναι δικό μου, είναι εχθρικό.
Στα ΕΥΚΟΛΑ αρθρογραφούν με αυτή τη λογική, στα ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ;
ΑΝΤΕΕ ΓΕΙΑΑΑ!!!!!
H επιμονή ότι το μεταναστευτικό δεν βρίσκεται στην ατζέντα του αντιμνημονιακού αγώνα, δεν είναι τυχαία. Λες και η χρήση του ρατσισμού, η διαίρεση των εργαζομένων στην Ελλάδα με φυλετικές και εθνικές προκαταλήψεις, δεν είναι τμήμα της συνολικής προσπάθειας τροποποίησης του πολιτικού σκηνικού προς τα δεξιά. Λες και δεν αποτελεί το ζήτημα του ρατσισμού, μοχλό για τη θωράκιση του αυταρχισμού. Οι μετανάστες, οι εργάτες γης της Μανωλάδας, της Μηχανιώνας, της Σκάλας Λακωνίας παρουσιάζονται σαν κατώτερης πολιτικοποίησης προσωπικότητες, που «πατρονάρονται». Παραγράφουν τη μαζική συμμετοχή της μεταναστευτικής νεολαίας στα Δεκέμβριανα. Αποσιωπούν τη μεγάλη διαδήλωση για το κοράνι, τον Ιούνη του 2009.
Οι μετανάστες δεν πατρονάρονται. Είναι ένα τμήμα του προλεταριάτου που αναπτύσσει τους δικούς του αγώνες
Ακριβώς αυτή τη διάκριση χρησιμοποιεί και ο αστισμός για να ισοπεδώσει τις συλλογικές αντιστάσεις. Είναι η θεωρία της υποκίνησης των κοινωνικών αγώνων από περιθωριακές μειοψηφίες, που υποκινούν τις καταπιεσμένες λαϊκές τάξεις, ενάντια στη καθεστηκυία τάξη, με στόχο να επιβάλλουν τη δική τους εξουσία πάνω στο λαό.
Νίκη στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών
ΣΚΑΝΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΟΣ
πρώην μεταλλεργάτης, νυν εκπαιδευτικός
ακριβώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως είναι τα πράγματα και όπως πρέπει να λέγονται!
ο Ρινάλντι ειχε ετοιμη την επανασταση με τα διοδια και του την χαλαει το μεταναστευτικο!
ο Αλαβανος ηθελε αντι για την νομικη, κτιριο της ΕΕ. Λες και η απεργια πεινας 300 ανθρωπων ειναι καταληψη! Αν έτσι πιστευε ας οργανωνε καταληψη για συμπαρασταση (ηθελε-μπορουσε?). Δεν ξερω αν ισχυει το: η διασπαση, της διασπασης, την διασπαση, ω διασπαση της αριστερας.
Αυτό που ξερω είναι ότι ΣΗΜΕΡΑ, η αριστερα πρεπει να ξεχασει συσχετισμους, τακτικισμους και εκλογικά ποσοστά και να διεκδικήσει αυτά που πιστευει αμεσα, επιθετικα, κοντρα σε ολους και σε όλα.
Ειδαλως θα ειναι αναξιοπιστη, μιζερη και ηττοπαθης, δεσμια μιας παροχημενης και δυσκινητης γραφειοκρατιας!
ΥΓ. καλα για το ΚΚΕ δεν χρειαζεται να πουμε τιποτα!
anadelta
Καταρχάς, κε. Σπύρο, δεν λέει τίποτα το γεγονός ότι ήσασταν πρώην μεταλλεργάτης και νυν εκπαιδευτικός. Κι εγώ μπορώ να σας δείξω την επαγγελματική μου ιδιότητα ως ανιματέρ σε ξενοδοχείο, αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον, αν κάποιος δεν λαμβάνει υπόψη το timing τότε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ. Αριστεριστής μπορεί να είναι, μικροαστός που κάνει το χαβά του, αδιαφορώντας για τις εξελίξεις στην υπόλοιπη κοινωνία μπορεί να είναι, αριστερός όμως δεν είναι.Κι αυτό γιατί ο αριστερός βασίζεται στο μαρξισμό, ο οποίος λαμβάνει υπόψη τη δράση ΟΛΩΝ των ζωντανών δυνάμεων στην κοινωνία.
Αλλά ας εξετάσουμε εν προκειμένω τον ισχυρισμό αυτό. Κάποιες "περσόνες" της αριστεράς, έχουν συνηθίσει να λένε συγκεκριμένα πράγματα, και να περιορίζουν τη θεματολογία της αριστεράς σε 2-3 μόνο ζητήματα: περιβαλλοντικό, μεταναστευτικό(με τη χριστιανικη λογική).
Αυτό δεν είναι μια συνολική κοσμοαντίληψη και, βέβαια,δεν συνεπάγεται από αυτή τη "μερική κοσμοαντίληψη"μια δράση επί όλων των ζητημάτων της κοινωνίας.
Κάτι τέτοιο όμως αφορά συγκεκριμένο "ακροατήριο" στην κοινωνία και όχι όλη την κοινωνία.Και κυρίως απευθύνεται σε αυτό το ακροατήριο που έχει λυμένα τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος και ασχολείται με αυτά τα δύο τρία ζητήματα χωρίς να έχει να χάσει τίποτα από τα βασικά αυτά "κεκτημένα" του.
Αν λάβουμε υπόψη και το timing, τα πράγματα γίνονται χειρότερα για τους κύριους διοργανωτές. Τη στιγμή που η κυβέρνηση εδώ και κάτι εβδομάδες είναι στριμωγμένη σε δύο μέτωπα, των διοδίων και των εισιτηρίων, έρχονται οι κύριοι αυτοί για να επαναφέρουν στην αριστερά τη δική τους μερική (επαναλαμβάνω) θεματολογία.Να διακόψουν την εβδομάδα προπαγάνδισης του "δεν πληρώνω" τα νέα αυξημένα εισιτήρια. Να φέρουν το λαό ενάντια στην αριστερά, τη στιγμή που η αριστερά που πρωτοστατεί στο "δεν πληρώνω" αγκαλιάζει ξανά την κοινωνία μετά από χρόνια. Και να μην το ήθελαν, οι κύριοι αυτοί,αυτό πέτυχαν.
Η ίδια η ζωή όμως σαρώνει τα εμπόδια αυτά. Η θεματολογία των κυρίων ξαναβγήκε από τα δελτία των ειδήσεων και ξαναμπήκε το λαϊκό-και όχι απλώς αριστερό- πραγματικό, ακηδεμόνευτο από χριστιανοαριστερούς "αμεσοδημοκράτες" κίνημα.
Επίσης, επιτεθήκατε σε έναν μετανάστη, παραπονούμενος ότι δεν σας στηρίζει, το Ρούντι Ρινάλντι. Αυτό λέει πολλά για το πόσο μακριά είστε από τους μετανάστες. Ο άνθρωπος αυτός κι αν κάποια στιγμή δεν θα είναι πια στην κάθε ΚΟΕ, θα φέρει ως "ρετσινιά" το όνομά του το "ξένο". Αυτόν τον νοιάζει και σε προσωπικό επίπεδο ο ρατσισμός.
Τέλος, το λέω και το εννοώ το "χριστιανική λογική" καθώς ποτέ δεν ασχολήθηκαν όλοι αυτοί, ακόμα και όσοι εξ αυτών λένε "μετανάστες ταξικά μας αδέρφια" με την ένταξή τους στα συνδικάτα. Γιατί; Γιατί απλούστατα είναι όλοι αυτοί εκτός συνδικάτων.
Και κάτι ακόμα, επί τη ευκαιρία. Ποτέ δεν βάλαν ως πρώτο σύνθημα οι κύριοι αυτοί το "Κατάργηση του Δουβλίνου 2".Γιατί; Γιατί απλούστατα είναι ευρωπαϊστές οι περισσότεροι. Και έτσι αφήσαν τον Καρατζαφέρη να το κάνει. Και να κερδίσει κι άλλο ακροατήριο.
Και μετά λυπάστε που κάποιοι μιλάνε για "καταμερισμό εργασίας" μεταξύ "αριστεράς" και ακροδεξιάς.
πρώην ανιματέρ, νυν ιδιωτικός και πάντοτε ξένος