Αριστείδης Μπαλτάς: Ο Α. Τσίπρας οφείλει να γίνει “αστός ηγέτης” ...

( Από τον “δημοκρατικό δρόμο στον σοσιαλισμό” στην οικοδόμηση του “εθνικού ηγέτη” )

  (δημοσιεύτηκε στην "αυγή" [εδώ])

Πριν 3 χρόνια, ο Αριστείδης Μπαλτάς έδινε τον ορισμό του “εθνικού ηγέτη” :

Εθνικός ηγέτης

15. Εθνικός ηγέτης είναι ο αστός ηγέτης που δεν αποσυνδέει τα συμφέροντα του κεφαλαίου από την κατάσταση της χώρας του. Η αναγωγή των κυβερνητών της Ευρώπης σε απευθείας λειτουργούς του χρηματιστηριακού κεφαλαίου καθιστά δραματικά ορατή την απουσία ηγετών τύπου Ρούσβελτ, Ντε Γκωλ ή Βίλλι Μπραντ.

16. Μια εθνικά ηγετική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα θα αρνιόταν να υποβάλει τη χώρα στη διάλυση που επιτάσσουν σήμερα οι άμεσες ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μια τέτοια πολιτική δύναμη θα στηριζόταν στην στενή διαπλοκή των οικονομιών της Ευρώπης (γιατί η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας θα προξενούσε κατάρρευση του ευρώ και θα καθιστούσε την τρέχουσα κρίση οιονεί ανεξέλεγκτη) και θα διαπραγματευόταν –υπό κατάλληλες συμμαχίες– επιμήκυνση του συνολικού χρέους σε κλίμακα εκατονταετίας και με επιτόκιο κοντά στον πληθωρισμό. Μια τέτοια πολιτική δύναμη θα είχε προηγουμένως υποβάλει σε κρατικό έλεγχο τις ελληνικές τράπεζες ενώ θα νοικοκύρευε παράλληλα τα επείγοντα: φοροδιαφυγή και φορολογικό σύστημα, ταμεία και εισφοροδιαφυγή, εργασιακές σχέσεις, αμυντικές δαπάνες, εκκλησιαστική περιουσία, αναβάθμιση δημόσιου τομέα κλπ.

17. Με δεδομένο τον υπάρχοντα σήμερα συσχετισμό δυνάμεων, η Αριστερά θα μπορούσε, υπό όρους, να συμμαχήσει με μια τέτοια πολιτική δύναμη εφόσον υπήρχε.

(από το κείμενο “καθαρές κουβέντες” , Αυγή 17 Απριλίου 2011, οι bold τονισμοί των λέξεων στο κείμενο είναι του συγγραφέα)

Από τότε μέχρι σήμερα ούτε συγκροτήθηκε αυτή η “ εθνικά ηγετική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα” με την οποία θα μπορούσε η Αριστερά να συμμαχήσει, ούτε βέβαια αναδείχθηκε στην πολιτική σκηνή κάποιος “εθνικός ηγέτης”. Τρία χρόνια μετά, αυτή η πιθανή “συμμαχία υπό όρους” είναι αδύνατη γιατί δεν υπάρχει ο “σύμμαχος”. Ο μόνος τρόπος να πραγματοποιηθεί σήμερα, αυτή η αναγκαία συνεργασία για να σωθεί η πατρίδα, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο ίδιος  “εθνικά ηγετική δύναμη” και να αναδείξει τον δικό του “εθνικό ηγέτη”.

“Λογιστές” ή “κουτσομπόληδες”;

Ως προς τις δεσμεύσεις που εξήγγειλε ο Α. Τσίπρας στην ΔΕΘ, θα είναι από τις ελάχιστες φορές που θα συμφωνήσουμε με τον Γ. Δελαστίκ:

Αυτές οι δεσμεύσεις αφορούν όλους τους Ελληνες ή εν πάση περιπτώσει κοινωνικές ομάδες που συμπεριλαμβάνουν πάνω από ένα εκατομμύριο ή και εκατομμύρια άτομα. Αν υλοποιηθούν και στην πραγματικότητα και δεν μείνουν ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, θα σηματοδοτήσουν μια τεράστια οικονομική ανακούφιση του λαού μας. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε και άλλα πολλά.

Επιχειρηματολόγησε επίσης για το πώς θα βρει τα λεφτά να κάνει πράξη τα όσα εξήγγειλε. Εμείς σήμερα δεν θα μπούμε στη συζήτηση γύρω από το αν συμφωνούμε ή όχι με το κατά πόσο μπορούν να βρεθούν τα λεφτά στο πλαίσιο της πολιτικής που περιέγραψε ότι προτίθεται να ασκήσει. Ετσι θα υποβαθμίζονταν οι δεσμεύσεις που ανέλαβε. Τόσο συγκεκριμένα που τα είπε, μέσα σε έναν μήνα από τον σχηματισμό κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι οι Ελληνες θα είναι σε θέση να καταλάβουν αν ο Τσίπρας τούς κορόιδεψε με τις προχθεσινές του εξαγγελίες ή αν όντως πετυχαίνει να υλοποιήσει αυτά που υποσχέθηκε, τα οποία ο ίδιος τα χαρακτήρισε ως δεσμεύσεις.

Η “εθνική παραγωγική ανασυγκρότηση” ως “ετεροχρονισμός” των λαϊκών απαιτήσεων

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(13/01/2010)    ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ:

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φ. Κουβέλης

απευθύνει χαιρετισμό σε δείπνο προς τιμήν του Λ. Κύρκου...

...Αν κάποιος αναζητά σήμερα τις “υλικές” και όχι τις ιδεολογικές “ρίζες” του ΣΥΝασπισμού (της ριζοσπαστικής Αριστεράς) , εύκολα διαπιστώνει πως ηγεμομεύουν και ελέγχουν τον κομματικό μηχανισμό του, δυο βασικοί πολιτικοί χώροι: είναι το πολιτικό προσωπικό του ΣΥΝασπισμού(της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας) και το πολιτικό προσωπικό του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Η “ιστορική σύγκλιση” τους δεν οικοδομήθηκε τώρα αλλά έχει τις “ρίζες” της στην εποχή την έναρξης της επιβολής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην χώρα μας...

Mια απάντηση στο άρθρο του Ευκλείδη Τσακαλώτου:

“Οι ρίζες του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ”

Ο Ε. Τσακαλώτος επιχειρεί να αναδείξει τις ρίζες και τις ιδεολογικές καταβολές (σοσιαλδημοκρατία, μαρξιστική παράδοση, κινήματα της αντιπαγκοσμιοποίησης) του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι το περιεχόμενο του άρθρου είναι συνεπές με τον τίτλο του.

Όμως, αυτή η προσέγγιση όσο ειλικρινής και να είναι ως προς τις προθέσεις της και τεκμηριωμένη ως προς την επιχειρηματολογία της, αναδεικνύει ταυτόχρονα την πολιτική ανεπάρκεια του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ: Τόσο η σοσιαλδημοκρατία, όσο και η παραδοσιακή Αριστερά και το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα δεν ανέτρεψαν ούτε την ηγεμονία της ιδεολογίας του νεοφιλελευθερισμού στην κοινωνία, ούτε τις πολιτικές του, όπως αυτές αποκρυσταλλώνονται στην αναδιάρθρωση του κράτους και της οικονομίας.

Ισπανία: η μήτρα των εξελίξεων στην Ευρώπη

Σήμερα Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου, στις 5 το απόγευμα, το ντέρμπι της Μπάρσα με την Αθλέτικ Μπιλμπάο υπόσχεται να μετατραπεί σε θεαματική συναδέλφωση Καταλανών και Βάσκων ενάντια στο μαδριλένιο δυνάστη τους. Οι παίκτες και των δυο ομάδων θα παίξουν ντυμένοι με τα χρώματα της σημαίας τους, της καταλανικής Senyera και της Βασκικής Ikurrina. Και αν τυχόν παρακολουθείτε σε κάποια δορυφορική τηλεόραση αυτό το ματς, προσοχή στο 17ο λεπτό και 14 δευτερόλεπτα του αγώνα. Τότε εντελώς ξαφνικά, σύσσωμο το όρθιο πλήθος των 90.000 θεατών θα αρχίσει να κραυγάζει την λέξη «Independencia» (Ανεξαρτησία), μέσα σε φρενίτιδα εθνικής έξαρσης
περισσότερα εδώ: 

Σε 55 μέρες η καταλανική Consulta που απειλεί να φέρει τα πάνω κάτω σε όλη την Ευρώπη…

Όταν το "ΒΗΜΑ" στηρίζει την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε κάτι συμβαίνει...

..Είτε αρέσει είτε όχι σε κάποιους η εποχή της ιδεολογικής και πολιτικής καθαρότητας, ή ακόμα χειρότερα η εμμονή σε δόγματα άλλων εποχών, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σε μια εποχή που ο κόσμος διαρκώς εξελίσσεται, αλλάζει ,η αριστερά, αν θέλει πράγματι να διεκδικήσει ουσιαστικό ρόλο, δεν μπορεί να παραμένει περίκλειστη στο δικό της κόσμο. Και το διάλογο με συγγενείς δυνάμεις, αλλά και αντιπάλους πρέπει να επιδιώκει και τους ορίζοντές της πρέπει να διευρύνει και κυρίως πρέπει να διατηρεί επαφή με την πολιτική πραγματικότητα...

Αυτή  ακριβώς την άποψη τον τελευταίο χρόνο την ακούμε συχνά εντός του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική κατεύθυνση για την άνοδο του στην κυβερνητική εξουσία. Όμως τώρα την βλέπουμε να διατυπώνεται (9/9/2014) στο "ΒΗΜΑ" όχι σαν άποψη κάποιου συντάκτη του, αλλά θέση του "ΒΗΜΑΤΟΣ"  στο κύριο άρθρο του και με την υπογραφή του!...

Μια ματιά και εδώ: 

ΟΤΑΝ ΤΟ "ΒΗΜΑ" ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ο ΕΝΦΙΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το κίνημα...

1. ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ο ΟΗΕ της ελληνικής πολιτικής

2. Να σταματήσουμε τον ΕΝ.Φ.Ι.Α.λτη

Με ποιούς "σύμμαχους" θα κάνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ;

Γνωρίζετε ποιά είναι;

...Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εκλογές του Μάη είχε ακόμα την ευχέρεια να παραπέμπει στις καλένδες αυτό το σοβαρό ζήτημα, υποστηρίζοντας την θέση ότι η κοινωνική πόλωση και η λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές θα επιφέρουν ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Πριν λοιπόν αποκρυσταλλωθούν αυτές οι ανακατατάξεις, είναι νωρίς να δοθεί συγκεκριμένη απάντηση το ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών.

Όμως στα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών αποκρυσταλλώθηκαν αυτές οι ανακατατάξεις και είναι δυσμενείς για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα νέα πολιτικά μορφώματα που εμφανίστηκαν την εποχή των μνημονίων (από την “χρυσή αυγή” ως το “ποτάμι”) δεν κινούνται προς αριστερές και προοδευτικές κατευθύνσεις. Επίσης στον ευρύτερο χώρο της εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστεράς παρατηρείται εκλογική στασιμότητα. Όμως, πιο καθοριστικό είναι η δεδηλωμένη άρνηση συνεργασίας αυτής της Αριστεράς (ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) με τον ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας.

Με αυτά τα δεδομένα η μόνη πιθανή εκδοχή σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια κυβέρνηση με πολιτικές δυνάμεις οι οποίες βρίσκονται σαφώς δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ. Μπροστά σε αυτή την “ρεαλιστική εκδοχή” έχει εγκαταλειφθεί πρακτικά ο στόχος της “αυτοδυναμίας” και έχει μετατοπιστεί το κέντρο της πολιτικής στην αναζήτηση στηριγμάτων είτε με την μορφή πολιτικών συμμαχιών κορυφής είτε με την προσέλκυση των συντηρητικών ψηφοφόρων...
  
απόσπασμα από το κείμενο:

 Για τις πολιτικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ 

Μπόρις Κακαρλίτσκι: Η δυνατότητα τής ομοσπονδίας έχει χαθεί

Κατά πόσο συμπίπτει η πολιτική της Ρωσίας με τους στόχους των πολιτοφυλακών της Ανατολικής Ουκρανίας; Υπάρχουν εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ των πολιτοφυλακών και πώς αυτές εκφράζονται;

Οι ρωσικές ελίτ κατατρόμαξαν από την αντιολιγαρχική εξέγερση στα ανατολικά της Ουκρανίας. Βρέθηκαν σε δύσκολη θέση όταν έγινε πλέον φανερό ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνύπαρξης με τη νέα κυβέρνηση του Κιέβου, επειδή η τελευταία είχε ως στρατηγική της την όξυνση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Από την άλλη όμως, φοβήθηκαν και μια ενδεχόμενη νίκη της εξέγερσης. Συνυπολόγισαν επίσης και το γεγονός ότι η πλειοψηφία της ρώσικης κοινής γνώμης ήταν αποφασιστικά υπέρ της εξέγερσης. Αυτό δε μπορούσαν να το αγνοήσουν γιατί δεν ήθελαν να επαναληφθούν οι μαζικές διαδηλώσεις που έγιναν στη Ρωσία το 2011 και το 2012. Όμως ένα μεγάλο τμήμα των ελίτ (εδώ εντάσσεται ολόκληρη η ρώσικη κυβέρνηση) είναι κατηγορηματικά αντίθετο με μια ενδεχόμενη αντιπαράθεση με τη Δύση.