Αναρτήσεις
σαν να ήταν ...χθες!
Χθες το κράτος έδειξε τους φόβους του. Ο κατασταλτικοί μηχανισμοί μπροστά στο ενδεχόμενο ταραχών προστατεύουν συνήθως δημόσια κτίρια και τράπεζες. Χθες όμως ανέλαβαν να προστατεύσουν μια πλατεία, την πλατεία Συντάγματος. Η Βασιλέως Γεωργίου μπροστά στο Hotel Grande Bretagne είχε μετατραπεί στα “στενά των Δερβενακίων” απ' όπου ήταν υποχρεωμένος να διέλθει ο “εσωτερικός εχθρός”. Ο συμβολισμός αυτής της κίνησης είναι προφανής. Όμως, το “ασκέρι του Δράμαλη” κατάφερε και να περάσει από τα “Δερβενάκια” χωρίς να πέσει ούτε μια “τουφεκιά”.
Αυτά τα γράφαμε το 18 Νοέμβρη του 2014:
και συνεχίζαμε παρακάτω:
Παρ' όλα αυτά, ο “στρατηγός Κολοκοτρώνης”, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Βασίλης Κικίλιας δεν το βάζει και κάτω και επιχειρεί να πάρει την ρεβάνς του θέτοντας σε εφαρμογή το σχέδιο της “άλωσης της Τριπολιτσάς”. Οι δυνάμεις του, αφού επιτέθηκαν αναίτια στην μεγαλειώδη διαδήλωση κατευθύνθηκαν συντεταγμένα στα Εξάρχεια...
Και χθες σημειώθηκε αναίτια επίθεση της αστυνομίας στο τέλος της πορείας:
Το κείμενο κατέληγε με την φράση:
Όμως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω....
Τότε η διαδήλωση ήταν αρκετά πιο μαζική. Χθες, ο κύριος όγκος της πορείας ήταν οι οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς. Η κοινωνία ήταν απούσα...
Όμως και τώρα,
το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω...
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην κυβερνητική εξουσία με όρους κινήματος, δυστυχώς με τα σημερινά δεδομένα δεν προβλέπεται ότι θα είναι το «λαϊκό κίνημα» εκείνο που θα τον εκδιώξει από την κυβέρνηση για να φέρει στην θέση του κάτι άλλο καλύτερο, απ' ότι ήταν τότε ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει. Δεν τόλμησε να "διαβεί τον Ρουβίκωνα". Όμως το πιο δυσάρεστο σήμερα που θα πρέπει να προβληματίσει τους χώρους της Αριστεράς είναι ότι δεν υπάρχει ούτε το κίνημα που του ανέθεσε αυτό το καθήκον. Η "άνοιξη του 15" ήταν σύντομη κι από τότε έχουμε ακόμα "χειμώνα". Οι εκλογές που έρχονται προβλέπεται να φέρουν καταιγίδες και χιονοπτώσεις στους χώρους της παραδοσιακής Αριστεράς. Ένα κομμάτι αυτής της Αριστεράς φόρεσε την "κάπα" του εθνικισμού για να προστατευθεί και να επιβιώσει κοινοβουλευτικά. Τζάμα ο κόπος. Ο αγώνας είναι χαμένος. Το γήπεδο αλλά και η κερκίδα, ανήκουν στον αντίπαλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου