Αναρτήσεις
Δικαιολογημένη η αγωνία των συριζέων και των φίλων τους για την ερχόμενη εκλογική μάχη, αφού τα πράγματα δεν προχωράνε σύμφωνα με τις προσδοκίες τους για να κυβερνήσουν ξανά την χώρα. Αδικαιολόγητες όμως οι πρακτικές που ακολουθούν για την επίτευξη αυτού του στόχου, ιδιαίτερα όταν υποτιμούν την νοημοσύνη του απλού πολίτη.
Το τελευταίο καιρό οι συριζέοι έχουν αναδείξει ως αιχμή της πολιτικής τους τις παρακολουθήσεις/συνακροάσεις, ένα ζήτημα που δείχνει τον πάτο της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας στην χώρα μας, αποκαλυπτικό για το πως λειτουργεί η πολιτική των ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα) στο βαθύ κράτος.
Αυτό που καταλαβαίνει ο απλός πολίτης είναι ότι το ζήτημα δεν αφορά τον ίδιο, αφορά στο τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και πως επιλύει τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό του: «Η Μητσοτάκης Α.Ε» επέβαλε ένα σύστημα επιτήρησης/ελέγχου τόσο στο εσωτερικό του μηχανισμού της όσο και απέναντι στους αντιπάλους της (πολιτικούς, δημοσιογράφους) για να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη παραμονή της στην κυβερνητική καρέκλα με κάθε μέσο που δύναται να χρησιμοποιήσει. Αυτό κάνουν και όλοι οι καπιταλιστές απέναντι στους ανταγωνιστές τους: Μην ξεχνάμε ότι τα ποσά που ξοδεύονται παγκοσμίως για την “βιομηχανική κατασκοπεία” είναι μεγαλύτερα απ’ αυτά που δαπανούν τα κράτη στις μυστικές τους υπηρεσίες για “εθνικούς λόγους”. Είναι και αυτό ένα βασικό στοιχείο της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας, κοινό με την διοίκηση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων…
Ο απλός πολίτης γνωρίζει επίσης ότι τον έχουν φακελώσει και τον παρακολουθούν καθημερινά, κράτος και ιδιωτικές εταιρείες, με πολλούς άλλους τρόπους, από τις προσωπικές του προτιμήσεις μέχρι τις οικονομικές του συναλλαγές.
Αν πραγματικά κάποιος ήθελε να ασχοληθεί με το πως το ελληνικό κράτος παρακολουθεί όποιον θέλει και όποτε θελήσει, θα πρέπει να αναφερθεί στον βασικό θεσμικό πλαίσιο, όπως αυτό καθορίζεται από το ΠΔ 47/10-03-2005 .
Από την στιγμή που άρχισε να εφαρμόζεται αυτό το ΠΔ, άρχισε να αυξάνεται και ο αριθμός των παρακολουθήσεων/συνακροάσεων, για “εθνικούς λόγους” όπως είθισται να λέγεται, καταγράφει ο παρακάτω πίνακας:
Ο λόγος της αύξησης είναι απλός:Το κάνουμε γιατί μπορούμε… Αυτό εξηγεί και γιατί ο ρυθμός αύξησης των παρακολουθήσεων δεν μεταβλήθηκε με την εναλλαγή των κυβερνήσεων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ και όποιων άλλων συνδυασμών προέκυψαν από το 2005 και έκτοτε...
Ας μην ξεχνάμε πως απ’ όλους όσους παρακολουθήσαν “νόμιμα” όλα αυτά τα χρόνια, με αυτή την τεχνολογία που καθιερώθηκε από το ΠΔ 47/10-03-2005 , κανένας δεν βρήκε ίχνη στο τηλέφωνό του, που να αποδεικνύουν ότι πράγματι παρακολουθείται...
Αυτό συνέβη γιατί, όταν ο Νόμος σου επιτρέπει να τα παίρνεις όλα από τον πάροχο, δεν έχεις ανάγκη από δούρειους ίππους, όπως είναι το predator που αφήνει αποτυπώματα στο τηλέφωνο ή τον υπολογιστή σου.
Αντίθετα, το predator είναι κατάλληλο για μαφιόζους που δεν έχουν πρόσβαση σε αυτή την “αόρατη” τεχνολογία των παρακολουθήσεων, κυρίως για δύο λόγους: απαιτείται συνεργασία με τον πάροχο και δεν διατίθεται στην ελεύθερη αγορά. Το predator είναι ένα εργαλείο, που όπως φαίνεται, χρησιμοποιούσε αποκλειστικά η «Μητσοτάκης Α.Ε»για ίδιον όφελος και όχι για λόγους “εθνικής ασφάλειας”, που προβλέπει το γράμμα του Νόμου.
Οι τεχνικές προδιαγραφές του predator είναι έξω από τα πλαίσια και τις κατευθύνσεις που επιβάλει η νομοθεσία για το πως πρέπει να γίνονται αυτές οι δουλειές. Καμία κρατική υπηρεσία δεν θα μπορούσε να το προμηθευτεί νόμιμα. Το επιβεβαιώνουν και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, που γνωρίζουν καλύτερα τι είναι νόμιμο και τι παράνομο, αφού αυτοί το προσδιορίζουν: Κατά ειρωνικό τρόπο, το προεδρικό διάταγμα που νομιμοποιεί την χρήση αυτής της τεχνολογίας, και επιτρέπει την εκτεταμένη χρήση της που γίνεται σήμερα, υπογράφτηκε στις 10 Μαρτίου 2005, την επομένη της δολοφονίας του Κώστα Τσαλικίδη...
Με αυτά τα δεδομένα, αν η υπόθεση πάει στα δικαστήρια από αυτούς που έχουν έννομο συμφέρον ή από αυτεπάγγελτη δίωξη, η «Μητσοτάκης Α.Ε» θα πρέπει να κατηγορηθεί ως «εγκληματική οργάνωση». Είτε πάει στην δικαιοσύνη είτε όχι, η πρωθυπουργική καρέκλα του προέδρου της τρίζει. Αυτό που παραμένει ακόμα άγνωστο είναι αν θα θυσιαστεί ως Ιφιγένεια πριν την προεκλογική εκστρατεία της παράταξής του ή αν μετά δολοφονηθεί ως Αγαμέμνονας...
Σε αυτό ακριβώς το σημείο εντοπίζεται το ενδιαφέρον των κοινοβουλευτικών αντιπάλων της «Μητσοτάκης Α.Ε» και όχι στο ζήτημα της προστασίας των πολιτών από τα αόρατα μάτια της κρατικής εξουσίας και των επιχειρηματικών κέντρων. Αν ενδιαφέρονταν πραγματικά, θα έκαναν και κάποια κριτική για το προεδρικό διάταγμα ΠΔ 47/10-03-2005, κάτι θα έλεγαν και την δολοφονία του Κώστα Τσαλικίδη. Η σιωπή σε αυτή την περίπτωση δεν είναι χρυσός, αλλά “λαϊκισμός”….
Αποκαλυπτικό το πρωτοσέλιδο της “εφημερίδας των συντακτών” με το τρόπο που την συνδέει την μαζική κινητοποίηση την 17 Νοέμβρη, με αυτό το ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον της Αξιωματικής αντιπολίτευσης: ΟΙ ΧΑΦΙΕΔΕΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ – ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΑΝΤΗΣΕ. Πρόκειται για μια παραπληροφόρηση, γιατί ούτε στα συνθήματα, αλλά ούτε και στα πηγαδάκια της κινητοποίησης καταγράφεται αυτή η συσχέτιση. Εντελώς διαφορετικοί ήταν οι λόγοι για τους οποίους κατέβηκε στο δρόμο ο κόσμος( https://youtu.be/cU5CSHAh3DQ )...
Δυστυχώς αυτή η τακτική “πρόληψης κινδύνων”: αν κάτι δεν εξυπηρετεί τις πολιτικές σκοπιμότητες για την συγκυρία, το θάβουμε και δεν λέμε τίποτα, γιατί μπορεί να δημιουργήσει ρωγμές στις σχέσεις εμπιστοσύνης της κομματικής ηγεσίας με την εκλογική της πελατεία, δεν συμβαίνει μόνο σε αυτό το ζήτημα.
Ένα άλλο πρόσφατο παράδειγμα που έλαμψε με την σιωπή της η εφημερίδα των συντακτών αφορά στον «ποινικό λαϊκισμό» του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης (συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ) με μόνη εξαίρεση το Μέρα25.
Αποτυπώνεται στο γεγονός ότι τελικά υπερψήφισαν το άρθρο 14 και συναίνεσαν στην εγγραφή στο ποινικό μητρώο υποδικιών (δλδ ποινικών διώξεων που δεν έχουν δικαστεί) αντί καταδικών. (περισσότερα γιαυτό το θέμα εδώ: ( https://www.facebook.com/groups/493257904218214/posts/2005880609622595 )
Σε άλλες συγκυρίες η εφημερίδα των συντακτών θα το είχε κάνει “πρώτο θέμα”.
Τώρα σιωπή...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου